در علفزار سونیته در منطقه خودمختار مغولستان داخلی واقع در شمال چین یک گروه نمایش هنری فعالیت می کند که دامپروران نام همان علفزار یعنی "اولانموچی" – به معنی جوانه تازه قرمز را به آن داده اند.

"باتوسوهه" یکی از بانیان سالمند "اولانموچی" که در دهه 50 قرن گذشته میلادی در این گروه نمایشی کار می کرده می گوید:

در اواخر دهه 50 قرن گذشته، اقتصاد مناطق دامپروری عقب مانده و اطلاعات بسیار کم بود. جمعیت کمی در این سرزمین وسیع زندگی می کرد و به دلیل بد بودن اوضاع راه و ترابری در منطقه ارتباط کمی بین مردم بود. دامپروران روزها کار می کردند و شب های کاری جز استراحت نداشتند و زندگی فکری و روحی بسیار فقیری داشتند. آنها مانند علفزاری بودند که به باران نیاز داشته باشد. به همین دلیل به موضوعات فرهنگی و معنوی علاقه زیادی داشتند. در آن زمان در "سونیته"، "اتحادیه سیلینگوله" فردی به نام "چاگبلداهی" پیشنهاد کرد که یک گروه نمایش هنری سیار تشکیل دهد.

باتوسوهه ادامه می دهد که در آن زمان پول کم بود و تشکیل گروه هنری تخصصی امکان نداشت. پس علاقه مندان هنر و دامپرورانی که ذوقی داشتند یک گروه نمایش هنری تشکیل دادند که اولین "اولانموچی" بود.

همین گروه نمایشی روحیه دامپروران منطقه را بالا برد. از اواخر دهه 50 قرن گذشته میلادی دولت منطقه خودمختار مغولستان داخلی فعالیت گروه نمایشی "اولانموچی"، "سونیته" را گسترش داد و "جوانه قرمز" با سرعت زیاد در علفزار بزرگ مغولستان داخلی ریشه دواند و قوی شد و به همه جای مناطق دامپرور نشین رسید. اعضای گروه نه تنها نمایش می دادند، بلکه برای دامپروران کتاب فراهم کرده و علوم را در میان آنها منتشر می کردند، ماشین آلات کشاورزی و دامپروری آنها را تعمیر می کردند و حتی برای مردم دامپرور خدمات آرایشگری انجام می دادند. از این رو جای تعجب نیست که مردم منطقه با شنیدن خبر آمدن "اولانموچی" به اتفاق همه اعضای خانواده شان تا ده ها کیلومتر به پیشواز "اولانموچی" می رفتند. "آلاتا" یکی از دامپروران اتحادیه "سیلینگوله" از یاد آن روزها می گوید:

هر بار "اولانموچی" برای نمایش به محل ما می آمد، مردم خیلی خوشحال می شدند. حتی پس از پایان نمایش، مایل نبودند به خانه هایشان برگردند. آنها می خواستند بیشتر در کنار اعضای گروه باشند و صحبت کنند.

در اواسط دهه 60 قرن گذشته، منطقه خودمختار مغولستان داخلی یک گروه نمایشی برگزیده "اولانموچی" متشکل از 12 نفر را برای نمایش به پکن فرستاد. رقص ها و آوازهای دلربا و رمانتیک ملیتی مغولستان داخلی که از مناطق دامپرور نشین آمده بودند، در پکن غوغا به پا کردند. سه گروه از نماینده های "اولانموچی" در سراسر چین نمایش هایشان را اجرا کردند که رقص ها و آوازهای ملیتی و اشکال انعطاف پذیر نمایش هایشان مورد پسند مردم مناطق مختلف قرار گرفت.

بیشتر از پنجاه سال از آن زمان می گذرد. در این مدت منطقه خودمختار مغولستان داخلی تغییرات عظیمی کرده است. رادیو و تلویزیون به خانه های دامپروران وارد شد و زندگی فرهنگی آنها هم متنوع تر شد اما از مقبولیت "اولانموچی" در بین مردم کم نشده است. این گروه نه تنها در مغولستان داخلی و دیگر مناطق چین، بلکه در کشورهای خارجی نیز به اجرای نمایش پرداختند. اعضای آن گروه به گروه عوض شده اما هدف اصلی گروه برای اجرای نمایش در علفزار و خدمت به مردم تغییر نکرده است. گروه نمایش "اولانموچی" همیشه صحنه سیاری در علفزار خواهد بود