وقتی این سؤال مطرح می شود که کدام طرف مسئول تنش های فزاینده در سراسر تنگه تایوان است، پکن یا واشنگتن، آمریکا شبیه سارقی به نظر می آید که فریاد «دزد را بگیرید» سر می دهد!

سخنگوی وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون)، سرزمین اصلی چین را به انجام فعالیت های تحریک آمیز نظامی در نزدیکی تایوان متهم کرده و مدعی شده است که چنین تحرکاتی بی ثبات کننده و تهدیدی است برای محاسبات غلط و سوء تفاهم و نهایتا به تضعیف صلح و ثبات منطقه ای ختم می شود.

سخنگوی پنتاگون این حقیقت را نادیده گرفت که آمریکا در جایگاهی نیست که انگشت اتهام خود را سمت چین نشانه بگیرد آن هم با توجه به اقداماتی که واشنگتن جهت تشدید و وخامت تنش ها در تنگه تایوان عملی کرده است.

سخنگوی وزارت دفاع آمریکا در عین حال مدعی شد که کشورش به پایبندی به سیاست چین واحد ادامه خواهد داد!

علاوه بر تناقض گویی های فوق این مقام آمریکایی، باید توجه داشت که آنچه واشنگتن حقیقتا در حال انجام آن است،‌ متضاد اذعان مجدد آمریکا به تعهداتش (سیاست چین واحد) محسوب می شود.

اگر آمریکا حقیقتا تایوان را بخشی از چین می داند، بنابراین اینکه فعالیت های نظامی سرزمین اصلی چین در سراسر تنگه تایوان را غیر قابل توجیه و غیر قابل قبول توصیف می کند، کاملا بی اساس و غیر منطقی است! از طرف دیگر، اگر آمریکا معتقد است که به سیاست چین واحد به شدت پایبند است، در این صورت مراقب خواهد بود که هیچ گونه تماس رسمی با تایوان نداشته باشد و فروش سلاح به این جزیره را ادامه ندهد. از طرف دیگر، در صورت پایبندی واشنگتن به اصل چین واحد، هواپیمای نظامی آمریکا در جزیره تایوان فرود نمی آمد و ناوهای جنگی واشنگتن از تنگه تایوان عبور نمی کردند.

با این اوصاف آیا اینگونه انتظار می رود که سرزمین اصلی چین چشمان خود را به روی تمام این اقدامات آمریکا ببندد در حالیکه چنین اقداماتی را به سختی می توان نماد اقدامات دوستانه و سازنده در راستای ارتقاء صلح و ثبات در منطقه توصیف کرد؟!

البته که دور از ذهن نیست که سرزمین اصلی چین نیز به اقدامات آمریکا واکنش نشان دهد.

سرزمین اصلی چین هیچ گاه موضع خود که پیگیری اتحاد مجدد صلح آمیز با تایوان است را تغییر نداده است اما این بدان معنا نیست که سرزمین اصلی چین در صورتی که گزینه دیگری باقی نماند، از قدرت و زور به عنوان گزینه جایگزین استفاده نخواهد کرد.

حقیقت این است که اگر اقدامات آمریکا نبود، کسانی که در جزیره تایوان بدنبال محقق ساختن هدف خود یعنی جدایی تایوان از سرزمین اصلی چین هستند، اینقدر جسارت پیدا نمی کردند که چه از نظر کلامی و چه رفتاری و عملی در این مسیر حرکت کنند. اگر اعتراض رهبران تایوان به اجماع 1992 میلادی و تلاش های آنها در مسیری متفاوت برای ترویج جدایی نبود، سرزمین اصلی چین نیز فعالیت ها و مانورهای نظامی خود را در سراسر تنگه تایوان تشدید نمی کرد.

با این اوصاف، آنچه سرزمین اصلی چین در سراسر تنگه تایوان انجام داده است، بدین معناست که به جدایی طلبان بگوید که تایوان بخشی جدایی ناپذیر از خاک کشور چین است و هیچ راهی برای هیچ کس و هیچ گروهی وجود ندارد که تایوان را از سرزمین مادری جدا کند.

مانورهای نظامی سرزمین اصلی چین در تنگه تایوان در عین حال هشداری است برای آمریکا مبنی بر اینکه واشنگتن هر ترفندی هم که برای بازی با کارت تایوان به کار گیرد، هرگز به نتیجه دلخواهش نخواهد رسید.