روزنامه «چاینا دیلی» در یادداشتی با این عنوان که «سخت گیری در قبال چین آمریکا را به جایی نمی رساند»، نوشت در حالیکه دولت جدید در آمریکا قرار است 20 ژانویه سال آتی میلادی روی کار بیاید، خشونت طلبان در آمریکا مشغول ارائه پیشنهاد ضرورت حفظ موضع سختگیرانه در قبال چین به ریاست جدید کاخ سفید هستند.

اما حقیقت این است که این، خبر جدیدی نیست آن هم با توجه به اینکه چین همواره در طول دهه های گذشته سوژه ای از ترس در کمپین های انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا بوده و به گفته بسیاری از مقامات چینی، همین رویکرد آمریکا در قبال چین عامل موفقیت چین در زمینه های اقتصادی و سایر زمینه ها بوده است.

ترامپ مدعی است که سخت گیرانه ترین موضع را در مقایسه با سایر رؤسای جمهور آمریکا در قبال چین داشته است؛ با این حال به دلیل در هم آمیختگی اقتصاد این دو کشور بدنبال اجرای دهه ها جهانی سازی، سیاست های حمایت گرایانه و یکجانبه «آمریکا اول» ترامپ در زمینه های مختلف، از جنگ های تجاری و فناوری گرفته تا عقب نشینی از پیمان ها و سازمان های جهانی، آسیب هایی را در هر دو کشور به همراه داشته است.

گزارش های خبری نشان می دهد که ترامپ در حال بررسی تحمیل تحریم های بیشتر و اتخاذ اقدامات تهاجمی تر علیه چین در هفته های پایانی ریاستش در کاخ سفید است تا از این راه، تلاش دولت جدید آمریکا برای اصلاح بسیاری از اقدامات غلط و اشتباه دولت فعلی این کشور بی نتیجه باقی بماند.

چهار سال ریاست ترامپ در کاخ سفید نشان داده است که اتخاذ موضع سختگیرانه علیه چین نه تنها به آمریکا در حل مشکلات داخلی اش کمکی نمی کند بلکه به حل بحران های چالش برانگیز جهانی نیز کمکی نمی کند و صرفا منجر به وخامت بحران های جهانی می شود.

یک راه بهتر برای حل اختلافات بین آمریکا و چین احیای مسیر گفت و گوها و مکانیسم های تبادلات بین این دو کشور از جمله دعوت مجدد چین به رزمایش های دریایی چند جانبه در حاشیه اقیانوس آرام است.

نویسنده این یادداشت نوشته است: من رزمایش سال 2014 و 2016 حاشیه اقیانوس آرام موسوم به « RIMPAC» را پوشش دادم؛ در آن سال ها دولت «باراک اوباما» برای اولین بار از چین برای مشارکت در زرمایش های دریایی دعوت کرد؛‌ چنین تبادلاتی به ارتقاء درک میان دو ارتش کمک کرد و نقشی کلیدی در جلوگیری از محاسبات غلط و سوء تفاهم دارد.

این در حالیست که «هنری کیسینجر» وزیر خارجه اسبق آمریکا اخیرا در پیامی به دولت جدید آمریکا توصیه کرده است که سریعا خطوط ارتباطاتی با چین را احیا کند.

حقیقت این است که سختگیری در قبال چین به پیشبرد هیچ کدام از دستور کارهای اصلی دولت جدید آمریکا کمکی نمی کند؛ برای مثال، از آنجایی که دولت جدید آمریکا امیدوار است که رهبری این کشور در جهان را احیا کند، بنابراین اولین کاری که باید عملی کند این است که با چین و سایر کشورها در مسیر تقویت مقابله جهان علیه پاندمی کرونا همکاری کند و بار دیگر به سازمان بهداشت جهانی ملحق شود زیرا از طریق این اقدامات است که دولت جدید آمریکا می تواند پاندمی در داخل آمریکا و سایر نقاط جهان را کنترل کند و نهایتا فضایی مساعد برای احیای اقتصاد جهان که به نفع تمامی کشورهاست، به وجود بیاورد.

در حقیقت، برای اقتصاد جهانی مبتلا به پاندمی کرونا، احیای کامل بدون همکاری و هماهنگی کارآمد بین دو اقتصاد بزرگ جهان یعنی چین و آمریکا غیرممکن است؛ از آنجایی که «جو بایدن» که پیروز انتخابات ریاست جمهوری آمریکا معرفی شده است نیز وعده الحاق مجدد آمریکا به توافق اقلیمی پاریس در روزهای اول ریاستش در کاخ سفید را داده است، جهان منتظر است که چین و آمریکا بار دیگر در مسیر مقابله با تغییرات آب و هوایی با یکدیگر متحد شوند.

انتظارات از دولت جدید آمریکا بیشتر از اینهاست؛ برای مثال، دولت جدید آمریکا باید به توافق هسته ای با ایران بازگردد و از سوء استفاده از ارتش و قدرت های مالی و اقتصادی اش جهت تحریم باقی کشورهای جهان و از جمله متحدانش دست بردارد.

دولت جدید آمریکا در داخل این کشور با چالش های بسیار بیشتری از جمله یک دموکراسی ناکارآمد و فلج به دلیل اجرای سیاست های سمی دولت فعلی و نهایتا شکاف سیاسی روبرو است؛ شکاف درآمد در داخل آمریکا رو به افزایش و تنش های نژادی رو به رشد است.

در پایان این یادداشت آمده است که پیشنهاداتی که در زمینه ادامه موضع سختگیرانه در قبال چین به دولت جدید آمریکا داده می شوند، پیشنهاداتی نادرست هستند و بار دیگر با شکست روبرو خواهند شد.