در حالیکه کمتر از یک ماه تا پایان دوران ریاست دولت فعلی آمریکا در کاخ سفید زمان باقی مانده است، اما چماق تحریم برخی سیاستمداران این کشور هر روز دیوانه وار تر از قبل در هوا به چرخش در می آید.

با نگاهی به اظهارات اخیر «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا مبنی بر تحمیل تحریم های بیشتر در زمینه صدور ویزا علیه مقامات چینی و این خبر که وزارت بازرگانی آمریکا 58 نهاد و شرکت چینی را در فهرست به اصطلاح «کاربر نهایی نظامی» قرار داده است، می توان به این نتیجه رسید که همانطور که روزنامه «سینگ تائو دیلی» (Sing Tao Daily) نیز گزارش داده است، به نظر می رسد که دولت فعلی آمریکا از تمام ابزار خود برای تحریم چین استفاده می کند.

اگر دولت کشوری صرفا رویکرد تحریم را در رسیدگی به امور خارجی اش پیش بگیرد، این روند نشان دهنده این است که این دولت دیگر فاقد عقلانیت و خرد لازم برای حل اختلافاتش با دیگر کشورها از طریق راه های مناسب و صحیح است.

عملیات های به اصطلاح ضد چینی دولت ترامپ پیشتر از پای در آمده اند؛‌ به عبارت دیگر، هر چه سیاستمداران آمریکایی فاسد تر و نادرست تر رفتار می کنند، بیشتر از پیش ضعف و بی کفایتی خود را به تصویر می کشند.

پیش از این نیز در طول سال های گذشته دیده شده است که دیپلماسی تحریم آمریکا با سوء استفاده همین سیاستمداران غیرحرفه ای دولت واشنگتن تقریبا هم ردیف با سیاست گذاری های خارجی آمریکا پیش رفته است؛ بر اساس آمار منتشر شده از سوی مؤسسه حقوقی «جکسین» (Gexin ) آمریکا، دولت فعلی کاخ سفید بیش از 3900 تحریم را از زمان روی کار آمدنش در سال 2017 میلادی تاکنون اجرایی کرده است که این تعداد تحریم یعنی بلند کردن سه باره چماق تحریم در طول یک روز!

سیاستمداران آمریکایی متحدان و دشمنان قدیمی و دشمنان جدید و مخالفان استراتژیکی خود را همواره با اعمال تحریم سرکوب کرده اند؛ بنابراین، تعجبی ندارد که از دیدگاه روسیه، آمریکا به تحریم معتاد شده است و سیاستمداران این کشور نمی توانند یک روز را بدون تحمیل تحریم علیه کسی سر کنند!

پرفسور «نیکولای پترو» از دانشگاه «رود آیلند»، در مقاله ای با عنوان «اعتیاد به تحریم آمریکا» اینطور نوشته است که بهترین راه برای درک نقش تحریم ها در دیپلماسی آمریکا این است که آن را به عنوان یک اختلال اعتیادی بشناسیم.

در اینجا این سؤال به ذهن می رسد که چرا سیاستمداران آمریکایی از اعتیاد به تحریم رنج می برند؟!

بر اساس تحلیل های نهایی صورت گرفته، می توان در جواب این سؤال گفت که علت این است که تحریم ها در مقایسه با مداخله نظامی، هزینه کمتری دارند و بنابراین، راهی ارزان قیمت برای بیرون ریختن نارضایتی سیاستمداران آمریکایی در چرخه سیاست گذاری های خارجی این کشور تلقی می شوند.

با این حال، همانطور که وقتی کسی زیاد دروغ می گوید، دیگر کسی باورش نمی کند، چرخاندن چماق تحریم در هوا در اغلب موارد باعث می شود که جهان از تحریم دلزده و خسته شود و نهایتا این روند باعث می شود که چماق این تحریم ها بر سر خود مقامات آمریکایی فرود آید و خودشان با نتیجه معکوس این تحریم ها روبرو شوند.

از طرف دیگر، آمریکا این چماق تحریم را صرفا در راستای تلاشش برای مطیع کردن کشورهای تحت سرکوب خودش به دست می گیرد اما با این حال نتیجه آن در اغلب موارد معکوس است!

