برق طلا

همیشه می گویند، وقتی حرف از طلا و جواهرات می شود، چشم خانم ها برق می زند، اما به نظر من، این روزها چشم خانم ها برق که نمی زند، هیچ، اتفاقا کاملا هم از برق افتاده، در عوض این چشم آقایان است که برق می زند!لااقل در کشور خودمان ایران که این گونه است. می دانم که هیچ کدام از شما دوستان الان نمی پرسید که چرا؟!

خب، بهرحال همه می دانیم اوضاع دلار که دچار نوسان بشود، بازار طلا هم دچار التهاب می شود! این روزها هم در کشور ما، متاسفانه، بازار روز به روز ملتهب تر می شود.

خب، با این اوصاف شما فکر می کنید چه میزان از خانم ها می توانند، از همسرانشان تقاضای خرید طلا کنند، یا چه میزان از درآمد خودشان را می توانند برای خرید طلا در نظر بگیرند! بنابراین آن ها فعلا ترجیح می دهند که بی خیال خرید بشوند و با حسرت از پشت ویترین، جواهرات پر زرق و برقی را تماشا کنند که قیمتشان، برق چشم های آن ها را گرفته است!

اما، در عوض، این تعدادی از آقایانند که در کمین نشسته اند تا با توجه به اوضاع بازار، در زمینه طلا و سکه، داد و ستد کنند. البته، این موقعیت برای این قشر همیشه خوشایند نیست، گاهی افت و خیز در بازار به قدری شدید است که معامله گران طلا اعم از آقا و خانم نه تنها سود نمی کنند که اتفاقا بسیاری از آن ها چنان ضرر می کنند که در نهایت کارشان به بیمارستان و سکته و حتی مرگ کشیده می شود!

نمی شود گفت که چنین تغییر و تحولاتی تنها مربوط به علاقه مندی مردم ایران است، این فلز گران بها در هرگوشه ای از دنیا که باشد، روی چشم مردم آن نقطه قرار دارد. ولی با توجه به فرهنگ هر کشور، میزان و نوع علاقه مندی افراد نسبت به این فلز تفاوت دارد.

به طور مثال، علاقه مندی خانم ها در ایران به طلا، علاوه بر این که آن را به عنوان یک زیور گران بها، قبول دارند، داشتن هر چه بیشترش را در واقع نوعی سرمایه برای خود

می دانند. البته از بحث چشم هم چشمی هم نباید گذشت. متاسفانه داشتن طلا و جواهرآلات گران قیمت، به نوعی ارزش در میان بانوان ایرانی هم تبدیل شده است. برای همین وقتی یک نوعروس به خانه بخت می رود، هر چه بیشتر از سوی خانواده داماد طلا و جواهرات هدیه بگیرد، به نظر می رسد که از ارزش بیشتری در میان آن خانواده برخوردار است.

اگرچه از نگاه بنده این گونه به نظر می رسد که این روزها نگرش جوانان به طلا و جواهرات و سکه های گران بها، به عنوان نوعی زیور زنانه، نسبت به نگاه بانوان در گذشته ای نه چندان دور، فرق کرده است. امروزه اکثر خانم ها، به خصوص قشری که مستقل هستند و کمابیش دارای استطاعت مالی اند، سعی می کنند با خرید بیشتر سکه و طلا، برای خود یک پشتوانه مالی ایجاد کنند. آن ها با این کار خود در واقع با یک تیر، دو نشان می زنند. هم از جواهراتشان در مناسبت های مختلف استفاده می کنند و گاهی هم شیطنت هایی به خرج داده و داشته های خود را به رخ می کشند، و هم دلشان قرص است که برای خود سرمایه ای

اندوخته اند.

از جایگاه طلا و جواهرات در میان بانوان ایرانی گفتیم، بد نیست اشاره ای هم بکنیم از جایگاه این فلز ارزشمند در میان بانوان چینی!

