چندی پیش، برنامه آمریکا در برگزاری نمایش موسوم به «اجلاس رهبران برای دموکراسی» با پایانی سرد و بی‌فرجام مواجه شد. ایالات متحده که به عنوان «الگوی دموکراسی» به خود می بالید، با شرایط از کنترل خارج شدن فراگیری کرونا، رکود اقتصادی، شکست سیاست‌ها، شکست الگوی مردمسالاری و همچنین به‌هم‌ریختن نظام حکومت‌داری مواجه شده و مجموع این مسائل موجبات انتقادات شدید اقشار عدالت‌خواه جهان و همچنین تمسخر رسانه‌های جمعی اقصی نقاط دنیا از جمله ایران را فراهم آورد.  

آمریکا تحت لوای «مردمسالاری» این «کنفرانس» را تدارک دید اما فهرست حاضران در این نشست را بر اساس ترجیحات دلخواه و معیار دوری و نزدیکی مواضع به خویش تنظیم کرد و این به معنای خط کشی‌های ایدئولوژیک و سوء استفاده ابزاری از مردم‌سالاری و بهره گیری از آن به عنوان یک سلاح است. در ضمن، هدف اساسی‌اش برای دامن زدن به تقابل‌ها و شکاف‌های بین المللی و همچنین انتقال بحران ها و تضادهای داخلی این کشور به فضاهای دیگر و در نهایت حفاظت از جایگاه هژمونیک ایالات متحده بوده است.

اقدامات پوچ ایالات متحده، کاملا در تضاد با سیر تاریخی تحولات جهانی است؛ این رویکردها در عین حال، نظم بین المللی با محوریت سازمان ملل متحد را به شدت تضعیف کرده و ناگزیر با مخالفت عمده از سوی جامعه جهانی مواجه شده است.

دقیقا همانگونه که سعید خطیب زاده، سخنگوی وزارت خارجه ایران نیز بیان کرده، آمریکا صلاحیت برگزاری «کنفرانس دموکراسی» را نداشته و امروز نیز دخالت در امور داخلی دیگر کشورها، کلید زدن کودتاها، توطئه ها و ترورها به بخش غیرقابل تفکیک و دائم در صنایع آمریکایی مبدل شده است؛ حالا آمریکا هر بار که عزم دخالت در امور یک کشور را داشته باشد، دخالت خود را تحت عناوینی چون مردمسالاری، حقوق بشر یا موارد مشابه عملی می‌سازد.

در همین رابطه، کاظم غریب آبادی معاون امور بین الملل قوه قضائیه و رئیس کمیسیون حقوق بشر این نهاد ایران نیز با اشاره به پایبند نبودن آمریکا به اصول حقوق بشری، از تهدید امنیت ملی ایران توسط تحریم های ایالات متحده سخن گفته و تصریح کرده که تداوم پافشاری آمریکا بر سیاست شکست خورده «فشار حداکثری» برای دستیابی به اهداف سیاسی، موجب شده بسیاری از بیماران ایرانی راهی برای تهیه اقلام دارویی و درمانی خویش نداشته باشند. بیان این مواضع از سوی مقامات ایرانی و دیگر اقشار این کشور در حقیقت ماهیت ریاکارانه «دموکراسی» آمریکایی را برملا و بنیان آن را ویران می سازد.

مردم‌سالاری، یک محصول سفارشی نیست که در تمام جهان یک نوع و مشخصات یکسان داشته باشد. مردمسالاری نه تنها ملک اختصاصی کشورهای غربی نبوده بلکه مختصات آن نیز نمی‌تواند از سوی این کشورها تعریف و ارائه شود. مسیر مردم‌سالاری هر کشور باید توسط مردمان همان کشور انتخاب شود. مردمسالاری چین، به معنای سردمداری مردم چین بر چین بوده و در این قالب می‌توان هسته اصلی و محور اساسی مردمسالاری چینی را حاکمیت مردم در جایگاه صاحب خانه دانست.

مجموع سیر حاکمیت مردم در مردمسالاری چینی، به مثابه یک فرآیند مردمسالارانه، نتایج مردمسالارانه، رویه مردمسالارانه و با ماهیتی مردمسالارانه و در واقع نوعی از مردمسالاری بی واسطه و با واسطه را در فضای حاکمیت متقابل مردمسالاری ملت و اراده ملی به ظهور گذاشته و شرایطی را ایجاد کرده که در آن، تمامی پیوندها و جنبه های مختلف حیات سیاسی ملی و زندگی اجتماعی، منعکس کننده خواست و اراده مردم و شنیده شدن صدای آنان باشد.

مردمسالاری یک وسیله تزئینی یا ابزاری برای زیباسازی نیست، بلکه باید به عنوان امری برای حل مشکلاتی از مردم که باید مرتفع شوند، مورد استفاده قرار گیرد. امروز تمامی تصمیمات بزرگ و مهم در حوزه قانون‌گذاری کشور چین، مطابق با رویه‌ای مشخص، از طریق سازوکارهای مشورتی مردم‌سالارانه و همچنین تصمیمات دموکراتیک و علمی اتخاذ می شود.

دقیقا به واسطه پایداری چین بر اصل مردم‌سالاری است که امروز ملت چین توانسته به آزادسازی ایده های خویش در دو حوزه خلاقیت و بهره‌وری به میزان شگفت انگیزی پرداخته و دو معجزه رشد سریع اقتصادی و ثبات اجتماعی بلندمدت را در سرزمینی عظیم با جمعیت یک میلیارد و چهارصد میلیون نفری محقق کند و در حال حاضر نیز نرخ رضایت مردم چین از دولت کشورشان برای سال های متوالی فراتر از ۹۵ درصد باشد.

در حال حاضر، به واسطه همه‌گیری ویروس کرونا و تحولات بی سابقه و بزرگ جهانی، شاهد تعمیق و افزایش روز افزون ارتباط و وابستگی متقابل کشورهای دنیا به یکدیگر هستیم. امروز جامعه جهانی بیش از هر زمان دیگری نیازمند تقویت وحدت و همکاری ها بر مبنای هنجارهای بین المللی از جمله منشور ملل متحد است. در این فضا چین مایل به همکاری فعال با تمام کشورهای جهان از جمله ایران با هدف مردمسالارانه سازی روابط بین الملل با تاکید بر ارزش‌های مشترک بشری از جمله صلح، توسعه، انصاف، عدالت، مردمسالاری و آزادی است.

در این راستا، لزوم اتحاد به جای تفرقه و اختلاف، گفت‌وگو به جای تقابل، مردمسالاری به جای زورمداری بیش از پیش احساس می شود و برای تحقق این اهداف، مقابله و ایستادگی در برابر انواع دموکراسی های ساختگی، تحرکات ضد دموکراتیک و پیگیری اهداف و تحرکات سیاسی با پوشش دموکراسی، برای تحقق ساخت پیکره مشترک سرنوشت بشری با تلاشی بی وقفه ضروری می نماید.

 سفیر چین در ایران