CRI Online
 

نکات لازم برای تبدیل شدن به یک فرد مورد علاقه

GMT+08:00 || 2009-07-08 14:51:21        cri
یک: اگر چهره زیبایی نداریم، تلاش کنیم استعدادهای هنری خود را پرورش دهیم. اگر استعداد هنری نداریم، لبخند زدن را یاد بگیریم.

دو: خصلت ذاتی خود را آرایش نکنیم، اگر از مد خوب سر در نمی آوریم، ساده و درستکار باشیم.

سه: هنگام دست دادن با دیگران، کمی طول بدهیم. صداقت از هر چیزی باارزش تر است.

چهار: لازم نیست همیشه فاعل جمله هایمان «من» باشد.

پنج: از دوستانمان پول قرض نکنیم.

شش: اگر با دوستانمان تاکسی می گیریم، قبل از دیگران در صندلی کنار راننده بنشینیم.

هفت: به تحسین دیگران پشت سر آنها اصرار داشته باشیم. اصلاً به این فکر نکنیم که آیا حرف های ما به گوششان می رسد یا نه.

هشت: اگر کسی در مقابل ما درباره کسی بدگویی می کند، یادمان باشد که به جای حرف زدن لبخند بزنیم.

نه: اگر با خودرو در راه هستیم، لازم نیست برای سلام و علیک با همکاری که سوار دوچرخه است، توقف کنیم. در بیشتر مواقع آنها این کار ما را خودنمایی خواهند دانست.

ده: اگر همکاری بیمار می شود، به عیادتش برویم و به طور طبیعی در کنار او بنشینیم. بعد از برگشتن به خانه با دقت دست هایمان را بشوییم.

یازده: لازم نیست همه گذشته خودمان را به دیگران بگوییم.

دوازده: به کسانی هم که دوستشان نداریم احترام بگذاریم.

سیزده: انتقاد از خود همیشه مورد اعتماد دیگران است. ولی خودستایی دقیقاً نتیجه عکس دارد.

چهارده: نباید همدردی یا کمک دیگران را طبیعی بدانیم. تشکر کردن را یاد بگیریم.

پانزده: به نگهبان مدرسه یا نظافتچی دفتر احترام بگذاریم.

شانزده: حرف هایمان را با کلمه «ما» شروع کنیم.

هفده: برای هر کسی که آواز می خواند، کف بزنیم.

هجده: به جای گفتنِ «نه» از جملات «این کار به زمان نیاز دارد»، «سعی کنیم»، «نمی دانم» استفاده کنیم.

نوزده: هرگز انتظار نداشته باشیم که همه مردم دنیا دوستمان بدارند. این شدنی نیست. هر چه تعداد بیشتری دوستمان داشته باشند، نشانه موفقیتمان است.

بیست: اگر سخنرانی یا نمایشی اجرا می کنیم، تا زمانی که یک شنونده یا تماشاگر حضور دارد، کارمان را ادامه دهیم. این احترام به آنها و هم به خودمان است.

بزرگ یا معمولی

یک بار از دوستی پرسیدم: دوست داری مثل یک آدم بزرگ زندگی پر جنب و جوشی داشته باشی یا مثل یک آدم معمولی روزهای ساده ای را بگذرانی؟

دوستم بی تردید جواب داد: دومی را انتخاب می کنم.

از او پرسیدم: چرا؟

او گفت: برای این که آدم معمولی بودن هم کار سختی است. اگر بخواهم موفق باشم، به خودم تذکر می دهم که رضایت از حال بسیار مهم است. می خواهم به جای کار روزانه تفریح کنم، اما باید همیشه یادم باشد که روزی از آسمان نمی رسد. می خواهم دنبال منافع خاصی باشم، اما باید هرگز عدالت را فراموش نکنم. صلح و آرامش را دوست دارم، پس نباید برای دیگران مزاحمت ایجاد کنم. آزادی را دوست دارم، اما نباید هرگز کار خلافِ قانون انجام دهم. همه این شرایط برای آدم معمولی بودن لازم است که خواندن فهرستشان ساده اما عمل کردن به آنها سخت است.

اخبار مرتبط
پیام شما
تازه ترین برنامه ها
ببینید بشنوید