تاکتیک برخی سیاستمداران آمریکایی، شایعه سازی درباره منطقه خودمختار شین جیانگ با هدف بی اعتبار کردن چین است؛ همزمان با نزدیک شدن به تاریخ انقضای ریاست ترامپ در کاخ سفید، عملکرد ضد چینی این سیاستمداران آمریکایی روز به روز شدت بیشتری پیدا می کند به طوری که حتی پیشنهاد قطعنامه ای مرتبط با شین جیانگ را مطرح کرده اند و در حال پخش شایعات درباره به اصطلاح «نسل کشی» در این منطقه هستند و مدعی اند که دولت چین باید مسئولیت این اقدامات خود را بپذیرد!

این رویکرد آمریکایی ها درست مانند فریادهای دروغ دزدی است که تلاش می کند تا دیگران، فرد دیگری را به جای آنها و به عنوان دزد دستگیر کنند.

غربی ها در حالی مدعی نسل کشی در شین جیانگ چین هستند که داده های جمعیتی بهترین و قدرتمندترین سند برای دفاع در برابر این ادعاست؛ یکی از مقامات محلی شین جیانگ اخیرا خطاب به بیش از 30 رسانه خارجی اعلام کرده است که به لطف سیاست های کارآمد و فعال دولت چین، جمیعت اویغورهای شین جیانگ از 10.17 میلیون نفر در سال 2010 به 12.72 میلیون نفر در سال 2018 میلادی رسیده که این به معنای افزایش 25.04 درصدی جمعیت این قوم است.

این میزان جمیعت نه تنها از نرخ رشد جمعیت شین جیانگ بالاتر است بلکه به طرز چشمگیری از نرخ رشد 2 درصدی جمیعت قوم «هان» نیز بیشتر است.

اگر سیاستمداران ضد چین آمریکا درباره نسل کشی در شین جیانگ راست می گویند، چطور امکان دارد که جمعیت اویغورها در شین جیانگ رشد کرده باشد؟!

حقیقت این است که متوسل شدن سیاستمداران آمریکایی به این گونه دروغ های ناشیانه صرفا نشان دهنده این است که آنها حقیقتا هیچ چیزی برای اتهام زنی و بی اعتبار کردن چین و سیاست گذاری های پکن در قبال شین جیانگ ندارند.

در واقع وقتی صحبت از نسل کشی می شود، آمریکا که خودش به دلیل نقض های حقوق بشری آبرویی ندارد، کشوری است که حقیقتا نسل کشی در آنجا اتفاق می افتد؛ با نگاهی به گذشته و تاریخ این کشور می توان دریافت که دولت آمریکا نه تنها اقدام به اخراج و کشتار بومیان سرخ پوست آمریکایی و تصرف سرزمین ها و منابع آنها کرده بلکه حتی سیاست های نسل کشی، تبعیض های نژادی و تحلیل جمیعت سرخ پوست ها را پیش گرفته و به آنها حق شهروندی نداده است.

جمعیت سرخ پوست های ساکن آمریکا در ابتدای قرن بیست، از 5 میلیون نفر در سال 1492 میلادی به 250 هزار نفر رسید؛ ماهنامه آمریکایی «آتلانتیک» در گزارشی نوشته است که تاریخ 400 ساله استعمار غرب در آمریکایی شمالی، مسیری پر از خون و اشک بومیان سرخ پوست است.

نژادپرستی در جامعه آمریکا نیز به چشم می خورد؛ در ماه ژوئن سال گذشته میلادی بود که قتل «جورج فلوید» آمریکایی آفریقایی تبار و سیاه پوست توسط یک پلیس سفید پوست آمریکا باعث شکل گیری تظاهرات گسترده در سراسر این کشور شد.

بر اساس داده های منتشر شده از سوی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا، میزان ابتلا به عفونت و مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا میان آمریکایی های آفریقایی تبار 5 برابر و میان لاتین تبارها 4 برابر بیشتر از سفید پوستان این کشور است.

