بعد از ظهر تاریخ 3 فوریه (روز گذشته؛ چهارشنبه 15 بهمن ماه) بود که «خام این خیتچدث» نماینده دائمی لائوس در سازمان ملل در ژنو و سایر سازمان های بین المللی در سوئیس با حضور در ویدئو کنفرانس برگزار شده از سوی چین برای هیئت های دیپلماتیک در ژنو و آژانس های سازمان ملل، به بیان احساسات خود از سفرش به شین جیانگ در سال 2019 میلادی پرداخت و با تاکید بر اینکه هیچ مسیر توسعه ای مشابهی برای کل جهان وجود ندارد، گفت: دولت چین حقیقتا به دستاوردهای بزرگی در مسیر توسعه اجتماعی و حفاظت از حقوق بشری دست پیدا کرده است.

باید در نظر داشت که این فقط دیدگاه نماینده لائوس نیست؛ توسعه و پیشرفت جامعه شین جیانگ چین در طول سال های اخیر توسط جامعه بین الملل رصد و تائید شده است؛ از میان بیش از 60 دیپلمات از کشورهای مختلف مستقر در ژنو و مقامات ارشد آژانس های سازمان ملل که در این ویدئو کنفرانس شرکت کردند، تعداد بسیاری به بیان خاطرات خود از سفرشان به شین جیانگ چین در طول سال های اخیر پرداختند و از تلاش های دولت چین در مسیر ارتقاء توسعه پایدار و حفاظت از حقوق بشری در این منطقه تقدیر کردند.

آنچه این دیپلمات ها در شین جیانگ شاهد آن بودند و آن را درک کردند، این حقیقت را اثبات می کند که شین جیانگ مکان خوبی است؛ در حالیکه فعالان ضد چین در غرب که هیچ وقت به شین جیانگ سفر نکرده اند، صدها هزار کارگر عضو اقلیت های قومی این منطقه را متهم به کار اجباری برای برداشت دستی پنبه می کنند، یک کشاورز پنبه در شین جیانگ می گوید: ما سرزمین خودمان را پرورش می دهیم و پنبه خودمان را برداشت می کنیم؛ شما چطور فعالیت برای کسب درآمد را «کار اجباری» توصیف می کنید؟

روز به روز حقایق بیشتری درباره منطقه شین جیانگ چین فاش و منتشر می شود.

اخیرا سندی با عنوان «گزارش مسئولیت اجتماعی صنعت نساجی شین جیانگ» منتشر شده است که توجه گسترده در داخل چین و خارج از این کشور را بدنبال داشته است؛ این گزارش توسط محققان چینی و از طریق بررسی های میدانی و نظرسنجی های پرسشنامه ای و نتایج برگزاری انجمن ها نوشته شده است؛ از میان کارمندانی که سوژه این نظرسنجی ها و مصاحبه ها بوده اند، سهم کارمندان عضو اقلیت های قومی بیش از 50 درصد برآورد شده است.

این گزارش تاکید می کند که 93.2 درصد از کارمندان شرکت کننده در این نظرسنجی اعلام کرده اند که به صورت داوطلبانه کار در شرکت های نساجی را از طریق نمایشگاه های آنلاین شغلی و یا به توصیه خویشاوندان و دوستان انتخاب کرده اند؛ در عین حال 100 درصد این کارمندان شرکت کننده در نظرسنجی ها گفته اند که می توانند در حین کار آزادانه آب بنوشند و از سرویس بهداشتی استفاده کنند.

قابل ذکر است که باورهای مذهبی، فرهنگ ملی و حقوق مربوط به زبان و نگارش کارمندان عضو اقلیت های قومی در شین جیانگ تحت حفاظت و پشتیبانی قرار دارند؛ برای مثال، وقتی یک قرارداد کاری امضا می شود، شرکت مربوطه متن قرارداد را به دو زبان چینی و اویغوری برای کارمندان اقلیت های قومی فراهم می کند.

از طرف دیگر، حقوق کارگران مطابق با قانون تضمین شده است.

