اگر در سال جدید میلادی (2021) سری به یک سوپرمارکت در چین بزنید خواهید دید که مشتریان دیگر اجناس خود را با کیسه های پلاستیکی بزرگ و کوچک به خانه نمی برند بلکه به جای این کیسه های پلاستیکی از کیسه های پارچه ای یا کاغذی استفاده می کنند. این موضوع در خصوص رستوران ها و دیگر مراکز عرضه مواد غذایی هم صدق می کند یعنی مغازه داران از نی های کاغذی به جای نی های پلاستیکی برای سرو نوشیدنی ها استفاده می کنند.

این تحول ناشی از آن است که از نخستین روز 2021 قانونی به منظور ممنوعیت هر نوع کیسه، لوازم غذاخوری و نی های پلاستیک یکبار مصرف غیر قابل جذب در محیط زیست در چین به اجرا گذاشته شده است.

در حقیقت چین در سال 2008 قانون مشابهی به منظور محدود کردن استفاده از کیسه های پلاستیک را به اجرا گذاشته بود که طبق آن، به جای کیسه های پلاستیک مجانی، کیسه ها با پرداخت بهایش در سوپرمارکت ها و دیگر فروشگاه ها به مشتریان عرضه می شد. اما قیمت بسیار ناچیز کیسه و رونق یافتن صنعت پیک غذایی و پست سریع نتوانست جلوی اشتیاق مشتریان برای استفاده از کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف را بگیرد و به همین دلیل، شاهد ممنوعیت همه جانبه کیسه ها و نی های پلاستیک غیرقابل جذب در محیط زیست در چین شده ایم.

این در حالی است که مقررات ممنوعیت ورود هر نوع زباله از خارج به چین نیز همزمان به اجرا گذاشته شد که طبق آن، از نخستین روز سال 2021 ورود هر نوع زباله جامد و ریختن، انباشتن و دفع آن در چین ممنوع است.

این موضوع شایان توجه است که چین در سال 2018 ورود 24 نوع زباله از جمله زباله پلاستیکی از خارج را ممنوع کرده بود. از آن پس، کشورهای دیگری مانند هند، مالزی، ویتنام و تایلند نیز ممنوعیت های مشابهی را به اجرا گذاشتند. این امر باعث شد که کشورهای پیشرفته مانند آمریکا، کشورهای اروپایی و ژاپن که عادت داشتند زباله های خود را برای سهولت در خلاص از آن به کشورهای دیگر صادر می کردند، دستپاچه شوند.

پس از ممنوع شدن ورود زباله ها به کشورهای فوق، در آمریکا که با 4 درصد از از جمعیت جهان، 17 درصد از زباله های پلاستیک جهان را تولید می کند، صنعت بازیافت زباله تحت فشار سنگینی قرار گرفت. به دلیل هزینه بالای بازیافت زباله و میزان آلودگی بیشتر در طی فرآیند بازیافت آن، بسیاری از شرکت های بازیافت زباله آمریکا سعی می کردند با روش سوزاندن زباله آن را دفع کنند اما این امر در واقع به جای کاهش آلودگی، باعث افزایش آلودگی هوا شد.

این در حالی است که در دو سال گذشته در کشورهای پیشرفته دیگری مانند استرالیا، ژاپن و کشورهای اروپایی نیز اغلب اخباری مبنی بر انباشت زباله ها به دلیل نداشتن ظرفیت کافی برای دفع و بازیافت به موقع زباله به گوش می رسید.

بنابر این می توان شاهد بود که در یک مدتی زندگی جذاب و زیبا در کشورهای توسعه یافته بر اساس انتقال آلودگی (زباله) به کشورهای در حال توسعه بنا شده بود.

«شی جین پینگ» رهبر چین معتقد است که کوه سرسبز و آب زلال هم ثروت است. چین که با ممنوعیت ورود زباله از خارج از ورود آلودگی ها جلوگیری کرده و با محدود کردن استفاده از لوازم پلاستیک غیرقابل جذب در محیط زیست و همچنین تفکیک زباله، بازیافت زباله ها را تقویت می کند، در واقع سعی می کند تا در مسیر توسعه مستمر گام های بلندتری را بردارد.