روزنامه «نیویورک تایمز» فاش کرد که بر اساس اسناد محرمانه مرتبط با پنتاگون، از سال 2014، ایالات متحده حملات هوایی را در بسیاری از کشورهای خاورمیانه انجام داده است که باعث کشته شدن هزاران غیرنظامی شده است، اما تلفات غیرنظامیان را به شکل قابل توجهی پنهان کرده است.

این رسانه تاکید کرد مسلما تعداد دقیق کشته ها بسیار بیشتر از رقمی است که پنتاگون به رسمیت می شناسد.

نیویورک تایمز در ادامه به مثال‌هایی هم اشاره کرد. به عنوان مثال، در 19 جولای 2016، طبق بیانیه ارتش آمریکا نیروی ویژه این کشور در بمباران روستایی در شمال سوریه 85 شبه نظامی کشته و 7 تا 24 غیرنظامی  را کشتند. اما در واقع، این حمله منجر به مرگ بیش از 120 غیرنظامی شد.

در مثالی دیگر، در اوایل امسال، یک جنگنده آمریکایی به یک خودروی سیاه رنگ که گمان می‌رفت خودروی بمب‌گذاری‌شده در غرب موصل عراق باشد، حمله کرد. اما در واقع، هیچ بمبی در این خودرو نبود، بلکه غیرنظامیان محلی و خانواده های آنها بودند.

فراتر از اینها، تقریبا در همه موارد اخیر فاش شده کشتار غیرنظامیان توسط آمریکا، تنها مواردی که ابتدا با افشاگری رسانه‌ها علنی شده به گوش افکار عمومی رسیده است و بعد از آن آمریکا مجبور به اعتراف شده است.

به عنوان مثال، در سال 2019، ارتش آمریکا در دو حمله هوایی در سوریه 64 زن و کودک را کشت و در ماه آگوست امسال در حمله ای پهپادی در کابل 10 غیرنظامی را به قتل رساند.

اگر رسانه ها این حملات را افشا نمی کردند، نمی دانیم این حوادث تا چه زمانی پنهان می ماندند. از این رو، نباید تعجب کرد که «جولین آسانژ» بنیادگذار سایت «ویکی لیکس» به خاطر افشای کشتار غیرنظامیان در عراق به دست سربازان آمریکا، به آمریکا مسترد شود.

این سوال به وجود می‌آید که آیا ارتش آمریکا هنگام انجام این حملات هوایی از پیش اطلاعات دقیق لازم را در اختیار داشت یا خیر. می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که با توجه به تکرار«بمباران‌های اشتباه» در خاورمیانه، اطلاعات آمریکا چندان قابل اعتماد نیست.

حقیقت این است که هنگامی که آمریکا در حملات هوایی غیرنظامیان را کشت، این اشتباهات را به گردن اطلاعات غلط می اندازد. نمی دانیم آمریکا چه توضیحی درباره پنهانکاری یا کم اعلام کردن تلفات غیرنظامیان می دهد اما نکته قطعی این است که نظامیان آمریکا به ندرت به خاطر کشتار غیرنظامیان تنبیه می شوند.

به عنوان مثال، آمریکا اعلام کرده است هیچ کدام از اپراتورهای پهپادهای خود در کشتار غیرنظامیان در کابل در ماه آگوست مرتکب نقض قانون یا مقررات نشده‌اند.

در واقع پس از آن که آمریکا خودش مشروعیت مبارزه با تروریسم را تعیین کرده، به مشروعیت اقدامات خود برای تحقق این هدف توجه چندانی ندارد و برای تحقق آن بسیار خودسرانه و گستاخانه عمل می کند.

در مقایسه با عملیات زمینی که بسیار خطرناک است، به منظور کاهش تلفات سربازان خود، ارتش ایالات متحده بیش از حد به حملات هوایی اتکا می کند که این باعث می شود ارتش آمریکا فرصت دقیق بررسی صحت اطلاعات به دست آمده را از دست بدهد. اما اگر چنین باشد، مساله جدی تر است. اگر آمریکا در صورتی که اطلاعات قابل اعتقاد نداشته باشد، کماکان به حملات هوایی به غیرنظامیان بپردازد و در طولانی مدت این کار را تکرار کرده باشد، آیا می‌توانیم این طور دریابیم که ارتش ایالات متحده اصلا کشتار افراد اشتباه را بر نکشتن افراد درست ترجیح می‌دهد؟

تلفات غیرنظامیان، از نظر ایالات متحده، ممکن است فقط یک بازی آماری باشد، اما پشت سر آنها زندگی تک تک خانواده ها نهفته است. اگر موضوع به همین منوال پیش برود، مشروعیت آرمان بدوی ضد تروریسم ایالات متحده به تدریج از بین می رود و در عوض، تفکر سلطه طلبانه و بی اعتنایی آن به جان مردم بیش از پیش برای جهانیان آشکارتر خواهد شد.

ایالات متحده باید کاری کند تا از لذت بردن خودسرانه سربازان خود از کشیدن ماشه زیر هاله «ضد تروریسم» جلوگیری کند.