با این تفاسیر و توجه به این داده های مستند، سیاستبازان غربی و آمریکایی چطور می توانند بدنبال بی اعتبار کردن چین با طرح ادعای «کار اجباری» در شین جیانگ باشند؟

حقیقت این است که صنعت نساجی به عنوان یکی از صنایع شین جیانگ که بیشترین جذب نیروی کار را داراست، به یکی از راه های مهم در مسیر فقرزدایی محلی از شین جیانگ در طول سال های اخیر تبدیل شده است؛ بر اساس داده ها و آمار، متوسط حقوق ماهانه در شین جیانگ در سال 2019 میلادی از 1460 الی 1820 یوان بوده در حالیکه متوسط حقوق ماهانه کارمندان مشغول به کار در شرکت های نساجی پنبه 3463.2 یوان گزارش شده است.

یکی از زنان کارگر اویغور شین جیانگ که در یک کارخانه نخ ریسی در «آکسو» مشغول به کار است، می گوید این فرصت شغلی به او کمک می کند تا از خانواده اش حمایت و پشتیبانی کند.

دقیقا به همین دلیل است که مردم شین جیانگ از برخی سیاستبازان آمریکایی که دستور توقیف واردات پنبه،‌ گوجه و سایر محصولات شین جیانگ را به بهانه کار اجباری در این منطقه خودمختار صادر کرده اند، عصبانی اند.

در جریان برگزاری کنفرانس مطبوعاتی اخیر با محور شین جیانگ که از سوی وزارت امور خارجه چین برگزار شد، «بکلی سووئر» (Bekley Suwuer) گفت: آن دسته از کسانی که شایعه پراکنی می کنند، اصلا نمی خواهند از حقوق ما دفاع کنند؛ آنها می خواهند فرصت های شغلی کشاورزان ما را تخریب کنند و زندگی را از ما بگیرند و ما با این رویکرد مخالفیم.

«آکبایر ابولاییتی» از کارمندان صنعت غذا در منطقه آکسو در پاسخ به سوال خبرنگاران درباره اینکه چه پیغامی برای «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه سابق آمریکا دارد،‌ گفت: همه در شین جیانگ از او متنفرند؛ لطفا از دروغگویی و فریب مردم دست بردارید.

باید توجه داشت که امکان داشتن یک فرصت شغلی شایسته و مناسب در صنعت نساجی شین جیانگ صرفا برای اهالی این منطقه فراهم نیست بلکه برای تمام کارگران مهاجر این فرصت وجود دارد؛ کارگران مهاجر به خصوص در مناطقی با توسعه اقتصادی نسبی مانند جنوب شین جیانگ، این امکان را دارند که با عهده دار شدن برخی مشاغل محلی نسبت به شغل کشاورزی خانگی،‌ درآمد بیشتری داشته باشند.

برای مثال، «ابیبرا ماموتی» از شهر «آکسو» داوطلبانه یک قرارداد شغلی را با یک شرکت لوازم الکتریکی در شهر «هانگ جوئو» مرکز استان جه جیانگ امضا کرده است که متعاقب این قرارداد، درآمد سالانه او حدودا 55 هزار یوان تعیین شده است و او فقط در عرض یک سال، از فقر نجات پیدا کرد.

داده ها حاکی از آن است که شین جیانگ در سال 2020، 461 هزار و 100 فرصت شغلی جدید را در مناطق شهری ایجاد کرد و انتقال نیروی کار مازاد روستایی به مناطق شهری به 3 میلیون و 154 هزار و 700 نفر رسید و در نوامبر سال گذشته میلادی مشکل تاریخی فقر مطلق در شین جیانگ حل شد.

حقیقت حاکم در شین جیانگ، کاملا واضح و روشن است؛ توسعه اجتماعی و وحدت ملی در این منطقه خودمختار چین در جریان است؛ اقلیت های قومی شین جیانگ از طریق مشاغل شایسته ای که برای آنها تدارک دیده شده است، در حال تجربه یک زندگی بهتر هستند و دروغ های شرم آور سیاستمداران غربی و آمریکایی با توسعه شین جیانگ نقش بر آب شده است.