مردم قزاق عاشق آواز و رقص هستند، گفته‌ای وجود دارد که می گوید: اسب و آوزا پرهای قزاق‌ها هستند.
آواز محلی در موسیقی قوم قزاق جایگاه مهمی دارد و می توان گفت هر جایی که چادر قزاقی دیده میشود، صدای آواز آنان هم به گوش می‌رسد.
قزاق‌ها بیشتر در کشور قزاقستان زندگی می‌کنند و در عین حال، برخی از آن‌ها نیز در ایالت خودمختار قزاق شهر یی لی، التای و شهر ارومچی استان شین جیانگ و تعدادی هم در استان گان سو و چین های در شمال غربی چین زندگی می‌کنند. فرهنگ قوم قزاق بسیار غنی است و انواع شعر و داستان، ضرب‌المثل و اصطلاح‌های باستانی در میان مردم این قوم هنوز زنده مانده است. در این میان می توان به اشعار حماسی "سالی‌های و سامان" و " قهرمانان آلکالا" اشاره کرده که سینه به سینه به نسل‌های بعدی انتقال یافته‌است.
روز 23 مه سال 2011، با تصویب شورای دولتی حزب کمونیست چین، آوازهای محلی قزاقی در سومین فهرست میراث فرهنگی غیر مادی ملی چین جای گرفت. آوازهای معروف قزاقی مانند "مایلا"، "گل من"، " گل دوست داشتنی"، "پرستو"، " عزیزم، جانم" و "در مکان دور افتاده" از گزینه‌های محبوب برای اجرا در سکوهای ملی و بین‌المللی در داخل و خارج از کشور به شمار می روند.