راستش، درطول مدتی که در پکن، پایتخت این کشور زندگی می کنم، خیلی کم دیده ام، و یا به جرات بگویم، اصلا ندیده ام بانویی را که با خودش طلا و جواهر آلات داشته باشد. یا اگر داشته، آن قدر چشمگیر نبوده! گفتم چشمگیر، آخر گاهی در کشور خودم به خصوص در بعضی شهرستان ها دیده ام خانم هایی که بیشتر از تعداد انگشت هایشان، انگشتر به دستشان داشتند، یا تعداد النگوهای در دستشان آن قدر زیاد بود که با هر حرکت دستشان احساس می کردی که کاروان شتر به راه افتاده است!

در هرحال، تنها قطعه طلایی که من تاکنون در دست بانوان چینی دیده ام، یک حلقه طلا بوده است. آن هم یک حلقه کاملا ساده و باریک، بدون الماس های درخشان!

قصد مقایسه دوباره ندارم، ولی گاهی در کشورم دیده ام که بانوان عنوان کرده اند، حلقه طلا باید بسیار ارزشمند و گران بها باشد، چرا که قرار است برای همیشه در دستمان باقی بماند، بنابراین باید با دیدن آن شاد شویم و احساس کنیم که همسرمان ما را خیلی دوست داشته که چنین طلایی برایمان خرید کرده است؛ اگرچه، از طرف دیگر، آقایان هم این مساله را مطرح می کنند که حلقه باید ساده و ارزان باشد، چرا که قرار نیست به آن به عنوان یک سرمایه نگاه کنیم، برای همین اگر ارزش مادی آن کم باشد، هیچ گاه، حتی در بحرانی ترین موقعیت هم فکر فروش آن به سرمان نمی زند. مردها می گویند: حلقه باید ارزش معنوی داشته باشد که هر بار با دیدن آن دلمان به داشتن زنی دلسوز و قانع شاد شود. بله، این گونه است.

اما، چنین نگاهی با این شدت در میان مردم چین وجود ندارد. اکثر زوج های جوان خرید حلقه را تنها به عنوان نشان ازدواج می شناسند، آن ها تلاش می کنند یک جفت حلقه ساده، اما

هم شکل انتخاب کرده و آن را برای خود حفظ کنند. ناگفته نماند، بر خلاف رسم ایران که داماد برای عروس و عروس برای داماد حلقه ازدواج خرید می کند، در کشور چین، این جناب داماد است که وظیفه دارد تا علاوه بر خرید حلقه برای همسر، حلقه خود را نیز خرید کند. شاید این خود نکته ایست برای خرید حلقه های ارزان تر!

بگذریم. اگر در فروشگاه های بزرگ شهر پکن قدم زده باشید، حتما متوجه شده اید که این فروشگاه ها دارای تنوع بسیاری هستند. در هیچ فروشگاهی اعم از کفش و لباس و دیگر کالاها، نمی توانی دو فروشگاه یا غرفه فروش را ببینی که کالایی مشابه داشته باشند.

برای من جالب بود بدانم که آیا چنین تنوعی در بازار طلای این شهر هم وجود دارد یا خیر!

بنابراین به پیشنهاد همکار چینی ام سری زدیم به بازار بزرگ طلای پکن، تا علاوه بر دیدن طرح و مدل های مختلف طلا و جواهرآلات در این بازار، از میزان استقبال مردم از طلا هم با خبر شویم.

ساختمان "تسای شی کو بای هوا" بازار بزرگ طلا در شهر پکن است که در خیابان

"گوان آن من" قرار دارد.

در هر طبقه این ساختمان، انواع طلای زرد و سفید، نقره، سنگ دیده می شود.

