بی بی سی تا کی می خواهد اشک تمساح بریزد؟
  • 2021
  • 19/02
  • 22:20:32

مدتی طولانی است که بی بی سی به اصطلاح «نگران» حقوق بشر در شین جیانگ ست. این رسانه که در جنگ های عراق، افغانستان و سوریه هیچ علاقه ای به پوشش نقض حقوق بشر غیرنظامیان این کشورهای مسلمان، نشان نمی داد، از سال 2014 گزارش های متوالی درباره نقض به اصطلاح «حقوق بشر مسلمانان در شین جیانگ» منتشر کرده است.

بی بی سی تا کی می خواهد اشک تمساح بریزد؟_fororder_bbc

قبل از همه باید بر این نکته تاکید کرد که همه گزارش های بی بی سی درباره حقوق بشر شین جیانگ با آنکه بسیار چشمگیر و هیجان انگیز و نفرت انگیز است، اما از واقعیت چندانی برخوردار نیست.

مثلا در برنامه «نیوز نایت» 17 جولای 2020، بی بی سی با یک زن اویغور که خود را «زمرت داووتی» (Zumrat Dawut) معرفی کرد، مصاحبه نمود؛ وی ادعا کرد که در به اصطلاح «اردوگاه بازآموزی» مجبور به عقیم سازی و برداشتن رحم شده است. اما، با این حال، برادران بزرگتر این زن اویغور هر دو تأیید کردند که او هرگز در مرکز آموزش مهارت های حرفه ای شین جیانگ به سر نبرده و پس از به دنیا آوردن فرزند سوم خود که به روش سزارین انجام شد، به طور داوطلبانه تحت عمل بستن لوله های فالوب قرار گرفته است.

آنچه جالب است این است که بی بی سی به هنگام مصاحبه با این به اصطلاح «مظلومان» دائما صحنه های رقت انگیز گریه آنها را نشان می دهد. با توجه به مهارت بی بی سی در ترفندهای سینمایی و تولید فیلم های مستند، تاثیر گذاری بر مخاطبان کار زیاد سختی نیست.

اگر بخواهیم یک نمونه از این نوع شهادت ها یا مصاحبه های جعلی را در گذشته ببینیم باید به رویداد «شهادت دادن نیره» نگاهی بیاندازیم. دهم اکتبر 1990 یک دختر 15 ساله که خود را «نیره» معرفی می کرد و نام خانوادگی او مشخص نبود، در نشست استماع کنگره آمریکا در حالی که اشک می ریخت ارتش عراق را به ارتکاب به جنایات ضدانسانی هنگام حمله به کویت متهم کرد.

ویکیپدیا بعدها نوشت که «نیره» در واقع دختر «سعود الصباح» سفیر کویت در آمریکا بوده و داستانش جعلی بوده و دروغگویی او فقط به منظور وادار کردن آمریکا برای حمله به عراق بوده است. رسانه مستقل «دموکراسی اکنون!» آمریکا نیز در یکی از برنامه های خود افشا کرد که پس از این شهادت دروغین، رسانه های جریان اصلی آمریکا به پوشش دادن شهادت نیره پرداخته و موضوع را داغ کردند و در نهایت «جرج بوش» را وادار کردند به عراق لشکرکشی کند.

برخی  کاربران شبکه های اجتماعی اشک های نیره را به «اشک تمساح» تشبیه کردند. سئوال این است که آیا اشکهایی که «مظلومان» اویغور که در مصاحبه با بی بی سی در هنگام بیان سرنوشت خود به زبان آوردند، نیز می تواند جزو این نوع «اشک تمساح» در نظر گرفته شود؟

البته بله! به عنوان مثال، آخرین گزارش بی بی سی درباره حقوق بشر شین جیانگ در ارتباط با به اصطلاح «تجاوز جنسی سیستماتیک به زنان اویغور» در مرکز آموزش مهارت های فنی و حرفه ای شین جیانگ بود. در برنامه 2 فوریه بی بی سی که یک زن اویغوری مقیم آمریکا که خود را «تورسونای زیاودون» (Tursunay Ziawudun) معرفی کرد در هنگام بیان سرنوشت خود مدام چهره ای غمناک از خود نشان داده و بارها اشک ریخت.

حقیقت گفته های «تورسونای زیاودون» نیز رد شده است. واقعیت این است که او پس از آنکه دروغ های قبلی خود مبنی بر عقیم سازی اجباری توسط بستگان خود فاش شد، به دروغگویی و بازیگری برای بی بی سی ادامه داده و این بار سناریوی «تجاوز جنسی به زنان اویغور» را مطرح کرد.

اخبار بی بی سی درباره شین جیانگ بیشتر شبیه یک درام تخیلی است. خبرنگاران آن بدون پا گذاشتن در منطقه شین جیانگ به نقض حقوق بشر در آنجا حمله می کنند و تنها مدرکی که می توانند نشان دهند، شهادت های کذب بازیگران دروغگو است.

اما شاید خود بی بی سی هم به آن اهمیت نمی دهد که داستان های این «مظلومان اویغور» حقیقت دارد یا خیر. آنچه مورد توجه بی بی سی است، جزییات چشمگیر داستان های آنها مانند تجاوز جنسی و فریادها بوده است. چنین جزییاتی هم قابل توجه است و هم می تواند سریعا مخاطبان را احساساتی کند.

این نکته را می توان از اظهارات مقامات انگستان، آمریکا، استرالیا و غیره دریابیم. همه آنها با زیرکی از اصل مساله که «آیا این شکایات علیه چین واقعیت دارد یا خیر» طفره رفته و به آن رسیدگی نمی کنند. به عنوان مثال، «نوس غنی» (Nus Ghani) نماینده انگلیس گفت که «داستان ها در این گزارش ترسناک است و چین باید کاملاً مورد بازرسی قرار گیرد.»

 این به معنای آن است که آنها هیچ مدرکی قطعی نشان نداده ولی می خواهند چین مورد بازرسی قرار گیرد. یا به عبارت دیگر، فردی در خیابان به عابری می گوید "فکر می کنم تو دزدی اجازه بده من خانه ات را بازرسی کنم".

همان طور که در بالا اشاره شد، وقتی دروغ های «زمرت داووتی» در بی بی سی لو رفت، سریعا بازیگر سناریو عوض شد و «تورسونای زیاودون» دروغ «تجاوز جنسی» را با آب و تاب تعریف کرد اما آنچه تغییر نکرده، قالب سناریو است.

بی بی سی به خاطر دروغ های خود هیچ بهایی نمی پردازد اما آسیب های آن به چین، تا مدت های طولانی اثر آن را بر چین خواهد گذاشت و بهبود آن به این سادگی ها نیست.

ذکر این نکته هم ضروری است که سرویس جهانی بی بی سی تنها رسانه بریتانیایی است که از نظارت رسانه ای «آفکام» (سازمان تنظیم‌کننده مقررات رسانه‌ای بریتانیا) مصون است یعنی به خاطر گزارش های کذب هیچ گاه در انگلستان مورد بازخواست و تنبیه قرار نخواهد گرفت.

  • GMT+08:00
  • /