بدیهی است که تبعیض نژادی فراگیر و طولانی مدت و جدی در آمریکا به حدی رسیده است که اقلیت های این کشور دیگر نمی توانند نفس بکشند!

موضوع فقط این نیست!

سیاستمداران آمریکایی که اغلب ادعای دوستی با کشورهای مسلمان را دارند، شدیدا خلاف این ادعای خود رفتار می کنند؛ دولت آمریکا در طول سال های اخیر از مبارزه با تروریسم به عنوان بهانه ای برای به راه انداختن جنگ در کشورهای مسلمان از جمله عراق و سوریه و لبنان و افغانستان سوء استفاده کرده و باعث مرگ و میر و تلفات میلیونی میان غیر نظامیان بی گناه شده است.

سیاستمداران آمریکا در سال 2017 میلادی از طرح خود در رابطه با ممنوعیت ورود مسلمانان به ویژه مسلمانان کشورهای خاص به این کشور خبر دادند؛ این رویکرد سیاستمداران آمریکایی به صفحه ای تاریک در تاریخ حقوق بشر بین الملل تبدیل و با محکومیت اکثریتی جامعه بین الملل روبرو شد.

شرایط زندگی مسلمانان در آمریکا بسیار بد و فاجعه بار است؛ نتایج بررسی انجام شده توسط مرکز تحقیقاتی «پیو» در اوایل سال 2017 میلادی نشان داد که 75 درصد از مسلمانان بالغ در آمریکا تاکید کرده اند که تبعیض زیادی علیه آنها در آمریکا اعمال می شود.

گزارش منتشر شده از سوی شورای روابط اسلامی آمریکا در سال 2018 میلادی نیز حاکی از آن است که تعداد گروه های ضد مسلمان در آمریکا از سال 2016 میلادی، سه برابر شده است؛ از طرف دیگر، بیش از یک سوم حوادث علیه مسلمانان در سال 2017 در آمریکا نیز به تحریک آژانس های دولت فدرال اتفاق افتاده اند.

در این بین، «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا که مدعی مراقبت از حقوق و منافع مردم اویغور در شین جیانگ چین است، خودش، یکی از افراد تبعیض گذار علیه مسلمانان در آمریکا محسوب می شود و از محرومیت شدید اقلیت ها و از جمله مسلمانان در آمریکا حمایت می کند و در مقابل حامی اعمال محدودیت در مسیر مهاجرات مسلمانان است.

سازمان بدنام و ضد مسلمان «اقدام برای آمریکا» در سال 2016 میلادی، جایزه به اصطلاح «عقاب امنیت ملی» را به وزیر خارجه آمریکا داد؛ «استیون کلمن» استاد دانشگاه هاروارد آمریکا، در مصاحبه سپتامبر سال گذشته خود در واکنش به اعطای این جایزه به پمپئو، تاکید کرد که پمپئو مسلمانان هیچ کدام از کشورهای عربی را دوست ندارد و فقط نگران مسلمانان شین جیانگ چین است که چنین رویکردی واقعا گیج کننده است.

در اینجا این سؤال مطرح است که چطور ممکن است سیاستمداری که سرشار از تعصب و تبعیض علیه مسلمانان کشور خودش است، بتواند واقعا نگران منافع مسلمانان اویغور در شین جیانگ باشد؟

آن دسته از سیاستمداران آمریکایی که چشمان خود را به روی تجربه غم انگیز سرخ پوست ها در این کشور بسته اند، بسیار بی شرم و ریاکارند در حدی که تظاهر می کنند نگران مردم اویغور شین جیانگند.

سیاستمداران آمریکایی اصلا صلاحیت این را ندارند که درباره حمایت از حقوق اقلیت ها در چین حرفی به زبان بیاورند و اگر به رویکرد گستاخانه خود و ادعای فریبکارانه و فریادهای ریاکارانه «دزد را بگیرید» خود ادامه دهند، جهان به حساب آنها خواهد رسید و آنها باید جوابگوی فسادهای ناشی از نژادپرستی خود باشند؛ نژادپرستی هایی که نقض عدالت و وجدان اخلاقی بین المللی محسوب می شود.