روزنامه «لِزِکو» فرانسه در مقاله ای با عنوان «آمریکا، از رؤیا تا کابوس» به قلم دومینیک مویسی، به مسئله دو قطبی شدن جامعه آمریکا پرداخته است. خلاصه این مقاله به شرخ زیر است:

آمریکا کجاست؟ شاید تاریخ به خاطر بسپارد که جو بایدن در ابتدای دوران ریاست جمهوری خود بلندپروازانه‌ترین، شجاعانه‌ترین و سخاوتمندانه‌ترین برنامه اصلاحات اقتصادی و اجتماعی را از زمان فرانکلین روزولت آغاز کرد اما، در حال حاضر، دو قطبی شدن جامعه آمریکا به حدی رسیده است که به نظر می‌رسد ایالات متحده محکوم به فلج شدن باشد. اگر نگوییم «فلج»، باید حداقل با عبارت «افول اجتناب ناپذیر» حالت آن کشور را توصیف کنیم. آمریکا که هنوز هم یک قدرت پیشرو در جهان است، با توجه به احتمال وقوع جنگ داخلی، چگونه می تواند با گرم شدن کره زمین و تهدیدات تروریستی روبرو شود؟

دو حکمی که ظرف چند روز اخیر صادر شده به طرزی شگفت انگیز این دو قطبی شدن جامعه آمریکا را نمایان می‌کند. رای هیئت منصفه در ایالت ویسکانسین و رای هیئت منصفه در ایالت جورجیا درست عکس یکدیگر است و اولی حکم به بی‌گناهی و دومی حکم به محکومیت متهم می‌دهد؛ در حالی که هر دو پرورنده بسیار شبیه به هم هستند.

رای هیئت منصفه ویسکانسین مبنی بر بی گناهی کایل ریتنهاوس تجسم کامل "بیماری آمریکایی" است. جوان 18 ساله ای که با اسلحه از ایالتی دیگر وارد ویسکانسین شده و در جریان اغتشاشات دو نفر را کشته و یک نفر را به شدت مجروح کرده است... رای هیئت منصفه ویسکانسین به هیچ وجه عادلانه نیست و تفرقه عمیق و غیرقابل تحمل بین دو قشر در جامعه آمریکا را نشان می‌دهد. یک گروه در جامعه آمریکا ریتنهاوس را به عنوان یک قهرمان جوان می‌شناسد و معتقد است او جان خود را برای دفاع از نظم و حق مالکیت فردی به خطر انداخته اما در مقابل جریانی دیگر او را یک فرد عادی می‌داند و فکر می کند که اگر او سیاه‌پوست بود، حکمی متفاوت در این پرونده صادر می‌شد. با توجه به همین موضوع آن سه جوانی که در ایالات جورجیا احمد آبری، دونده جوان سیاه پوست آمریکایی را به قتل رساندند، اگر می‌توانستند مانع از ارائه ویدیوی قتل به عنوان یک مدرک مهم به هیئت منصفه شوند و یا چنین ویدیویی اصلاً ضبط نشده بود، هرگز نمی‌توان تصور کرد هیئت منصفه دادگاه با اکثریت اعضای سفیدپوست خود ممکن بود برای آن پرونده چه رأیی صادر کند.