فقر علاوه بر دشواریهایی که به همراه دارد، نما و چهره زشتی نیز دارد و در صورت نادیده گرفته شدن همیشه میتواند شرایطش را بر سراسر زندگی انسان و حتی مردم سراسر یک کشور تحمیل کند. از این روست که سازمان ملل در اواخر هزاره دوم میلادی فقرزدایی را در برنامه توسعه هزاره خود گنجاند و معیارها، اهداف و جدول زمانی مشخصی را برای آن تعیین کرد.

پیشرفت عمومی کشور در دانش و فناوری، صنعت و اقتصاد هر چه که باشد، شمار بالای جمعیت فقیر آن میتواند تمام آن پیشرفتها را در بسیاری از جنبه ها تحت الشعاع قرار دهد. از این روست که دولت چین با جدی گرفتن برنامه فقرزدایی و اهداف آن، طی دهه های گذشته با تلاش و اجرای برنامه های فراوان تا پایان سال 2020 میلادی و برغم آسیبهای شدید اقتصادی همه گیری کرونا در آخرین سال اجرای برنامه ها بر اقتصاد جهان، جمعیت فقیر مطلق خود را ده سال پیش از موعدی که سازمان ملل تعیین کرده بود، رسماً به صفر رساند.

به گزارش شین هوا، اهالی شهر یین چوان در منطقه خودمختار نینگ شیا در جنوب چین نتایج این برنامه ها را به عینه دیده و با تمام وجود لمس کرده اند. جانگ جون مینگ 55 ساله یکی از آنهاست. او که زمانی در شهر هونگ بایی یانگ در جوار یک دریاچه اقتصادی در جنوب نینگ شیا زندگی میکرد، در جوانی و در اثر تصادف به شدت دچار آسیب جسمی شد که به نوبه خود به مانع بزرگی برای اشتغال او به ویژه در شهرهای بزرگ تبدیل شد. بنابراین او و خانواده اش برای امرار معاش ناچار از کار سنگین در زمینهای کشاورزی بایر و کم بازده شدند. کیفیت زندگی آنان به دلیل کمبود آب آشامیدنی و وضعیت نامناسب امکانات ایاب و ذهاب بدتر هم شد. اما این روند دشوار و نابسمان در سال 2013 به یک نقطه عطف رسید، وقتی که خانواده جانگ با اجرا شدن جا به جایی اهالی طبق برنامه فقرزدایی زیست محیطی و تحت حمایت دولت از هونگ بایی یانگ خارج شدند.

در محل زندگی جدید خانواده جانگ راهها آسفالت است و زیرساختها و سیاستهای حمایتی زیادی را در بر میگیرد که امید آقای جانگ را به آینده دوباره زنده کرده است. هشت سال پس از نقل مکان، تغییرات عظیمی در زندگی خانوادگی جانگ رخ داده است. در حال حاضر، دو پسر جانگ در شهر مرکز منطقه یین چوان کار میکنند و عروسش در یک کارخانه نساجی نزدیک استخدام شده است. ضمناً آقای جانگ و همسرش نیز از طریق جایگاههای شغلی دارای حمایت مالی اجتماعی، درآمد کسب میکنند.

فقر ممکن است در اثر یک تصادف، بیکاری، شرایط دشوار اقتصادی کشور، مبتلا شدن افراد به یک بیماری سخت، همه گیری و بروز انواع بلایای طبیعی در هر جای دنیا و برای هر کسی اتفاق بیفتد؛ اما انواع برنامه های دولت و جامعه میتواند ضمناً در راستای فقرزدایی و حمایت و پشتیبانی از افراد فقیر نیز قرار گیرد.

از این روست که دولتهای سطوح مختلف چین برنامه های حفاظت از محیط  زیست را با برنامه های فقرزدایی تلفیق میکنند و با اجرایشان با یک تیر دو نشان میزنند. به این معنی که جا به جا شدن اهالی فقیر ساکن کنار یک دریاچه به محلی نوساز و دارای امکانات به روز، نه تنها اسباب آلوده شدن دریاچه را کاهش میدهد، بلکه زندگی آسوده تر و مرفه تری را برای مردم رها شده از فقر مطلق به همراه می آورد.