CRI Online
 

آناناس(بخش اول)

GMT+08:00 || 2013-11-12 15:08:46        cri
نویسنده: فرخنده آقایی

زن جوان سر ساعت آمد و روی تنها مبل خالی اتاق پذیرایی نشست. دو مرد خارجی رو به رویش نشسته بودند. یك میكروفن روی میز شیشه‌ای كنار ظرف میوه بود. تزیین ظرف میوه آناناس بزرگی بود كه اطرافش پرتقال و سیب و خیار چیده بودند. قرار مصاحبه داشتند. زن با پسرش آمده بود. پسر هفت ساله بود و دست راستش را گچ گرفته بودند. مردها هركدام دست نوازش به سر پسر كشیدند و پرسیدند كلاس چندم است و چرا دستش شكسته. پسر كلاس اول بود و سه هفته بود مدرسه نمی‌رفت. زن ریزنقش بود و در كنار پسر بیشتر شبیه خواهر و برادر بودند تا مادر و فرزند. وقتی آمد، مانتو و روسری‌اش را درآورد. بلوز و شلوار خردلی پوشیده بود؛ بلوز بی‌آستین و یقه باز بود. چند النگوی فلزی به دست داشت كه با هر حركتش جیرینگ جیرینگ صدا می‌كردند. سینه‌های كوچك و دخترانه‌ای داشت و موهای كوتاه شرابی رنگ كه گوش‌هایش را می‌پوشاند. آرایش نداشت. حالا كه فقط برای مصاحبه آمده بود می‌توانست آرایش نداشته باشد و لباس دلخواهش را بپوشد. مدت‌ها بود دیگر زیر مانتو لباس نمی‌پوشید. فرهاد چای و شیرینی آورد و میوه تعارف كرد. قرارشان این بود: یك ساعت مصاحبه با تلویزیون سوئد، بدون دوربین و فقط با ضبط صوت.

مردها یكی تقریبا" چهل و پنج ساله بود با صورت استخوانی و كت و شلوار كرم رنگ، و آن دیگری حدود سی سال داشت، هیكلدار بود با موهای بلوند تا روی شانه و صورت پسرانه. چند كلمه فارسی می‌دانست. هر دو خسته بودند.

زن را دوست فرهاد از خیابان پیدا كرده بود. زن خیلی زود شوهر كرده بود و بعد عاشق مردی شده بود كه حالا شوهرش بود. دو بچه از شوهر اولش داشت. یكی هفت ساله و یكی پنج ساله. فرهاد حرف‌ها را ترجمه می‌كرد و زن تمام مدت با نوار چسبی كه به شست دست راستش بسته بود بازی می‌كرد و موهای صاف و یكدستش را پشت گوش می‌زد. سؤال و جواب‌ها راحت‌تر از آن كه فكر می‌كرد پیش می‌رفت. دو روز بود كه به این لحظات فكر می‌كرد. می‌خواست بفهمد چه می‌پرسند و چه باید بگوید. چطور به این كار كشیده شده بود و چقدر می‌گرفت، و آیا راضی بود یا نه.

زن گفته بود: "بله، راضی هستم. اوایلش دلخور می‌شدم ولی حالا عادت كرده‌ام. این هم برای خودش یك شغل است."

و بعد لبخند زده بود. نمی‌دانست از قبل این جمله را آماده كرده بود یا آن لحظه به فكرش رسیده بود. درباره‌ی شوهرش چیز زیادی نگفت. فقط گفت: "نمی‌دانم او می‌داند یا نه. در این مورد حرفی به هم نمی‌زنیم. من خرج خودم و بچه‌هایم را می‌دهم."

بچه‌ها را از شوهر اولش داشت. یك بار به مرد گفته بود: "من خرجت را می‌دهم." و مرد گفته بود: " چه كار می‌كنی؟ زمین بیل می‌زنی یا بار می‌بری؟"

مردها خسته بودند. هفته‌ی سختی را گذرانده بودند. به چند شهر سفر كرده و با مسؤولان جناح‌های مختلف صحبت كرده بودند. از چند موزه بازدید كرده و با آدم‌های مختلف ملاقات كرده بودند. حالا رو به روی زن نشسته بودند. سیگار می‌كشیدند و برای پایان مصاحبه لحظه شماری می‌كردند. زن جای دیگری بود. دلش می‌خواست بگوید هنوز هم عاشقش هستم و خدا شاهد است از این مرد هم مثل بچه‌های خودم نگهداری كردم. بارها گفته بود با این دوست‌های بد معاشرت نكن، و مرد جواب داده بود پس با دكتر و مهندس معاشرت كنم؟ مگر خودت كی هستی؟ و زن گفته بود با كارگر معاشرت كن، اما سالم باشد. هربار كه زن بچه‌ها را برمی‌داشت و از خانه می‌برد، مرد می‌گفت خودت می‌آیی سراغم. و هر بار زن خودش برگشته بود.

