اکنون دو ماهی می شود که در جزیره «فریزر» استرالیا که در فهرست میراث طبیعی جهانی نیز لحاظ شده است، یک آتش سوزی ادامه دار جریان دارد؛‌ این آتش سوزی باعث پراکندگی پرندگان و جانوارن شده و این جنگل استوایی و بارانی را به خاکستر نشانده است!

هرچند بارش یک باران سنگین ناگهانی آتش سوزی محلی در این جزیره را تحت کنترل در آورد اما جاری شدن سیل ناشی از این بارندگی های سنگین، فاجعه های جدیدی را برای ساحل شرقی استرالیا به بار آورد.

وقوع آب و هواهای شدید و مکرر نه تنها یک عامل عینی ناشی از گرم شدن کره زمین است بلکه نشان دهنده تاثیرات عظیم و منفی ایجاد شده در پی کوته بینی های سیاسی سیاستگذاران استرالیایی است؛ بنابراین، تعجبی ندارد که «اسکات موریسون» نخست وزیر استرالیا برای حضور و سخنرانی در نشست ویدئویی اهداف آب و هوایی در تاریخ 13 دسامبر/23 آذرماه دعوت نشد!

بر اساس گزارش منتشر شده در روزنامه انگلیسی «گاردین»، صندلی های این نشست صرفا برای آن دسته از سران ملی تدارک دیده شد که اهدافی را در مسیر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و اعلام انتشار صفر کربنی و تامین بودجه برای کشورهای در حال توسعه و یا تدوین طرح ها و سیاست های بلند پروازانه در طول دهه آتی میلادی تعریف کردند.

این در حالیست که استرالیا به شدت از این کشورها عقب افتاده و بدیهی است که در میان آنها نباشد.

5 سال قبل بود که استرالیا در کنفرانس تغییرات آب و هوایی پاریس متعهد شد که انتشار گازهای کربنی اش را تا سال 2030 میلادی و در مقایسه با سطح انتشار این گازها در سال 2005، حدود 26 الی 28 درصد کاهش دهد؛ اما پیش بینی های پایان سال گذشته میلادی نشان داد که انتشار گازهای کربنی استرالیا تا سال 2030 میلادی فقط 16 درصد در مقایسه با سطح سال 2005 میلادی آن کاهش پیدا خواهد کرد!

یک آتش سوزی در ماه سپتامبر سال 2019 در این کشور شروع شد و بیش از چهار ماه طول کشید؛ این آتش سوزی، 115 هزار کیلومتر مربع از بافت های زمین را تخریب کرد و باعث تلف شدن تقریبا 3 میلیارد حیوان و از بین رفتن زیستگاه های طبیعی آنها شد.

این آتش سوزی در عین حال موانع جدیدی را در مسیر واکنش فاقد صلاحیت استرالیا به تغییرات آب و هوایی جهان ایجاد کرد.

سهل انگاری موریسون نخست وزیر استرالیا در مدیریت این آتش سوزی با انتقادات گسترده ای در داخل این کشور و جهان روبرو شد.

دسامبر سال گذشته میلادی بود که در شرایطی که مردم استرالیا نگران گسترش سطح این آتش سوزی بودند، موریسون برای گذراندن تعطیلات به جزایر هاوایی رفت؛ این اقدام نخست وزیر استرالیا منجر به ایجاد یک اعتراض عمومی شد.

حقیقت این است که در حالیکه جمعیت استرالیا فقط حدود 0.3 درصد از جمعیت کل جهان را تشکیل می دهد اما استرالیا ، یکی از کشورهایی است که بیشترین سرانه انتشار گازهای گلخانه ای جهان را دارد.

استرالیا همواره دیدگاهی منفی درباره موضوع تغییرات آب و هوایی داشته است؛ این کشور زمانی تنها کشور صنعتی خارج از آمریکا بود که از امضای پروتکل «کیوتو» امتناع کرد؛ اگرچه استرالیا بعدها توافق پاریس را امضا کرد، اما همزمان با اعلام آمریکا مبنی بر خروجش از این توافق بود که استرالیا نیز از این پیمان دور شد.

در زمینه سیاستگذاری های صنعتی نیز می توان شاهد بود که تیم تصمیم گیرنده در استرالیا موضوع تغییرات آب و هوایی را نادیده گرفته است؛ چندین تن از مقامات دولتی استرالیا تحت تاثیر نفوذ گروه های ذینفع، از تصویب قانونی اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای که کانبرا در توافق آب و هوایی پاریس به انجام آنها متعهد شده بود، امتناع کردند.

از آنجایی که انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از ترافیک خودروها تقریبا 19 درصد از کل انتشار گازهای گاخانه ای استرالیا را تشکیل می دهد، کاهش تولید و فروش خودروهایی با مدل های مصرف سوخت بالا و یا معرفی استانداردهای بهره وری سوخت خودرو باید به ابزار مهم استرالیا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تبدیل شوند.

اما با این حال، بر اساس گزارش اخیر منتشر شده توسط رسانه های استرالیا، مدل های خودروی استرالیا با سوخت های بالا مانند خودروهای ورزشی همچنان در این کشور محبوب هستند و این کشور تنها کشور توسعه یافته و پیشرفته ای است که استانداردهای بهره وری سوخت را ارائه نکرده است.

موریسون در مواجه با بررسی های متقابل مربوط به اجرای تعهدات کانبرا در زمینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای صرفا این مطلب را بیان می کند که «من فقط باید به مردم استرالیا پاسخگو باشم و دولت ما به مردم استرالیا خدمت خواهد کرد»؛ چنین حرف های دو پهلو و دروغگویی ها از سوی موریسون تا حد بسیار زیادی باعث ناامیدی جامعه بین المللی شده است.

پرداختن به تغییرات آب و هوایی یک مسئولیت مشترک برای تمام بشریت محسوب می شود و همچنین با منافع اساسی مردم استرالیا نیز تطابق و سازگاری دارد؛ اهمیتی ندارد که موریسون چه می گوید، مهم این است که او نمی تواند چهره واقعی خود در نادیده گرفتن منافع مردم استرالیا را پنهان کند.