روزنامه ژاپنی «نیکی» در مقاله 15 دسامبر (24 آذر) خود نوشت که در بیشتر موارد غرب به چینیها از دو زاویه بسیار متفاوت نگاه میکند. از یک سو برخی منتقدان معتقدند تمام مردم چین سرکوب میشوند. دیدگاه مخالف این روایت این است که چینیها «شستشوی مغزی» شدهاند و تودههای میهنپرست کورکورانه به دستورالعملهای حزب کمونیست چین عمل میکنند. بنا بر این چینیها هم سرکوب میشوند و هم سرکوبگر هستند به عبارت دیگر هم مظلوم هستند و هم ظالم.
هر دوی این دیدگاهها خودمختاری و استقلال مردم چین را نادیده میگیرند. قشر متوسط و روشنفکران چینی که بسیاری از آنها در خارج از کشور کار و تحصیل میکنند به خوبی قادرند نگاه منتقدانهای به چین داشته باشند و در عین حال به موعظههای اخلاقی مشکوک غرب ظنین باقی بمانند. آنچه واقعا گروههای تحصیلکرده در چین را ناامید میکند این است که آنها معتقدند در غرب وقتی از چین صحبت به میان میآید استانداردهای دوگانه ریشهدار و نژادپرستی ساختاری نمایان میشود.
بر اساس نظرسنجی که اخیرا توسط «مرکز کارتر در ایالات متحده» و آژانس نظرسنجی «ریوی» انجام شد 62 درصد پاسخ دهندگان چینی نگاه منفی به آمریکا دارند و 60 درصد از کسانی که سالانه 50 هزار تا 300 هزار یوان درآمد دارند نگاه بسیار غیردوستانهای به واشنگتن دارند؛ با این درصد بسیار بالا میتوان این دیدگاه را که میگوید کسانی که درآمدهای بالا دارند دیدگاه طرفدار غرب نیز دارند.
بسیاری از چینیها که در گذشته ایالات متحده را «فانوس آزادی» تلقی میکردند حالا نگاهشان به نظامهای غربی بدبینانه شده است. اقدامات اخیر غرب علیه چین مانند عدم اعزام مقامات رسمی به المپیک زمستانی پکن و برگزاری «نشست دموکراسی» به میزبانی «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا از سوی چینیها یک حقه سیاسی معنی شده، به جای اینکه تلاشی سازنده برای بهبود رفاه مردم چین برداشت شود.
حزب کمونیست چین بیش از 95 میلیون عضو دارد. بیشتر مردم مایلند عضو حزب شوند زیرا معتقدند حزب کمونیست در خدمت رسانی به مردم است. این دیدگاهِ «جدایی حزب از مردم امکانپذیر است» اشتباه است. در نظر بسیاری از چینیها حزب کمونیست یعنی خودِ مردم و مردم یعنی حزب کمونیست.
-
2021/12/16 16:31:33
- GMT+08:00
- /