بازار به نظر شلوغ نمی رسید. اگرچه وقتی در حین بازدید از بازار به قسمت صندوق آن نزدیک شدیم، با صفی از مشتریان منتظر روبرو شدیم. همکار چینی ام که از دیدن این تعداد تعجب کرده بود، گفت: من واقعا تعجب می کنم که چه طور مردم نسبت به دارایی خودشان ناراضی هستند و اعتراض می کنند، اما طلای گرانقیمت را خرید می کنند. در جواب این تعجب دوستم گفتم که خب بهرحال طلا به عنوان یک سرمایه هم محسوب می شود. اما همکارم ضمن این که نظرم را تایید کرد، گفت که ولی خانم های چینی کمتر با این نگاه خرید می کنند. آن ها وقتی طلا می خرند به فروش آن فکر نمی کنند برای همین قطعه ای را خرید می کنند که چشمشان را گرفته و می خواهند که آن را داشته باشند. با شنیدن این گفته همکارم متوجه شدم که چرا در کشور من، طلای زرد بیشتر از طلای سفید خواهان دارد. طبق گفته دوست چینی ام، جوان های چینی ترجیح می دهند طلای سفید را که از ظرافت بیشتری هم برخوردار است خرید کنند. او می گفت: به نظر ما طلای زرد برای افراد میانسال مناسب تر است. یادم هست زمانی که خواستم یک سرویس طلای سفید درایران خرید کنم، دوستانم گفتند که این کار را نکنم، چون اگر بخواهم زمانی آن را بفروشم، ارزش آن بسیار کم می شود! بنابراین من مجبور شدم برخلاف میلم، سرویسی را خرید کنم که خیلی دوستش نداشتم.

تا یادم نرفته است این را هم اضافه کنم که در این بازار تعدادی از آقایان را هم دیدم که سرگرم خرید طلا برای خودشان بودند و برای من بسیار جالب بود که دیدم برخلاف خانم ها که بیشتر جذب ویترین طلاهای ظریف می شدند، آقایان سرگرم امتحان کردن گردنبند یا دستبندهایی بودند که قطر بیشتری داشت. اما جالب تر این نکته بود که از زبان دوست جوانم شنیدم که

می گفت، هیچ دوست ندارم مردی را با طلا ببینم. از نظر او مردانی که بر دست و گردن خود طلا دارند، شبیه قاچاقچیان و دزدها هستند. شاید خنده دار باشد، و شاید به مذاق آقایانی که به داشتن طلا برای خود اهمیت می دهند، خوش نیاید، اما از شما چه پنهان، من هم این نظر دوستم را تایید می کنم و معتقدم تنها حلقه ازدواج، آن هم از نوع سفید، برای آقایان کافیست. به خصوص این که داشتن طلا برای مردها در دین اسلام مکروه است! پس چه بهتر که از نقره یا سنگ های ارزشمند مثل عقیق به عنوان حلقه ازدواج برای آقایان استفاده شود.

به سنگ عقیق اشاره کردم، بد نیست این را هم عنوان کنم که انواع سنگ های قیمتی، که برای هر ماه تولد، نوعی از آن انتخاب شده است، در میان چینی ها از ارزش و اهمیت بسیاری برخوردار است. البته ایرانی ها هم به سنگ هایی مثل فیروزه، عقیق، یشم و دیگر سنگ ها علاقه مندند، اما این علاقه مندی بین چینی ها بیشتر است. چرا که در باور آن ها هر سنگ خاصیتی ویژه دارد که به سلامت جسمی و حتی ذهنی افراد کمک می کند. از همین رو است که بعضی سنگ ها در این کشور، حتی گران تر از طلا خرید و فروش می شود.

در میان انواع سنگ های قیمتی که در مناطق مختلف کشور چین از جمله منطقه شین جیان تولید می شود، یشم سبز که از کشور برمه وارد می شود، با ارزش ترین و گران ترین سنگی است که به فروش می رسد.

از این ها که بگذریم، نکته دیگری که در این بازار متوجه شدم، عیار طلا بود. در ایران، معمولا طلا با عیار هجده، در بازار خرید و فروش می شود، اما در این کشور، داد و ستد طلا با عیار بیست و چهار است.

بله، طلا این فلز ارزشمند، نه تنها امروزه که از سال های دور، همواره سبب به وجود آمدن ماجراهای بسیار شده است، از نزاع بر سر تصاحب رگه های طلا بر سنگ های معدن و ذرات آن بر کف رودخانه بگیر تا مهری که با نشاندن انگشتری ظریف بر انگشتان همسر ایجاد می شود! این ها همه ماجراهای تلخ و شیرینی است که با یک قطعه کوچک طلا

پدید می آید!