مرد استخوانی می‌خواست بداند چه آرزویی دارد، و زن گفته بود دلش می‌خواهد آن‌قدر پولدار بشود كه بچه‌هایش را بگذارد شبانه روزی.

اوایل با خانواده‌ی مرد زندگی می‌كردند. یك بار كه آمده بود خانه و دگمه‌های مانتویش را باز كرده بود، زیر مانتو هیچی تنش نبود. خواهر شوهرش دستش را گرفته بود و گفته بود: "بالاخره مچت را گرفتم." و بعد همگی ریخته بودند سرش و كتكش زده بودند. موهایش را كشیده بودند و یك دسته از موهای سرش را كنده بودند. به مرد گفته بود: "چشم دو تا بچه به من است. فردا این‌ها از من گله می‌كنند كه چرا به‌شان نرسیدم." بعد از آن خانه آمده بودند بیرون و اتاق گرفته بودند. با خودش فكر كرده بود شاید از آن خانه بیرون بیایند و مرد دنبال كار برود.

زن با دستمال گوشه‌ی چشم‌هایش را پاك كرد. كیفش را برداشت و به دستشویی رفت. فرهاد بلند شد و از دریچه‌ی دوربین مخفی، كه میان لوازم صوتی مقابل زن جاسازی كرده بود، نگاه كرد. می‌خواست برای ادامه‌ی فیلم‌برداری نوار تازه‌ای بگذارد.

مردها اشاره كردند كه حرف زیادی برای پرسیدن ندارند. فرهاد دوربین را خاموش كرد و نوار را درآورد. پسر وسط اتاق ایستاده بود و با میكروفن و ضبط بازی می‌كرد. فرهاد میكروفن را از دست پسر گرفت و او را بغل كرد و به اتاق خواب برد و برایش تلویزیون روشن كرد. پسر آرام و قرار نداشت. روی تخت غلتید و ناگهان به طرف فرهاد هجوم آورد و گفت: "تو غولی. می‌خواهم تو را بكشم." فرهاد صدای غول از خودش درآورد و دست و پای پسر را گرفت و او را روی تخت خواب انداخت و قلقلك داد. پسر با صدای بلند خندید. فرهاد پرسید: "دستت توی مدرسه شكسته؟" پسر یك لحظه مات ماند و جوابش را نداد. زن هر بار می‌گفت: "بچه‌ی خودش نیست كه دلش بسوزد." سر سفره‌ی شام، مرد دو بار گفته بود بطری آب را بیاور، و تا پسر از جایش تكان بخورد، مرد بلند شده بود و او را زیر مشت و لگد گرفته بود. دستش همان موقع شكسته بود. تمام شب، زن دست پسر را با آب گرم ماساژ داده بود. صبح دكتر گفته بود: "دستش از سه جا شكسته"، و بعد دستش را گچ گرفته بودند. از آن موقع، مدرسه نرفته بود. پسر ساعت رومیزی را برداشت و كنار گوشش به شدت تكان داد و بعد پرتش كرد روی تخت خواب.

صدای در دستشویی آمد و زن وارد اتاق شد. موهای كوتاهش را كه، روی گوش‌هایش را می‌پوشاند، با دست پشت گوش زد. آرایش كرده بود و سرحال و شاداب به نظر می‌رسید. به پسرش گفت: "اگر آقا را اذیت كنی، دیگر تو را با خودم نمی‌آورم."

اولین بار بود كه پسر را همراه خود می‌آورد. پسر رفت و روی تخت نشست و به صفحه‌ی رنگی تلویزیون چشم دوخت كه كارتون نشان می‌داد.

زن فرهاد را به كناری كشید و گفت: "من فكرهایم را كردم. اگر آن‌ها بخواهند، از نظر من اشكالی ندارد، ولی خُب باید یك طوری حساب كنند كه برای من هم صرف كند."

اخبار مرتبط
پیام شما
تازه ترین برنامه ها
ببینید بشنوید