|
||||||||||||||||||||||
GMT+08:00 || 2019-04-02 17:22:13 cri |
در کویر پهناور استان بلوچستان پاکستان، بندر گوادر تحت بهره برداری، همچون یک باغ زیبا چشمگیر است. علاوه بر کارخانه ها و جاده هایی که قاعدتا متعلق به یک بندر بین المللی است، جنگل های سرسبز، گل های کاغذی و فرفیون بر روی دیوار و چمنزارها نیز در سراسر بندر مشاهده می شود.
سال 2013 هنگامی که شرکت «کوهل» چین (COHL) بهره برداری بندر گوادر را از یک اداره امور بندری سنگاپور تحویل گرفت، سیمای بندر با محیط بیرونی اش فرقی نداشت. به جز بناهایی که یک شرکت چینی در بیش از ده سال پیش در آن جا ساخته بود، در بندر گوادر فقط خاک و شن و ماسه دیده می شد. هو یائو زونگ، هنوز احساسات دست اندرکاران در اولین روز در بندر گوادر را به یاد دارد:
«از کراچی با هواپیما به گوادر آمدیم. در زمان ده دقیقه پیش از فرود که هواپیما ارتفاع خود را تدریجا کاهش می داد، همه ما شوکه شدیم. یک عده گفتند این جا مثل مریخ است. بعضی گفتند مثل صحراست. بعضی دیگر که واردتر بودند، گفتند این جا کویر است. هر چه که باشد، همه آن ها به یک منظور رسیده بودند.»
به دلیل مدیریت نادرست بهره برداری خارجی پیشین از بندر گوادر، پوشش گیاهی بندر از بین رفته بود و با وزش باد، کل بندر در شن و ماسه غرق می شد. بهره برداران چینی به عنوان جانشین محل، معتقد بودند، تنها با سرسبز کردن سیمای بندر می توان شرکت ها را به استقرار در این بندر جذب کرد و این امر نیز نویدی برای رفاه مردم محلی خواهد بود. بنابراین، عملیات بیابان زایی مهم ترین کار آن ها غیر از بهره برداری، عملیات عمرانی و جذب سرمایه گذار بود. هو یائو زونگ، در مقابل جنگل با طراوت و سرسبز بندر، ماجرای درختکاری را بیان کرد:
«این درخت ها این قدر سبز نبودند. بسیار خشک بودند و گرد و غبار بر روی برگ های کوچکشان نشسته بود. در کنار خروجی آب، دیدم که دو درخت رشد خوبی داشته و بسیار سبز بودند. متوجه شدم دلیل رشد سخت درخت ها در این جا به سبب کمبود آب است نه نوع خاک. پس از مشورت با مدیر پروژه، ما یک خط لوله آبرسانی که همه خروجی های موجود آب را پوشش می داد، ساختیم تا آب از خروجی ها وارد لوله شود. این خط لوله طوری بود که به تک تک درخت های موجود محوطه بندر آب می رساند و در کنار هر درخت، یک خروجی آب روی لوله ایجاد شده تا به درخت آب داده شود. درخت ها با این روش رشد بهتری کرده و سبزتر شدند."
پس از سبز کردن درخت ها، آن ها به کاشت انواع بیشتر درخت و گل ها در بندر اقدام کردند. چون خاک محوطه بندر گوادر شور و قلیایی است و هوای آن جا نیز خشک و گرم است، پرورش گیاه کار سختی است. برای زنده ماندن هر چه بیشتر گیاهان کاشته شده، آن ها با کود گاو و اوره خاک را بهینه کرده و کارخانه پردازش آب بازیافت شده را احداث و سیستم آبیاری ایجاد کردند. با این اقدامات، بندر گوادر تدریجا سبز شد.
