سفرنامه داتونگ

روز اول

رئیس: آقای ماهیار، سلام، خسته نباشید! مرکز زبان چینی رادیو از شما دعوت کرده است که برای شرکت در همایش یک کمربند- یک جاده به شهر داتونگ سفر کنید!

من: بسیار خوب! خیلی ممنون!

با شنیدن این خبر ناخودآگاه پیش خودم فکر کردم که حتماً قرار است این بار هم با قطار سفر کنم؛ شاید به این خاطر که در حال حاضر قطار نخستین گزینه سفر در چین به شمار می رود و به ویژه انواع قطارهای تندرو در کوتاه ترین زمان ممکن شما را به دورترین نقاط این سرزمین پهناور می رسانند. حدثم درست بود. فردای آن روز همکارم خبر داد که قرار است با قطار سفر کنیم، تا اینجا همه چیز همان طور بود که حدث زده بودم

همکار: روز سه شنبه ساعت 3:33 دقیقه با قطار می رویم، قطار معمولی

من: قطار معمولی!!؟ جدی؟ سریع السیر بلیط نداشته؟

همکار: به مقصد داتونگ قطار تندرو نیست

اینجا بود که شگفت زده شدم، تا پیش از آن فکر می کردم که از پکن به همه شهرهای چین و به خصوص شهری مثل داتونگ که در فاصله حدود 300 کیلومتری پایتخت قرار دارد خط آهن مخصوص قطارهای تندرو وجود دارد. راستش را بگویم اول خیلی خوشحال نبودم که قرار است با قطار معمولی سفر کنم اما بعد نظرم عوض شد. شکی نیست که با قطار تندور سریع تر به مقصد می رسیدیم اما تجربه سفر با قطار معمولی هم جالب بود. اگر عجله نداشته باشید می توانید با هزینه ای کمتر تمام طول سفر را در قطار استراحت کنید و یا از مناظر بیرون لذت ببرید.

همکار: آقای ماهیار! بیدار شو رسیدیم

بله رسیدیم به داتونگ، منزلگاه اقوام و مذاهب گوناگون و گذرگاهی در مسیر شمالی جاده ابریشم باستانی، پایتخت زغال سنگ چین، دومین شهر بزرگ استان شانشی، شهری در مسیر توسعه با آثار تاریخی دیدنی مثل بخش قدیمی، پاگودای چوبی، قدیمی ترین معبد کنفسیوس در چین، مسجد جامع داتونگ و بسیاری دیدنی های دیگر. با گذر از میان ساختمان هایی که معلوم است به تازگی در حال قد کشیدن در بخش های جدید شهر داتونگ هستند کم کم برج و باروهای زیبای بخش قدیمی داتونگ معروف به شهر قدیمی از دور نمایان می شود. نورپردازی زیبای دیوارهای شهر قدیمی از دور منظره ای زیبا و با شکوه را رقم زده است که چشم هر گردشگری را نوازش می کند.

نخستین مقصد ما در شهر داتونگ، معبد قدیمی کنفسیوس بود، جایی که قرن ها پیش تنها شاگردان و پیروان این حکیم بزرگ اجازه ورود به آن را داشتند و امروز در کنار پیروان آموزه های او بسیاری از علاقه مندان به تاریخ و آثار فرهنگی نیز می توانند از آن بازدید کنند. معبدی در محاصره شیرها، از ساختمان های قدیمی اطراف تا محوطه معبد و ساختمان اصلی آن همه جا پر است از مجسمه شیرها، کوچک، بزرگ، نو و فرسوده، خشمگین و غمگین؛ انگار که هر مجسمه سازی با حال دل خودش پیکر این شیرها را از سنگ سخت تراشیده و چهره هر شیر وصف حال خالق آن است. برخی از زبان شناسان و پژوهشگران معتقدند که واژه شی زه در زبان چینی از همان واژه شیر در زبان فارسی وام گرفته شده است و شیر یکی از نمادهای مشترک ایران و چین به شمار می رود؛ نمادی از شجاعت، قدرت و شکوه. این نماد حتی به نوعی در نقوش انتزاعی مسجد جامع داتونگ، مقصد بعدی ما نیز تکرار شده بود.

خادم مسجد: السلام علیکم

من: و علیکم السلام

با شنیدن جواب سلام من، چشمان خادم مسجد از خوشحالی برق زد و لبخند رضایت بر لب گروه فیلم برداری نشست. بعد از آشنا شدن با اعضای گروه وارد مسجد شدیم.

من: این کتیبه ایرانی است.

خادم: نه به زبان عربی است

من: به زبان عربی است ولی با خط نستعلیق نوشته

خادم: (با خوشحالی و به نشانه تأیید چندین بار سر تکان داد) بله، بله، درست است خط آن ایرانی است