اخیراً گزارشها و اخبار منفی زیادی در برخی رسانه های خارجی درباره وضعیت شهروندان اویغور چین منتشر میشود که تصویر بسیار تیره و تاریکی از زندگی و حقوق اویغورها در اذهان مخاطبانشان که معمولاً چین را از نزدیک ندیده اند، ایجاد میکند.

خبرنگار ایرانی بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین در مراجعه ای شخصی که برای چشیدن اغذیه و مزه های اویغور به دو رستوران اویغور در پکن رفته بود، مشاهدات خود را همراه با بریده تصویری کوتاه ولی زیبایی شرح داده است.

«در آخرین روزهای سال 2020 و در اواسط زمستان پکن که کم کم و با احتیاط موانع قرنطیه با رعایت نکات بهداشتی بازتر میشد، فرصتی دست داد تا با چند تن از دوستان که با یک رستوران اویغور آشنا بودند، برویم. رستوران نسبتاً کوچکی بود که غذای بسیار گرم و عالی داشت. هم گرم صحبت شدیم هم اینکه بعد از دوران طولانی قرنطینه احساس میکردیم که این بیرون آمدن نباید فقط با یک شام خوردن ساده تمام شود. وقتی یکی از دوستان پیشنهاد کرد که به رستوران رومی در همان نزدیکی برای چشیدن و کشیدن دسر و شنیدن موسیقی زنده برویم تعجب کردم. چون اولاً رستوران رومی در ذهن من به تاریخ پیوسته بود (که فکر کردم شاید به خاطر شهرتش همچنان بعضیها به همین نام میشناسند)، ثانیاً به محل ما چندان هم نزدیک نبود؛ که بعداً دلیل این تصور نادرست را متوجه شدم.

رستوران رومی پیشین در مرکز شهر پکن برای ایرانیها نام آشنایی بود؛ رستوران ایرانی یکی از سه رستوران خاورمیانه ای، ایرانی، ترک و عرب همسایه یکدیگر بود که برای ایرانیها و چینیها و خارجیهای دیگری که نیت میکردند غذا و فضای خاورمیانه را در چین تجربه کنند، به آن سر میزدند؛ اما چندین سال پیش جای خود را به رستوران ایرانی دیگری با نام دیگری داد که آن هم جای خود را به رستورانی دیگر ولی همچنان با طعم و مزه ایرانی داده است.

اما وقتی همراه دوستان بعد از چند قدم پیاده به رستوران اویغور رومی رسیدیم متوجه قضیه شدم. رستوران اویغور رومی یک رستوران بزرگ است با مهمانداران چینی و خارجی و مشتریانی از همه جا. نشانیش هم ارتباطی به رستوران رومی ایرانی ندارد. از بخت خوش، هم موسیقی زنده بود هم تصادفاً مهمانهای زیادی از اویغورهای مقیم پکن که پشت سر ما دور یک میز بلند نشسته بودند و بعد فهمیدیم که روز تولد یکی از دوستانشان است و همراه دوستان غیراویغور برای جشن گرفتن جمع شده بودند. خانواده هایی که با بچه های دوست داشتنی و پرجنب و جوششان فضای رستوران را بسیار سرزنده و شاداب کرده بودند. یک گروه موسیقی پاپ به زبانهای چینی، اویغور و انگلیسی آوازهای زیبایی به صورت زنده اجرا میکرد. در میان چند موسیقی بدون کلام پر انرژی که به خوبی هم اجرا شد، یکی هم بود که باعث اختلاف میان علماء شد. من در سطح سوادم ادعا کردم که ایرانیست، دوستم ادعا کرد که ترکیست. جام جهان بین اینترنت را نگاه کردیم اصلش عرب از آب در آمد که در زمان خودش معروف و با ترانه هایی به زبانهای مختلف اجرا و در خاطر جمعی بیشتر مردم منطقه مانده است.

ویدئوی کوتاهی برای ثبت در خاطراتم گرفتم که بهتر از صد نوشته میتواند فضای گرم و پرجنب و جوش آنجا را نشان دهد. خواننده اصلی گروه که یک شهروند اویغور چین است، در این ویدئو ترانه ای اویغوری اجرا میکند و به افتخار جمع هان و اویغور که تولد دوستشان است به زبان چینی تبریک میگوید و البته «تولدت مبارک» به زبان انگلیسی برای ما و خارجیان دیگری که از این فضای خجسته لذت می بریم. البته برای اینکه تصاویر ضیافت جمع ما با باقلوا و شیربرنج و یک قوری چای سیاه تازه دم و دمهای دگر باعث بدآموزی نشود، تصویری از آنها نگرفتم، ولی بود.

این تصادف معمولی در یک روز عادی، به خوبی نشان میدهد که زندگی اویغورهای ساکن پکن نه تنها با زندگی عادی دیگر شهروندان و بسیاری از خارجیهای مقیم چین فرقی ندارد، بلکه آزادانه به زبان خود نیز کار و تفریح و ترانه خوانی میکنند.

امیدوارم ضیافتی در این رستوران قسمت شما هم بشود، من و دوستان که حتماً دوباره به آنجا سر خواهیم زد.