تحقق ارزش های زندگی در جنگل انبوه

فرم جنگل مصنوعی دولتی "سایی هآن با" واقع در مرز استان هه بی و منطقه خودمختار مغولستان داخلی است که فاصله آن تا شهر پکن کمتر از 200 کیلومتر است، گرچه میانگین ارتفاع آن از سطح دریا حدود 1500 متر است، اما به منطقه کوهستانی با سرمای سخت و مرتفع تعلق دارد. 55 سال پیش که جنگلکاری شروع شد، اینجا بیابان و زمین شنزار بود. اما امروز بزرگترین جنگل مصنوعی جهان شناخته می شود. چه کسانی این بیابان کوهستانی را به واحه تبدیل کرده اند؟

یو شی تائو و فو لی هوا زوج جوان نسل بعد از دهه 1980هستند. یو شی تائو بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه به فرم جنگلکاری سایی هان با پیوست، حالا رئیس کارخانه این فرم را برعهده دارد. فو لی هوا کارمند پژوهشگاه علمی جنگلکاری است، اما تفاوت با همسرش، خانم فو مدارک کارشناسی ارشد فرهنگستان علم جنگلکاری چین را گرفت، بعد از فارغ التحصیلی در یک شرکت پکنی به مدت سه سال کار کرد. در نهایت شغل خود در پکن کنار گذاشت و به محل کار شوهرش آمد. خانم فو اعتراف می کند که هنوز نمی تواند به زندگی ساده و کمرنگ در جنگل مصنوعی عادت کند.

"به هر حال تا حدی با زندگی اینجا خو گرفته ام. برای مثال زندگی شبانه در پکن متنوع است، بعد از کار با همکلاسانم به رستوران می رفتیم یا در خیابان گردش می کردیم، معمولا تا ساعت یازده شب به خوب می رفتیم. اما اینجا بعد از کار هیچ تفریحی نیست، شب بسیار طولانی و برای ما دلتنگ کننده است."

اگر مشکل امروز خانم فو فقط دلتنگی است، نسل های گذشته شرایط مادی بسیار سختی نیز داشتند. همانند اکثر فرم های جنگلکاری، فرم جنگلی سایی هان با در منطقه دور افتاده ای قرار دارد و از واحدهای مسکونی فاصله زیادی دارد، زیرساخت های آن بسیار عقب افتاده است. حتی تا سال 2000، امکانات این فرم بسیار کم بود. گوا جی فون رییس بخش پیشگیری و کنترل بیماریهای نباتی و حشرات موذی فرم جنگلکاری در این باره می گوید: "یادم هست 9 ژوئیه سال 2000 وارد فرم شدم، روز بعد مرا را به کوه بردند. ماه ژوئیه فصل باران بود، هنگامیکه باران می آمد، خودرو به فرم جنگلکاری نمی رسید، حمل و نقل خوراک و سبزیجات غیر ممکن بود. گاهی باران یک هفته طول می کشد، گوشت و سبزیجات نبود، فقط برنج می خوردیم. برق هم نبود، دلتنگ کننده و حوصله سر بر بود. آن موقع تعجب می کردم که سال 2000 بود، امکانات مخابراتی در خارج از این منطقه بسیار پیشرفته بود، اما چرا اینجا اینقدر عقب مانده است؟

شرایط سرسخت و زندگی یکنواخت، برخی را گریزاند، برخی از دستپاچگی بیرون آمده و باقی ماندند. چن شون رییس پژوهشگاه علم جنگلکاری جزو دومین گروه بود و گفت: "فکر اول من این بود که اگر نتوانستم بمانم، ترک کنم. اما مدتی گذشت پی بردم به جنگلکاری علاقه پیدا کرده ام، کارهای زیادی هست که فقط اینجا می توانم انجام دهم، چیزهایی که یاد بگیرم و کاری انجام دهم. واقعیات بعدی ثابت کرد که انتخاب من برای باقی ماندن درست بود. در جریان کار امور زیادی انجام داده ام."

