به نظر می رسد اخیراً اصطلاح «دموکراسی» مد شده است. کشور خاصی خود را «رهبر دموکراسی» می نامد و «اجلاس دموکراسی» تشکیل می دهد و به طور خودسرانه کشورهای جهان را در درجه ها و رتبه های مختلف طبقه بندی می کند و آنها را «دموکراتیک» یا «غیر دموکراتیک» می نامد، که خود تبدیل به موضوعی بحث برانگیز در جامعه بین المللی شده است. بنابراین، دقیقاً دموکراسی چیست؟ چه کسی دموکراسی را تعریف می کند؟ چگونه می توان قضاوت کرد که آیا یک کشور واقعاً دموکراتیک است یا خیر؟

دموکراسی با فرایند کامل  تضمین می کند که تمام قدرت دولت متعلق به مردم است. جناب آقای شی جین پینگ رئیس جمهور چین خاطرنشان کرد: دموکراسی مردمی دموکراسی تمام فرآیندی است. اینکه آیا مردم از حقوق دموکراتیک برخوردار هستند یا نه، بستگی به این دارد که آیا آنها حق رأی‌دادن دارند یا خیر، و همچنین اینکه آیا آنها حق دارند که دائماً در فعالیت های سیاسی روزمره شرکت کنند. علاوه بر داشتن حق انتخابات دموکراتیک، این موضوع به این بستگی دارد که آیا آنها حق تصمیم گیری دموکراتیک، مدیریت دموکراتیک و نظارت دموکراتیک را دارند یا خیر. حزب کمونیست چین کل مردم چین را متحد و رهبری کرده است تا مجموعه ای از نظام های سیاسی دموکراتیک را با هسته اصلی سیستم کنگره نملی نمایندگان خلق ایجاد کند، مشارکت سیاسی منظم مردم را به طور مستمر گسترش داده و تضمین می کند که مردم مطابق قانون از حقوق و آزادی گسترده برخوردار هستند و از اینکه صدای مردم توسط حزب و دولت در تمام جنبه های تصمیم گیری، اجرا و نظارت شنیده شود، اطمینان حاصل میکند. از قانونگذاری، برنامه ریزی توسعه اقتصادی و اجتماعی، تهیه بودجه مالی و نظارت بر اجرای آن در سطح پائین تر گرفته تا مدیریت اموال، مدیریت طبقه بندی زباله های خانگی و غیره در زندگی روزمره، مردم می توانند واقعا مشارکت داشته باشند، که نشان می دهد دموکراسی‌ای که تا حد زیادی مردم را به عنوان اربابان کشور تضمین می کند، دموکراسی واقعی و دموکراسی خوب است.

دموکراسی با فرایند کامل حمایت مردم را به دست آورده است. دموکراسی اشکال مختلفی به خود می‌گیرد و هیچ مدلی برای همه وجود ندارد. اندازی‌گیری کردن نظام‌های سیاسی متنوع در جهان با یک معیار واحد یا بررسی کردن تمدن‌های سیاسی مختلف از یک دیدگاه واحد کاری کاملاً غیر دموکراتیک است. جناب آقای رئیس جمهور شی جین پینگ تاکید کردند: «دموکراسی ارزش مشترکی است که تمام بشریت در آن سهیم هستند. این حق فقط برای عده‌ای معدود نیست و برای همه ملت ها است. به جای یک کلیشه، راه‌ها و ابزارهای متعددی برای تحقق دموکراسی وجود دارد. قضاوت در مورد دموکراتیک بودن یا نبودن یک کشور باید توسط مردم آن کشور انجام شود و نه تعداد انگشت شماری افراد خارجی. دموکراسی سوسیالیستی چین مظهر اراده مردم است، مطابق با شرایط ملی چین است و حمایت مردم را به دست آورده است. سال هاست که میزان رضایتمندی و حمایت مردم چین از دولت چین به بیش از 95 درصد رسیده است. بنابراین معیار سنجش دموکراسی باید این باشد که آیا دموکراسی پاسخگوی نیازهای مردم کشور است و آیا مردم کشور حس مشارکت، رضایت و منفعت کافی دارند یا خیر. دموکراسی که عمیقاً در خاک کشور ریشه دوانده و موجب رضایت و شادی مردم می شود، دموکراسی واقعی و دموکراسی خوب است.

مردم جهان بیش از پیش به وضوح می بینند در برخی از کشورهایی که ادعا می کنند «فانوس‌های دموکراسی» هستند، انتخابات به اصطلاح دموکراتیک تنها در خدمت سرمایه‌داران و عده معدودی است. مردم فقط حق رای دارند، اما حق مشارکت گسترده ندارند. مردم فقط برای رای دادن فراخوانده می شوند و پس از آن که رای خود را به صندوق انداختند فراموش می شوند. چنین دموکراسی‌ای یک دموکراسی واقعی نیست. برخی از کشورها دو قطبی شدن سیاسی داخلی، تضاد قومیتی، شکاف ثروت، تکثیر اسلحه و ناکارآمدی در پیشگیری بیماری همه گیر را نادیده می گیرند، اما مایلند جهان را تقسیم کنند، ایجاد تفرقه کنند و عمدا و بدون دلیل در امور داخلی کشورهای دیگر تحت لوای دموکراسی دخالت کنند. چنین دموکراسی‌ای دموکراسی واقعی نیست. برخی کشورها سعی می کنند حق تفسیر دموکراسی را در انحصار خود درآورند، اصول اصلی دموکراسی را تحریف کنند، عمداً معیارهای دموکراتیک را تعیین کنند، و حتی از دموکراسی به عنوان ابزاری سیاسی برای خدمت به خودخواهی خود بهره برداری کنند. چنین دموکراسی‌ای دموکراسی واقعی نیست، بلکه دیکتاتوری «دموکراسی» است.