طبل یکی از آلات موسیقی متداول ضربه ای چین میباشد . ازکشفیات باستانی خاکی معلوم است که طبل حدود 3000 سال قدمت دارد . درقدیم الایام ،طبل نه تنها در مراسم قربانی و درمواقع رقص وآواز وبرای نواختن آهنگ بکار می رفت بلکه وسیله ا ی برای اعلام نبرد با دشمن ،تارومار کردن حیوانات ویا اعلام وقت و خطر بود .مقارن با پیشرفت های جامعه ،در ارکستر ملی ،نمایشات تاتر و اپرا ،رقص وآواز ،مسابقات قایق رانی و رقص باشیرمصنوعی و رقابت کار طبل از آلات موسیقی ضروری محسوب شد .ساخت طبل ساده است و شامل بدنه و رویه آن می باشد . طبل آلت موسیقی صوتی است و معمولا از چرم جانوران تهیه می شودکه روی چارچوب(بدنی ) طبل کشیده می شود. بر اثرضربه زدنها ارتعاش صدا به گوش می رسد و صوت بوجود می اید.تنوع طبل در چین زیاد است ازقبیل طبل بزرگ و طبلهایی به شکل گلدان و غیره.

"یوا گو"یعنی طبلی که شبیه شکل کبد انسان است . میانه آن کلفت و دو سر آن تیز است و مانند ساقه خیزران .می باشد روی دو انتهای آن پوست (چرم)گاو ویا اسب کشیده می شود و در دو پهلوی طبل حلقه نصب دو با طناب این دو حلقه بهم وصل می گردد . صدای این گونه طبل روشن و طنین دار است و اغلب رقص مردمی را همراهی می کند و یا به کمر رقاصان آویخته می شود و رقاصان در نمایش آ نرابا چوبک می زنندو با آن می رقصند.

اینک به آهنگ قدیمی با عنوان " ببر دندانها را بهم می ساید" گوش فرمائید.