مردم بزرگ اویغور به دلیل موسیقی زنده و رقص های محلی زیبا در لباس های رنگارنگ از دوران باستان ملتی فعال بودند که در چین شهرت داشتند. موسیقی و رقص زندگی منحصر به فردی را برای اویغورها فراهم کرده است. هیچ تعطیلات وجشن و عروسی بدون رقص و آواز در میان اویغورها برپا نمی‌شود. آوازهای سنتی اویغورها به دلیل ملودی اصیلی که دارند شناخته شده و برجسته هستند.
با اعتبارترین و معروف‌ترین ژانر موسیقی اویغور "موقام" است. موقام اویغوری ترکیبی از رقص، آواز و موسیقی مردمی و کلاسیک است که محتوا، شیوه رقص، نمایش موزیکال و ساز در آن نقش برجسته‌ای دارند.
موسیقی موقام اویوغور با انواع مختلف و کیفیت های متفاوتی از اشکال موسیقی شخصیت پیدا می کند. آوازها در ریتم و وزن گوناگون هستند و هم اجرای گروهی آن جذاب و دیدنی است و هم اجرای سلوی آن را نمی توان از دست داد. نه تنها تصنیف های مردمی را می توان در متن ترانه های موقام شنید، بلکه شعرهای کلاسیک اویغوری هم بخشی از موقام به شمار می رود. در نوامبر 2005 سازمان بین‌المللی یونسکو هنر موقام اویغور را به عنوان یک شاهکار شفاهی و معنوی میراث بشری ثبت کرد.
علاوه بر موقام، اویغورها به حفظ آوازهای افسانه‌های حماسی سنتی محبوب پرداخته اند که از جمله آن‌ها می توان به (داستان) Dastan و آواز روایتی narrative song (قوشاق، لپر، ایتیشیش و...) Qoshaq, Leper, Eytishish آوازهای همراه با رقص (صنم، سماع، نزیرکوم) Senem, Sama, Nazirkom ، ساز و آواز، ژانرهای موزیکال مربوط به جشن های صوفی‌ها و مجموعه بزرگی از آوازهای محلی اشاره کرد.
آوازهای محلی و موقام در کنار سازهای محلی بیشتر به دل می‌نشینند و ترکیب زیبایی را به گوش مخاطب می رسانند که این سازها را تقریبا در میان همه اویغورها می توانید پیدا کنید. از سازهای اصلی اویغور دوتار، تمبور، چنگ، قانون، سه تار، قیژک، ، دف، نقاره، سونای، بالابان، نی با پیشینه ایرانی و رواق خوشتار قووز اویغوری را می توان نام برد.
