سلسله " چینگ " ( سالهای 1911-1616) آخرین دودمان سلطنت فئودالی چین است .معماری در این دوران عموماضمن ادامه سنن سلسله های قبل، بیشتر به ظرافت و جلالت ساختمانها توجه داشت.

شهر بیجینگ پایتخت سلسله "چینگ " اساسا سیمای گذشته خود را حفظ کرد ، درون شهر 20 دروازه بلند و عظیم قرار داشت که شکوهمند ترین آن دروازه "جین یان من " در شهر درونی محسوب میشود .امپراتوران سلسله "چینگ " ضمن استفاده ار قصرهای سلسله های گذشته ، باغستانهای بزرگ دربار منجمله پارکهای " یوان مین یوان "و "ای خه یوان " یعنی پارک تابستانی خوش منظره راساختند .

دراین دوران ، در معماری ها شیشه بکار رفت . بعلاوه تعداد بناها و خانه های متنوع وبشکل آزاد مسکونی فزونی گرفت. معماری دین بودای تبتی با سبک خاص خود در این دوران شکوفا شد . ساخت معابدن بامدلسازی گوناگون در ساختمانهای سنتی ، یکنواختی را تغییر داد و اشکال جالب رنگی ایجاد گردید .معبد " یون حه گون " در بیجینگ وگروهی از معابد بودایی تبتی در شهر "چن ده " نمونه این ساختمانها است .

دراواخر این سلسله در چین بناهایی باسبک چینی توام با فرنگی پدید آمد.

.