«نوار» ملال آور مارکِ پمپئو، آمریکا را منزویتر از گذشته می کند

چشمگیرترین رفتار مایک پمپئو پس از تصدی وزارت خارجه آمریکا بدگویی از چین و سیاهنمایی چین در هر فرصت ممکن بوده است. از آمریکای لاتین تا آسیا و از آفریقا تا اروپا... پمپئو هر جا که رفته و موضوع سفرش هر چه که بوده همیشه موفق شده خود را به کوچه علی چپ زده و با دروغگویی و بدگویی و سیاهنمایی، چین را آماج حمله قرار دهد.

اخیراً نیز پمپئو بار دیگر زوری زده تا بین چین و کشورهای همکارش در مسیر کمربند و جاده شکاف ایجاد کند و دربارۀ «خطرات امنیتی» شرکتهای چینی از جمله هوا وی و دروغهایی دربارۀ شین جیانگ هشدار بدهد. البته حرفهای او تکراری است و او آشکارا خود را به یک «نوار ضبط صوت» علیه چین تبدیل کرده است.

مثلاً، پمپئو دولت چین را به مداخله در آزادی دینی مردم شین جیانگ و ایجاد «پایگاههای بازآموزی» برای بازداشت اقلیتهای ملی کشور متهم کرده است. اما بهتر است به حقیقتها نگاهی بیاندازیم: در شین جیانگ 24 هزار و 400 مسجد وجود دارد. به عبارت دیگر برای هر 530 مسلمان شین جیانگ یک مسجد وجود دارد. اما در آمریکا چطور است؟ تعداد مساجد کل آمریکا حتی کمتر از مساجد شین جیانگ است. غیر از آن، هدف از مراکز آموزش مهارتهای شغلی که در شین جیانگ دائر شده، یاری به افراد دارای افکار تروریستی و افراطگرایانه در یادگیری زبان رایج کشور و قوانین و مهارتهای شغلی به منظور خودکفاسازی آنها و بازگرداندنشان به جامعه است. با ایجاد این مراکز آموزش مهارتهای شغلی، به مدت سه سال در شین جیانگ هیچ حادثۀ تروریستی به وقوع نپیوسته و در سال 2018 نیز 150 میلیون گردشگر از جمله دو میلیون و 400 هزار گردشگر خارجی به شین جیانگ سفر کرده اند. تصور کنید اگر شین جیانگ همانطور که پمپئو نقل می کند بود، چطور ممکن بود این همه گردشگر به شین جیانگ بروند. فقط یک احتمال وجود دارد و آن این است که پمپئو دربارۀ چین دروغ می گوید و تلاش برای سیاهنمایی این کشور دارد.

در مثالی دیگر، پمپئو به عنوان وزیر خارجۀ آمریکا همیشه این دروغ را می گوید که طرح کمربند و جاده حق حاکمیت کشورها را بر هم می زند. اما واقعیت این است که در دومین مجمع سران همکاری بین المللی کمربند و جاده که اخیراً برگزار شد، 6000 نماینده از 150 کشور و 92 سازمان بین المللی از جمله 50 نماینده از آمریکا شرکت کردند. می توان گفت این نوعی رأی اعتماد و موافق جامعۀ جهانی به طرح کمربند و جاده بود اما معلوم نیست پمپئو چه دروغهای دیگری می تواند از این حقایق بپردازد؟

اخیراً نیز پمپئو در دیدار از آلمان، سوئیس، هلند و انگلستان بار دیگر سعی کرد به بهانه «خطرات امنیتی فناوریهای چین»، متحدان خود را به هراس بیاندازد. او آشکارا فراموش کرده است که در ماه مه در گفتگویش با تلویزیون سی ان بی سی به خاطر ناتوانی در ارائۀ مدرک و سندی از «خطرات امنیتی» شرکت هوا وی، دچار چه شرمندگی ای شد. البته او همچنین فراموش کرده که به خاطر استفادۀ اروپا از فناوریهای امریکا، گوشی همراه انگلا مرکل صدراعظم آلمان را امریکا شنود کرده بود! بدین ترتیب، وقتی پمپئو به کشورهایی که از فناوریها و تجهیزات شرکت هوا وی استفاده می کنند، هشدار می داد که امریکا اشتراک اطلاعاتی با آنها را خواهد کاست، وزیر خارجۀ آلمان به سادگی جواب داد: آلمان هیچ شرکت متکی بر معیارهای امنیتی آلمان را از شرکت در مناقصه حذف یا رد نمی کند.

رسانه ها، پمپئو، این مقام آمریکایی را که فرمانروایی هر دو دستگاه اطلاعاتی و دیپلماتیک کشور را برعهده گرفته چنین توصیف می کنند: او در مقام وزیر خارجه، کار رییس سیا را می کند. پس، سؤال اینجاست که کار رییس سیا چیست؟ خود پمپئو در 15 آوریل در سخنرانی در یکی از دانشگاههای آمریکا به این سؤال جواب داده است: «من رییس سیا بودم. ما دروغ می گفتیم و کلاهبرداری و شنود می کردیم. ما حتی کلاس خاصی برای تدریس اینها داشتیم. این همان افتخاری است که آمریکا در پیشرفت خود باید به آن دسترسی پیدا کند.»

مثل روز روشن است که پمپئو نه تنها چین، بلکه متحدان خود و دیگر کشورها را نیز از سیماهنمایی و دروغگویی و سعایت و بدگویی بی نصیب نمی گذارد. بدین ترتیب فهمیدن این مساله چندان سخت نخواهد بود که چرا او به عنوان وزیر خارجۀ آمریکا، مثل رییس سیا کار می کند و آمریکا را در عرصه دیپلماتیک به یک اسب افسار گسیخته تبدیل کرده است.

مارتین ولف منتقد ارشد روزنامۀ تایمز مالی در یک مقاله خود نوشت: گرچه پس از حادثه 11 سپتامبر آمریکا جنگهایی علیه تروریسم برافروخت، اما ترویستها نمی توانند جای شوروی به عنوان دشمن آمریکا را بگیرند؛ از سوی دیگر، از لحاظ ایدئولوژی و قدرت نظامی و اقتصادی، چین به همۀ شرایط پیشفرض آمریکا برای دشمن تراشی می خورد.

استفن ورتهایم تاریخدان آمریکا نیز اخیراً در مقاله ای نوشت: آمریکا به خاطر نگرانیهای خود از چین، از سال گذشته آغاز به دشمنی با چین کرد. در آمریکا برخی معتقدند به منظور حفظ برتری کشور خود در دنیا، سرکوب و جلوگیری از توسعۀ چین کاری ضروری است. پمپئو آشکارا یکی از افراد با چنین فکری است.

البته دلایل سیماهنمایی چین محدود به این علت نیست. رسانه های آمریکا خبر می دهند پمپئو قصد دارد در انتخابات سناتوری ایالت کانزاس شرکت کند. پیش تر او عضو مجلس نمایندگان این ایالت به مدت سه دوره بود. شاید پاک کردن چهرۀ خود به عنوان یک مقام کاخ سفید و بزک کردن یک چهرۀ قوی و محکم از خود و رسیدن به خواسته های سیاسی شخصی، یکی دیگر از دلایل سیاهنمایی چین از سوی پمپئو باشد.

امریکا به عنوان ابرقدرت دنیا به یک دیپلمات درجۀ یک دنیا نیاز دارد نه یک نوار ضبط صوت ملال آور که روی آن فقط «چین بد... چین بد...» ضبط شده است. رفتار و گفتار نابخردانۀ پمپئو آمریکا را منزویتر از گذشته خواهد کرد