روز دوشنبه 12 مه در شهرستان ون چوان استان سی چوان واقع در جنوب غربی چین زمین لرزه ای به قدرت 8 ریشتر رخ داد که باعث کشته و زخمی شدن ده ها هزار نفر و ویران شدن خانه ها و راه های بسیاری شد. موضوع برنامه امروز را به ماجرایی از این روز اختصاص داده ایم.

در این روز دو جهانگرد زن از انگلستان به دلیل مسدود شدن راه های کوهستانی اطراف در حوزه طبیعی حفاظت شده پاندای وئو لون سی چوان گرفتار شدند. در برنامه این ساعت به مشاهدات این دو جهانگرد می پردازیم.

پنلوپه ادواردز و جودی وونگ هر دو از منطقه ای در شمال انگلستان هستند. آنها پیش از ظهر 12 ماه مه برای گردش به حوزه طبیعی حفاظت شده رفته بودند که ساعاتی بعد زلزله رخ داد. پنلوپه ادواردز وضعیت آن لحظه را چنین توصیف می کند:

"شدیدترین زلزله تقریبا یک ساعت طول کشید. ما می توانستیم لرزیدن درخت ها و بلند شدن گرد و غبار در اطراف مان را ببینیم."

در آن زمان پنلوپه ادواردز و جودی وونگ از پرورشگاه پاندا دیدن می کردند. پس از زمین لرزه در خروجی پژوهشگاه با سنگ هایی که از بالای کوه به پائین غلتیده بودند، مسدود شد. آنها و سایر گردشگران به ناچار به کمک نردبانی از پرورشگاه بیرون آمدند و بی درنگ با اتوبوس جهانگردان به محل هتل بازگشتند. جودی وونگ می گوید: ما می دیدیم که بسیاری از جاده های اطراف ویران شده بودند، ساختمان ها فرو ریخته بودند و تماس تلفنی قطع شده بود. ما همراه دیگر جهانگردان در بین کوه های بزرگ گرفتار شده بودیم.

با این حال وضعیت هیچ کس چندان بد نبود. ساعاتی بیشتر نگذشته بود که واحدهای ارتش و پلیس محلی برای کمک آمدند:

"ما کاملا در میان کوه های بزرگ گرفتار شده بودیم. اما پلیس محلی کمک زیادی به ما کرد. آنها در حالی که برنج زیادی نداشتند، به ما برنج می دادند و ما در مدت سه روز می توانستیم آش بخوریم."

پنلوپه ادواردز و جودی وونگ می دیدند که واحدهای ارتش و پلیس محلی ضمن کمک به جهانگردان برای اهالی ای که خانه هایشان فرو ریخته بود، چادر تهیه می کردند. در آن زمان هنوز پس لرزه ها ادامه داشت. پنلوپه ادواردز می گوید: در بیم و هراس پس لرزه ها ما در اتوبوس جهانگردان نخستین شب را به صبح رساندیم.

صبح روز دوم باران می بارید. آنها هنگامی که از اتوبوس پیاده شدند، با چیزی مواجه شدند که باعث دلگرمی شد. پنه لوپه ادواردز می گوید:

 "صبح روز دوم اهالی محلی ما را به جیائو زی مهمان کردند. موقعی که جیائو زی می خوردیم و آب میوه می نوشیدیم، احساس دلگرمی و صمیمیت زیادی با مردم محلی می کردیم. ما به یکدیگر لبخند می زدیم."

برای این دو زن شگفت انگیز بود که کارگران و مهندسان محلی خیلی زود اقدام به هموار کردن جاده و تعمیر کابل های برق کردند و در شب روز دوم برق وصل شده بود و برنامه های تلویزیونی مجددا پخش می شد. با این حال آنها فکر می کردند که این زلزله شدید باعث قطع شدن راه های ارتباطی بسیاری از مناطق استان سی چوان با خارج شده و آنها به ناچار مدت زیادی در این جا گرفتار خواهند بود. اما واقعیت بر خلاف انتظار آنها بود. در روز سوم یعنی 15 مه راه امید برای آنها باز شد. جودی وونگ می گوید :

" ناگهان دیدیم که بالگردها آمدند. مسئولان به ما خبر دادند که باید هر چه زودتر با گذرنامه و کوله بار دستی کوچکی سوار اتوبوس مان بشویم. اتوبوس به سرعت حرکت کرد و مستقیم به فرودگاه بالگرد رفت. ما بعد از این که از اتوبوس پیاده شدیم به سرعت مثل زمانی که زلزله اتفاق می افتاد به سمت بالگرد می دویدیم. پس از آن که سوار شدیم، خیالمان راحت شد.

" وقتی که بالگرد با ایمنی در فرودگاه شوان لیوی شهر چن دوئو مرکز استان سی چوان به زمین نشست، او حتی باور نمی کرد که همه این اتفاقات حقیقت دارند. او می گوید:

"ما از همه کسانی که به ما کمک کردند، تشکر می کنیم."

همان روز این دو بانو با هواپیمای دیگری به پکن بازگشتند. آنها قصد دارند پس از اندکی توقف در پکن به انگلستان بازگردند. با وجود آن که چمدان بزرگ آنها در سی چوان باقی مانده اما آنان اطمینان دارند که سازمان جهانگردی چین آن را به دست آنها خواهد رساند. آنها قصد دارند پس از بازگشت به میهن دیده ها و شنیده های خود در منطقه زلزله زده را به اطلاع هموطنانشان برسانند. جودی وونگ می گوید:

"من پس از بازگشت به کشورم همه چیزهایی را که در منطقه زلزله زده اتفاق افتاد برای مردم تعریف خواهم کرد تا برای مردم آنجا کمک هایی جمع کنم."

ما هم امیدواریم که مردم آسیب دیده مناطق زلزله زده سی چوان چین بتوانند هر چه زودتر شهر و زادگاه خود را بازسازی کنند و به زندگی عادی برگردند.