ایجاد فضای سرسبز در کویر کار آسانی نیست. در نهان موفقیت دست اندرکاران چینی، تلاش های ناموفق متعدد اما تزلزل ناپذیر نهفته است. شی هائو، عضو کادر فنی شرکت جنگلکاری هه نان چین که طراحی و پیمانکاری پروژه فضاهای سبز بندر گوادر را بر عهده داشت، درباره چالش ها در کاشت چمن گفت:
«با توجه به حرارت بالای هوا، برای کاهش تبخیر با پرده سعی می کردیم تا از تابش آفتاب به چمن جلوگیری کنیم. به علاوه، تدابیر دیگری برای حفظ رطوبت چمن اندیشیدیم. اما این تدابیر کافی نبود. شکست خوردیم و بسیار ناراحت شدیم. بعدها به تغییر روش بذرپاشی نیز روی آوردیم. از بذرپاشی ناحیه ای، تا ردیفی و شبکه ای، همه روش ها را امتحان کردیم.»
این تلاش چینی ها پاکستانی ها را نیز تحت تاثیر قرار داد. هو یائو زونگ، گفت: پس از آن که کارکنان چینی در مرکز پرورشی خود بیش از 10 هزار اصله نهال گیاه پرورش دادند، کارکنان پاکستانی نیز در فاصله چند متری از آن مرکز، مرکز پرورش خود را ساختند. برای شی هائو، بسیار شگفت انگیز بود که باغبانان پاکستانی نسبت به کار آموزش شرکت او که برای اجرای پروژه فضاهای سبز بندر انجام می شد، علاقه زیادی از خود نشان دادند. او گفت: «در یکی از روزها، کارگری پاکستانی به ما یک نوع گیاه نشان داد و گفت که آن گیاه محلی است. دیدیم که آن «سیسال» است و ما در چین نیز آن را داریم. به او گفتیم می تواند انواع بیشتر را به ما معرفی کند. سیسال، سگل و کاکتوس را که کاشتیم، توسط محلی ها معرفی شده است. این ها برای تسریع کاشت فضای سبز در محوطه بندر کمک زیادی کرده است.»
با تلاش مشترک کارکنان هر دو کشور، حالا چهره بندر گوادر و منطقه آزاد گوادر سبز و رنگارنگ است. چمنزار منطقه آزاد گوادر به استراحتگاه کارگران و سربازان پاکستانی تبدیل شده است. در آخر هفته نیز تعداد بیشتری از محلی ها از راه دور برای گذراندن روزهای خوش به چمنزار منطقه آزاد می روند.
دوستان خان جمال الدین رییس پیشین اداره امور بندری گوادر، شاهد کل فرایند تغییرات در بندر و منطقه آزاد گوادر بوده است. او گفت: «فاصله بندر گوادر از مراکز اقتصادی پاکستان دور است و منطقه ای بدون آب، برق و انرژی است. زندگی و کار در این جا نوعی چالش است. اما خوشبختانه بندر تحت بهره برداری شرکت کوهل چین قرار گرفته و دولت های چین و پاکستان نیز آغاز به سازندگی راهروی اقتصادی دو کشور کردند. بندر پویاتر و زیباتر شده و سراسر شهر گوادر از توسعه بندر بهره مند شده است.»
هو یائو زنگ گفت: مفهوم «گوادر سبز» در این شهر بیشتر مورد قبول قرار گرفته است. شرکت کوهل در سال گذشته برنامه کاشت میلیون نهال را مطرح کرد و حالا بسیاری شرکت ها و بانک های پاکستانی به این برنامه پیوسته و به تامین مالی و تامین نهال، تجهیزات و فناوری ها می پردازند. این شرکت نیز به اتفاق شرکت جنگلکاری هه نان و برخی دانشگاه های چین یک مرکز 2000 متری پرورش گیاه را به منظور تسریع سبز کردن گوادر ایجاد خواهد کرد. گوادر در حال تبدیل شدن به بندری باغ مانند است.
رسانه ها |
برگزیده ها |
خبرهای تصویری |
بشنوید |
ببینید |
© China Radio International.CRI. All Rights Reserved. 16A Shijingshan Road, Beijing, China. 100040 |