با آنکه چیزی به پایان سال جاری میلادی باقی نمانده اما بحران انسانی ناشی از کمبود منبع مالی در افغانستان هنوز پایان نیافته است. نماینده برنامه جهانی غذا در افغانستان هشدار داده که ۹۸ درصد مردم افغانستان نمی‌توانند به اندازه کافی غذا بخورند و وضعیت فقر و قحطی در افغانستان مانند بهمن در حال آوار شدن بر روی مردم این کشور است. بانک جهانی نیز تخمین زده تقریباً 14 میلیون افغان یعنی از هر سه افغان یک نفر در آستانه گرسنگی هستند.

«شاه محمود قریشی» وزیر امور خارجه پاکستان نیز اخیرا در نشست شورای وزیران امور خارجه سازمان همکاری اسلامی خاطرنشان کرد که افغانستان در آستانه فروپاشی اقتصادی قرار دارد و تشدید بحران در آن کشور ممکن است گرسنگی، سیل پناهندگان و ظهور مجدد جریان افراط‌گرایی را نیز به همراه داشته باشد.

این وضعیت در گزارش تلویزیون سی جی تی ان قابل مشاهده است که در آن تصاویر مزارع خشک و ترک خورده، انبارهای خالی غلات و مردم فقیر و گرسنه نمایش داده می‌شود.

در دوره کنونی، افغان‌ها به شدت بیشتر از هر دوران گذشته، ضرورت آزادسازی 9 میلیارد دلار دارایی خود که در آمریکا توقیف شده را احساس می‌کنند.

صدها معترض اخیراً در مقابل سفارت آمریکا در کابل که تعطیل شده، تجمع کرده و از ایالات متحده خواستند دارایی های مسدود شده افغانستان را آزاد کند.

«محمد حسن آخوند» نخست وزیر دولت موقت افغانستان نیز ماه گذشته در نخستین سخنرانی خود خطاب به مردم گفت اگر بانک مرکزی افغانستان بتواند 9 میلیارد دلار دارایی توقیف شده در آمریکا را بازپس گیرد، بحران اقتصادی فعلی حل می‌شود.

حتی با وجود وضعیت فزاینده وناگوار بشردوستانه در افغانستان، ایالات متحده کماکان ترجیح می‌دهد علت آن را به تغییرات سیاسی در افغانستان نسبت دهد، بنابراین نسبت به آزادسازی 9 میلیارد دلار فوق تمایلی نشان نمی‌دهد.

اما بحران بشردوستانه در افغانستان یک رویداد حقیقی است و لزوم حل آن روز به روز ضروری‌تر می‌شود. به همین دلیل، بسیاری کشورها و سازمان‌ها ارائه کمک‌های خود را آغاز کرده‌اند.

برخی کشورها متعهد شده‌اند از طریق سازمان ملل به افغانستان کمک کنند، اما باید گفت کمک‌های چین و دیگر کشورهای همسایه افغانستان و همچنین کشورهای مسلمان موثرتر بوده است.

وعده کمک 200 میلیون دلاری چین محقق شده است؛ 20 نوامبر (29 آبان)، یک قطار باربری حامل بیش از یک هزار تن ملزومات کمکی مورد نیاز در فصل زمستان مانند لباس‌ و کفش گرم، پتو، نان، چای و شیر از منطقه شین جیانگ چین راهی افغانستان شد؛ 6 دسامبر (15 آذر)، چین 30 میلیون یوان کمک غذایی به افغانستان ارائه کرد؛ 21 دسامبر (30 آذر)، صلیب سرخ چین نیز اقلام کمکی به ارزش 10 میلیون یوان را به هلال احمر افغانستان تحویل داد؛ سفارت چین در افغانستان نیز کمک غذایی را در اختیار افغانستان داده است.

علاوه بر چین، روسیه نیز قول داده است که 108 تن کمک بشردوستانه به افغانستان ارائه کند که 72 تن آن توسط سه هواپیمای ترابری نظامی به افغانستان منتقل شده است؛ ترکمنستان نیز 1200 تن محموله کمکی به افغانستان ارائه کرده است؛ پاکستان نیز غذا، دارو و سرپناه را به وزن 1722 تن به افغانستان منتقل کرده است؛ عربستان سعودی 65 تُن مواد کمکی را به افغانستان تحویل داده و قرار است در مجموع بیش از 197 تن اقلام ضروری را با هواپیما و کمک‌های دیگری با 200 دستگاه کامیون از طریق پاکستان به افغانستان منتقل کند.

در حال حاضر، ایالات متحده 9 میلیارد دلار از دارایی‌های افغانستان را مسدود کرده و از آزادسازی آن خودداری می‌کند.

آمریکا از این پول به عنوان ابزار چانه زنی برای دستیابی به برخی از خواسته های سیاسی خود استفاده می‌کند. اما کمک های بشردوستانه نباید به هیچ شرطی وابسته باشند، چه رسد به اینکه به ابزار سیاسی تبدیل شوند.

آمریکا نمی تواند از یک سو دارایی های مردم افغانستان را مسدود کرده، زندگی مردم و اقتصاد این کشور را نابود سازد اما از سوی دیگر، «شوی» بشردوستانه به راه اندازد و درباره کمک‌های انسانی به افغانستان صحبت کند. در حقیقت، آنچه آمریکا باید انجام دهد، زیاد نیست و صرفا، پس دادن پول مردم افغانستان به خود آنهاست.