نشست ورشو درباره مسئله خاورمیانه 25 بهمن (14فوریه) پایان یافت. این نشست در ظاهر به طور مشترک از سوی آمریکا و لهستان برگزار شد اما در حقیقت بازیگر اصلی آن آمریکا بود. در عین حال نام این نشست را " کمک به برقراری به صلح و امنیت در خاورمیانه " گذاشته بودند اما در عمل بحث اصلی آن چگونگی مقابله با "تهدید" ایران در خاورمیانه بود. با این وجود در پی ابراز نارضایتی شدید ایران، عدم حضور روسیه و برخورد سرد کشورهای بزرگ اروپایی مانند انگلستان، فرانسه و آلمان میتوان گفت که نشست ورشو در واقع به یک نتیجه مهم و واقعی نرسید.
پذیرش میزبانی این نشست از سوی لهستان کاملاً غیرقابل پیشبینی بود چرا که این اقدام بیشک به روابط دوجانبه لهستان و ایران ضربه خواهد زد. در دوران جنگ جهانی دوم، حدود صد هزار آواره لهستانی از چنگ آلمان نازی به ایران گریختند و بسیاری از آنان برای همیشه ساکن این کشور شدند؛ گورستان‌های بسیاری از آن لهستانی‌ها امروز هنوز هم در مناطق مختلف ایران وجود دارد. محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران با اشاره به همین واقعیت تاریخی اقدام دولت لهستان را شرم‌آور خواند و گفت «دولت لهستان نمی تواند این لکه ننگ را از دامن خود پاک کند.» پیش از این قرار بود که تابستان امسال جشنوارهای از فیلم‌های لهستان در ایران برگزار شود که در پی نشست ورشو برگزاری آن لغو شد.
اما چرا لهستان در چنین شرایطی باز هم میزبانی نشست صلح خاورمیانه را پذیرفت؟ علت اصلی آن حفظ روابط نزدیک با آمریکا است . روابط لهاستان و روسیه از مدتها پیش همواره متشنج بوده است و ورشو می‌خواهد با اتکاء به قدرت آمریکا با "تهدید" روسیه مقابله کند. بر اساس یک برنامه قبلی، آمریکا در ماه آوریل سال جاری یک پایگاه نظامی جدید در لهستان تأسیس خواهد کرد. با توجه به این موقعیت حساس لهستان مایل نبود مسئله ایران مانع از اجرای این برنامه شود و به همین خاطر به خواست آمریکا برای میزبانی ورشو از نشست صلح خاورمیانه تن در داد. در سوی دیگر، در شرایطی که روابط آمریکا و اروپا سرد شده، نزدیکی پررنگ لهستان به آمریکا منجر به دور و سرد شدن روابط این کشوربا اتحادیه اروپا میشود که یکی دیگر از آثار منفی نشست ورشو خواهد بود.
افزون بر آن، نشست ورشو ممکن است اختلافاتی را در اتحادیه اروپا در مورد مسئله روابط با ایران به دنبال داشته باشد اما نمی‌تواند اختلافات آمریکا و اروپا در مسئله ایران را حل کرد. اتحادیه اروپا ممکن است در برخی زمینه‌ها مانند توسعه برنامه موشکی و استقرار نیروهای مسلح ایران در دیگر کشورهای خاورمیانه از تهران ناراضی باشد اما قصد ندارد به تبعیت از آمریکا، تهران را مورد تحریم و فشارهای سنگین دیپلماتیک قرار دهد، برعکس، مجموعهای از اقدامات جبرانی را و مشوق را برای ایجاد روابط اقتصادی و تجاری میان موسسات اروپایی و ایران در پیش گرفته است. اتحادیه اروپا با تمرکز این نشست بر مسئله ایران مخالف بود و فدریکا موگرینی نماینده ارشد امور امنیتی و سیاست خارجی اتحادیه اروپا حاضر به شرکت در این نشست نشد. مجموعه این موارد نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا تمایل ندارد در عرصه بین‌المللی از آمریکا برای انتقاد از ایران پشتیبانی کند.
آمریکا نیز می‌دانست که رسیدن به نتایج واقعی در نشست ورشو بسیار دشوار است. اما هدف واشنگتن از برگزاری نشست ورشو در واقع این بود که فشار و جوسازی علیه ایران را همچنان ادامه دهد؛ به ویژه که «نشست مونیخ» با موضوع امنیت جهان به زودی برگزار برگزار خواهد شد و تا آن موقع مسئله ایران هنوز هم یک موضوع داغ خواهد بود. آمریکا میخواست در نشست ورشو با جوسازی، افکار عمومی را به نفع خود تغییر دهد. در عین حال، آمریکا از طریق برگزاری این نشست به هم‌پیمانان خود در خاورمیانه، به ویژه اسرائیل و عربستان سعودی نشان داد که همچنان به تمام توان از منافع آنها دفاع میکند. مدتها است که با وجود موضعگیریهای سختگیرانه کاخ سفید در قبال ایران، بازهم برخی از متحدان آمریکا در خاورمیانه به این کشور به خاطر عدم انجام اقدامهای واقعی برای مقابله با" تهدید" ایران معترض هستند. از همین رو آمریکا امیدوار است از طریق یک رشته اظهارنظرها و اقدامها در عرصه بین‌المللی و در پیش گرفتن مواضع سختگیرانه در مسئله ایران، هم‌پیمانان خود در خاورمیانه را آرام کند.
اما نشست ورشو با برخورد سرد و تحریم بسیاری از کشورهای جهان مواجه شد که یک بار دیگر، اختلافات جدی جامعه جهانی در مسئله ایران را نشان می‌دهد. همچنین نشاندهنده آن است که آمریکا نخواهد توانست ظرف یک مدت کوتاه به هدف خود برای ایجاد یک ائتلاف ضد ایرانی دست پیدا کند. خاورمیانه برای رسیدن به صلح راهی طولانی را در پیش دارد.
