دین بودای تبتی در نواحی سکونت تبتیها و مغول ها رایج است و موسوم به دین لاما می باشد. دین بودای تبتی که صاحب خصوصیات محلی تبت است ،از هند باستانی و خاک داخلی چین به تبت رواج یافته و با دین کهن محلی در هم آمیخته است .براثر تاثیر پذیری دین بودیسم ملت "هان " و هند، معابد دین بودای تبتی اغلب به سبک کاخهای ملیت "هان "ساخته می شود و مقیاس آنها بسیارعظیم و پرابهت است . اینگونه بناها بسیار ظریف با ستونها و تیرهای سقف و رنگرزی و منقوش است .

"کاخ بودالا" ،معبد "جه بان "لهاسا و معبد"تار"چینگ های" از اثار ممتاز وعالی معماری باستانی محسوب میشود. در معابد بودیسم تبت رنگ مرموز غلیظ مذهبی مشاهده می شود . کاخها در این معابد معمولابسیار بلند و عرضی بوده و تابلوها ،پرده ها و نوارهای پارچه ای رنکارنگ در اطراف آن آویخته است. روی ستونهای کاخ قالیچه های نمدی رنگی آویزان ا ست.

کم نوری ،سحر ومرموزی و خفی بر این کاخها حکمفرماست . اما در ظاهر این معابد تناسب رنگها را مورد توجه قرارداده است : دیوار معبد با قرمزرنگ است و روی دیوار قرمز نوار سفید و قهوه ای رنگ کشیده می شود ، سالن قرائت کتابهای مقدس و برجها سفید رنگ بوده و روی دیوار سفید رنگ قالبهای سیاه پجره دیده می گردد . تناقض رنگی سحرآمیز بودن بنا رانمایان میسازد.