برای مثال، ایران را در نظر بگیرید؛ قابل انکار نیست که بگوییم تحریم های بلند مدت آمریکا علیه ایران تاثیر زیادی روی اقتصاد و معیشت مردم این کشور داشته است؛ دولت آمریکا حتی در شرایط ایجاد شده ناشی از اپیدمی کرونا، تحریم ها علیه ایران را تشدید کرده و این امر اجرای اقدامات جلوگیری و کنترل کرونا در این کشور را دشوارتر ساخته است.

اما با این حال، غیرت جامعه ایران در مواجه با تحریم های آمریکایی باعث شده است که کاخ سفید احساس کند که خاری در پشتش فرو رفته است!

«زالزاده»، دکتری که در شیراز مرکز استان فارس ایران مشغول به کار است، می گوید که اگرچه پزشکان از این وضعیت خسته شده اند و مجبورند که با دشواری های ایجاد شده ناشی از تحریم های آمریکا مقابله کنند، اما هر کسی به انجام شغل خود پایبند است و تلاش می کند در این مسیر پیروز شود.

از طرف دیگر، چماق تحریم های سیاستمداران آمریکایی نهایتا باعث آسیب خود آنها خواهد شد؛ آمریکا در طول سال های اخیر، از بهانه های مختلفی برای تحریم صدها شرکت چینی استفاده کرده و در این تحریم ها بدنبال این بوده است که مانع از توسعه و پیشرفت چین شود.

نتیجه این رویکرد آمریکا در قبال چین چه بوده است؟!

برای مثال، تحریم های آمریکا علیه شرکت چینی «هواوی» را در نظر بگیرید؛ یک شرکت آمریکایی در پی تحریم های واشنگتن علیه هواوی، صرفا در طول 10 روز به دلیل تعلیق اجباری تامین تجهیزات شرکت چینی هواوی، 200 میلیون دلار خسارت دید!

سیاستمداران آمریکا به خصوص تحت شرایط پیش آمده ناشی از همه گیری کرونا، با رویکردی دیوانه وار تحریم علیه شرکت های چینی را صرفا برای تامین منافع شخصی اشان افزایش داده اند و در تلاشند تا از طریق این تحریم ها، همکاری بین شرکت های آمریکایی و چینی را از بین ببرند؛ این رویکرد آنها صرفا باعث خواهد شد که شرکت های آمریکایی در شرایطی به مراتب سخت تر قرار بگیرند و باعث می شود که مردم آمریکا بهای سنگینی بابت این تحریم های آمریکا بپردازند.

همانطور که «فرید ذکریا» مفسر مشهور امور آمریکا نیز با انتشار مقاله ای در روزنامه «واشنگتن پست» تاکید کرده است، اتکای بیش از حد دولت واشنگتن به تحریم نهایتا به شکست خود آمریکا منجر خواهد شد.

بر این اساس، سیاستمداران آمریکایی که به تحریم معتاد شده اند، دائما در حال کم کردن از اعتبار آمریکا هستند و این روند باعث می شود که آمریکا ستمکار باشد و بی کمک و بی پناه و درمانده رها شود.

در آگوست سال جاری میلادی و زمانی که آمریکا پیشنهاد تمدید نامحدود تحریم های تسلیحاتی علیه ایران را در شورای امنیت سازمان ملل مطرح کرد، صرفا توانست یک رای حمایتی بگیرد؛ کاملا قابل مشاهده و تشخیص است که جامعه بین الملل از اقدامات سلطه طلبانه آمریکا و تحریم های یکجانبه این کشور متنفر و بیزار است!

باید توجه داشت که در جهان امروز، کشورهای کوچک و بزرگ باید به یکدیگر احترام بگذارند و این کشورها با یکدیگر برابرند و حل اختلافات از طریق گفت و گو و حل اختلاف نظرات از طریق مشاوره مسیری صحیح برای مدیریت روابط بین الملل محسوب می شود.

آنچه به اصطلاح تحریم آمریکا توصیف می شود، عزت، احترام و منافع سایر کشورها را تحت تاثیر قرار می دهد و این در حالیست که هیچ کشور مقتدری در برابر این تحریم ها تسلیم نخواهد شد.

آن دسته از سیاستمداران آمریکایی که اغلب موارد چماق تحریم را به دست می گیرند، ممکن است نهایتا با این تحریم ها میل عملکردی خود را ارضا کنند، اما این تحریم ها مشکلات عملی آنها را حل نخواهد کرد و برعکس، این تحریم ها باعث می شود که «عمو سام» (آمریکا) به دشمن کل جهان و فردی منزوی و سرکش تبدیل شود.