گوا جی فون نیز از دستپاچگی اولیه خارج شد و به کارهای کنترل بیماری های نباتی جنگلی پرداخت. بیماریهای نباتی و حشرات موذی یکی از تهدید های مرگبار برای جنگل کاملاً مصنوعی محسوب می شود. گوا جی فونگ و همکارانش راهکارهای علمی برای پیشبینی شیوع بیماریها پیدا کرده اند، و نرخ دقت آن را به بیش از 90 درصد رسانده اند. در راستای اقدامات پیشگیرانه، آنان بیشتر از راهکار های دوستانه با محیط زیست استفاده می کنند و تا حد امکان از داروهای شیمیایی استفاده نمی کنند. با پیشگیری و کنترل موثر، توان خودبهبودی جنگل سایی هان با پیوسته ارتقا یافته، مساحت جنگل که هر سال مورد کنترل بیماریها و حشرات موذی قرار می گیرد، فقط 10 درصد مساحت کل جنگل را تشکیل می دهد و محیط زیست نیز به طور مطلوبی بهبود یافته است.

گوا جی فون گفت: "سال 2014 تا 2016، سرشماری بیولوژیکی انجام دادیم. در جیان آن نوعی حشره به نام علمی رافیدیوپتِرا پیدا شد. این حشره فقط در محلی با محیط زیست بسیار عالی زندگی می کند و اگر محل زندگیش آلوده شود، نابود می شود؛ از این رو ما از پیدا شدن این حشره بسیار به هیجان آمدیم. زیرا خودش شاخصی از سطح بسیار عالی محیط زیست است.

یو شی تائو سال 2005 به سایی هان با آمد، اول مدتی دستپاچه بود، اما این وضعیت طولی نکشید. جوان نسل دهه 1980 به تدریج به جنگل انبوه علاقه پیدا کرد. در جریان کار، وی با استفاده از دانستنی های خود، نرخ زنده مانی جنگل از 85 درصد به بالاتر از 95 درصد ارتقا یافت. وی با زحمات و پشتکار رییس کارخانه الوار و چوب فرم شد، علاقه وی به جنگل خانمش را نیز تحت تاثیر قرار داده است. خانم فو گفت هرگز از تصمیم خود پشیمان نیست.

"از کار فعلی راضی هستم، زیرا این کار تخصص من است. زندگی اینجا در مقایسه با پکن متفاوت است، مایه خوشبختی است که در پژوهشگاه علمی به فعالیت علمی می پردازم و می توانم دانشی را که یاد گرفته ام، به کار برم."

خانم فو لی هوا تا کنون در این جنگل شش سال کار کرده است، شوهرش 12سال. در حقیقت فرم جنگلکاری خانه آنها به شمار می رود.

یو شی تائو گفت: خانه مان در شهرستان همانند یک مهمانسرا است، وقتی به جنگل وارد می شوم احساس می کنم به خانه برگشته ام، حس خانم من همین طور است، در شهرستان نمی توانم به راحتی بخوبم، نه فقط من، همکاران دیگر هم همین طورند. پس از بالا رفتن سن، در حقیقت اینجا را خویشاوند خود می دانیم. جنگلکاری امری رضایت بخش و بی نظیر برای ما به حساب می آید.

می توان گفت زوج جوان یو شی تائو و فو لی هوا نماینده چند نسل جنگل کاران فرم جنگلی سایی هان با محسوب می شوند، آنان در جریان کارهای معمولی شادی و دستاوردهای زیادی برداشته اند، با تمام نیرو و نسل اندر نسل به جنگلکاری پرداخته اند و منطقه سایی هان با که 55 سال پیش بیابان بود را، به جنگل سرسبز انبوهی تبدیل کرده اند. تا پایان سال 2016 مساحت جنگل مصنوعی این فرم به حدود 75 هزار هکتار رسیده، نرخ پوشش جنگلی به 80 درصد رسیده و بزرگترین جنگل مصنوعی جهان به شمار می رود. امروز سایی هان با به محل گردشگری معروفی تبدیل شده است.