آمریکا پس از خروج یکجانبه از توافق هسته ای (برجام) و ازسرگیری تحریم های ظالمانه علیه ایران، گرچه مدعی است کالاهای انسانی مصون از تحریم است اما با مرور زمان مشخص شد که ایران به دلیل تحریم با کمبود اقلام بشردوستانه مانند غذا، دارو و لوازم پزشکی روبرو شده است. اخیرا، انسولین یعنی دارویی که می تواند جان مبتلایان به دیابت را نجات دهد نیز به این فهرست کمبودها اضافه شد.

رئیس اداره دیابت وزارت بهداشت ایران سال 98 در یکی از مصاحبه ها گفته بود در ایران 11 درصد جمعیت بالای 25 سال یعنی بیش از 5 میلیون نفر، مبتلا به دیابت و 18 درصد جمعیت نیز مبتلا به نوع خفیف دیابتی هستند که معادل 7 تا 8 میلیون نفر از جمعیت کشور را شامل می شود.

به عبارت دیگر، شمار بسیار زیادی از جمعیت ایران به انسولین، این دارویی که می تواند جان آنها را نجات دهد، نیاز دارند. اما ایران اخیرا دچار کمبود انسولین مخصوصا انسولین قلمی شده و این نوع دارو طوری در بازار کمیاب شد که فقط می شود آن را در بازار سیاه با قیمت چندین برابر خریداری کرد.

در واقع، در شرایط تحریم، نه تنها انسولین بلکه دیگر داروهای حساس از جمله انواع داروی ضد سرطان نیز ماجراهای مشابه با انسولین در ایران را دارند.

همه گیری کرونا ایران را در وضعیت وخیم تری قرار داد. در پی شروع موج جدید همه گیری، ایران در این روزها شاهد افزایش روزانه حدود 10 هزار مبتلایان جدید بوده است. شرایط طوری نگران کننده شده که حتی بحث اولویت دادن به درمان مبتلایان جوان تر در شبکه های اجتماعی رد و بدل شده است.

بدون شک تحریم یک جانبه آمریکا مخصوصا تحریم های مالی عامل اصلی کمبودهای دارویی ایران است. مخصوصا پس از آنکه آمریکا اخیرا 18 بانک ایرانی را تحت تحریم قرار داد و با تحریم این بانک ها کانال تامین مالی خرید دارو و غذای ایران از سایر کشورها به طور کامل قطع شده است.

این تحریم های یکجانبه علیه ایران بدون شک غیر انسانی است و با مخالفت گسترده در سطح جهان نیز مواجه است. در ماه مهر در یکی از مباحثات عمومی مجمع عمومی سازمان ملل چین به نمایندگی از 26 کشور اعلام کرد تحریم های یک جابنه تاثیرات انکارناپذیری بر حقوق بشر دارد و موانع را برای دسترسی مردم به داروها، تکنولوژی ها و ملزومات درمانی و پزشکی را ایجاد کرده است.