منطقه تایوان با جمعیت زیاد و سرزمین با مساحت کم که یک منظقه پرجمعیت است. تا پایان سال 2001 ، جمعیت کل این استان به 22 میلیون و 400 هزار نفر رسیده و تراکم تمرکز جمعیت در هر کیلومتر مربع 619 نفر است .
ترکیب سنی جمعیت استان تایوان گرایش به پیری دارد . تا آخر سال 2001 ،25ممیز 8 در صد از جمعیت استان تایوان را افراد سنین صفر تا 14 سال تشکیل داده و درصد افراد سنین 15 تا 64 سال به 67 ممیز 4 در صد افزایش یافته و در صد افراد سنین بالاتر از 65 سال نیز به 6 ممیز 8 در صد رسیده است .
پراکندگی جغرافیایی جمعیت استان تایوان نامتوازن است . انبوهی جمعیت در مناطق کوهستانی با ارتفاعبالاتر از یک هزار متر که یک سوم مساحت کل تایوان را شامل می شود ، در هر کیلومتر مربع 20 نفر است . در عین حال ، پراکندگی جمعیت شهری در هر کیلومتر مربع بیش از 4800 نفر است . به ویژه در شهرهای "تایپه" ، "گائو شون" ، "تای جون" ، "جی لون" ، "شین جو" ،"جیا یی" و "تای نان" جمعیت متراکمتر از مناطق دیگر است . مساحت این 7 شهر فقط 2 ممیز 9 در صد مساحت کل استان تایوان می باشد ، ولی جمعیت این شهرها 31 در صد جمعیت کل تایوان را شامل شده است .

سیاست تایوان در مورد جمعیت
سیاست جمعیت تایوان همراه با پیشرفت اجتماعی و اقتصادی این منطقه بطور مستمر تعدیل می شود . از سال 1965 ، استان تایوان"برنامه خانواده" را که مضمون عمده آن مشخص سن ازدواج و زایمان بود ، اجرا کرد . در این برنامه پیشنهاد شده است که هر زوج یک یا دو فرزند داشته باشند. از آن پس ، میزان زاد و ولد در تایوان به تدریج کاهش یافت و برای تقلیل افزاش جمعیت نقش موثری ایفا کرد . ولی در نتیجه ، مسئله پیری جمعیت و کاهش نیروی کار بهوجود آمد . از این بابت ، مقامات تایوان از سال 1990 ، برنامه سیاست جمعیت را اصلاح نموده و سیاستی مبنی بر اینکه داشتن دو فروند مناسب است و 3 کودک زیاد نیست ، مطرح کردند . در سالهای اخیر ، مقامات تایوان همچنان به سیاست تشویق زاد و ولد روی آورده اند.