المپیک‌ها محل گردهمایی‌های بزرگ ورزشکاران جهان و هوادارانشان هستند. المپیک زمستانی پکن نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال برخی از کشورها در تلاش هستند تا این رویداد را به یک نمایش تبلیغاتی سیاسی تبدیل کنند.

واشنگتن با اعلام تحریم دیپلماتیک بازی‌های المپیک زمستانی 2022 پکن در حالی که ادعا می‌کند خواستار بهبود روابط با پکن است، فریبکاری و غیر قابل اعتماد بودن خود را نشان داد. اعلامیه روز دوشنبه واشنگتن تنها نشان می‌دهد که سیاستمداران آمریکایی چقدر متکبر هستند. این بایکوت چیزی نیست جز یک ژست بزرگ از حس خودبزرگ بینی که آمریکایی‌ها در آن غرق شده‌اند و از این رو باور دارند که آمریکایی بودن به آنها این اختیار تام را میدهد تا کشورهای دیگر را تحقیر کنند.

سیاسی کردن این رویداد ورزشی جهانی با هدف به تصویر کشیدن ایالات متحده به عنوان «حافظ حقوق بشر» کار مضحکی است. تمام دنیا می دانند که حقوق بشر برای واشنگتن یک جشن منقول است و چیزی نیست جز یک آسان برچسب که ایالات متحده بر روی هر مانوری سیاسی که حقوق خودخوانده آمریکا را نادیده می گیرد، می‌چسباند تا بتواند دستور کار خود را پی بگیرد. سیاسی کردن یک رویداد ورزشی بین‌المللی مانند بازی‌های المپیک کاری بیهوده و از بسیاری جهات مضر است.

با این حال، برای دولت جو بایدن، این فرصت مناسبی است که نمیتواند از دست بدهد. این بهترین فرصت برای زبان‌رانی بر چین است. بایکوت دیپلماتیک به اتهامات ساختگی این کشور در مورد نقض حقوق بشر توسط چین آب و رنگی اساسی می بخشد. ایالات متحده با تحریف موفقیت چین در سرکوب تروریسم در منطقه خودمختار شین‌جیانگ اویغور تحت عنوان «نسل کشی» و «سوء استفاده از حقوق بشر»، به تلاش جهانی در جنگ علیه تروریسم صدمه میزند.

ایالات متحده با نادیده گرفتن آنچه چین در بهبود معیشت مردم از اقوام مختلف در شین‌جیانگ به دست آورده است، پیشرفت حقوق بشر در منطقه را انکار می کند. تحریم دیپلماتیک بازی‌های المپیک زمستانی پکن به سادگی این واقعیت را تقویت می‌کند که واشنگتن صلاحیت صحبت در مورد حقوق بشر را ندارد.

ایالات متحده باید قبل از صحبت کردن در مورد حقوق بشر در جاهای دیگر در آینه نگاه کند. خشونت با اسلحه که سالانه جان هزاران بی گناه را می گیرد، نژادپرستی و شکاف طبقاتی روزافزون، وضعیت حقوق بشر را در ایالات متحده اسفناک کرده است. بدیهی است سیاستمداران آمریکایی که چشم خود را بر شرایط حقوق بشر در کشور خود می بندند، در میان خود فکر میکنند که این حق اخلاقی را دارند تا در مورد حقوق بشر، انگشت اتهام را به سوی دیگران نشانه بگیرند. اما از منظر دیگران سخنان آنها فقط ریاکاری است.

جنگ‌هایی را که ایالات متحده در چند دهه گذشته به راه انداخته، در نظر بگیرید، این کار را کرده تا چیزی از انقلاب‌های رنگی که از آن حمایت کرده است، نگوییم. هیچ یک از جنگ‌های آمریکا، از جمله تهاجم به افغانستان و عراق، صلح و دموکراسی را برای ساکنان محلی به ارمغان نیاورده است. در عوض، این جنگ‌ها و انقلاب‌های رنگی که به راه انداخته، تنها مردم این کشورها را در بدبختی و فقر فرو برده است.

تحریم بی‌معنای بازی‌های المپیک زمستانی پکن تنها روابط دوجانبه را بدتر خواهد کرد که مطمئنا بر روند رو به بهبود اقتصاد جهانی سایه خواهد افکند. این موضوع به این حقیقت ناخوشایند اشاره دارد که واشنگتن به مانعی برای حکومت داری و توسعه جهانی تبدیل شده است.