در تاریخ 13 آوریل برابر با 24 فروردین ماه بود که دولت ژاپن از تصمیم خودخواهانه خود مبنی بر تخلیه فاضلاب رادیو اکتیو تصفیه شده نیروگاه هسته ای فوکوشیما به درون آب های اقیانوس آرام طی دو سال آینده خبر داد. 

در اینجا این سؤال مهم به ذهن خطور می کند که آیا دولت ژاپن واقعا فکر کرده است که می تواند چنین کاری انجام دهد؟ پس مسئولیت بین المللی ژاپن کجا رفته است؟

ژاپن در برابر تردیدهای مطرح شده از سوی جامعه بین الملل، در طول چند روز گذشته تلاش کرده است تا به شستشوی مغزی جهانیان بپردازد؛ «تارو آسو» معاون نخست وزیر ژاپن و کارشناسان شرکت برق توکیو در این زمینه اعلام کرده است که پسماندهای رقیق شده هسته ای مطابق با استانداردهای تخلیه فاضلاب هستند و حتی قابلیت این را دارند که کسی آنها را بنوشد!

با این وجود، فردی سریعا فیلمی از بازدید سال گذشته (2020) «یوشیهید سوگا» نخست وزیر ژاپن از نیروگاه هسته ای فوکوشیما دایچی را رو کرد که در آن این جمله به گوش می رسد که پساب هسته ای را می توان نوشید اما نخست وزیر ژاپن از نوشیدن آن خودداری می کند!

دولت ژاپن حتی برای کاستن از وحشت مردم، تصویر مضحکی از مسکات (شخصیت طراحی شده معرف یک برند) عنصر رادیو اکتیو تریتیوم طراحی کرد که تحت عنوان «ایجاد حس صمیمیت برای تریتیوم» نامیده می شود؛ با این حال این تصویر سریعا در واکنش به تردیدها و انتقاداتی که دولت ژاپن را به دلیل تصمیمش برای تخلیه فاضلاب هسته ای فوکوشیما به اقیانوس آرام هدف گرفته اند، حذف شد.

لازم به ذکر است که بعد از حادثه نیروگاه هسته ای فوکوشیما، شرکت برق توکیو که طرف دیگر درگیر این ماجراست، به دلیل کتمان حقایق مورد انتقاد قرار گرفت و مجبور به عذرخواهی علنی شد.

در چنین شرایطی، تصمیم دولت ژاپن برای تخلیه پساب هسته ای به آب های اقیانوس آن هم با توجه به داده های مرتبط تامین شده از سوی شرکت برق توکیو و این ادعا که این پساب های هسته ای بی ضرر هستند، به طور حتم اعتبار آن را به خطر می اندازد چرا که تخلیه فاضلاب های هسته ای به درون اقیانوس آرام نه تنها بر آب های اطراف ژاپن و کشورهای همسایه تاثیر خواهد گذاشت بلکه امنیت و رفاه کل جهان را نیز زیر سؤال خواهد برد و آن را به مخاطره می اندازد.

اگر دولت ژاپن واقعا به عملکرد خود اطمینان دارد و مسئولیت پذیر است باید کاملا شفاف عمل کند و کارشناسان فنی جامعه بین الملل را با صداقت به این کشور دعوت کند تا آنها در روند تخلیه فاضلاب هسته ای فوکوشیما شرکت کنند و داده های مربوطه را بدون هیچ گونه ملاحظه کاری ارائه کنند و یک بررسی جامع در این زمینه انجام دهند چرا که بشر مسئول تصمیم گیری هایی مبتنی بر علم و نه تصمیم گیری هایی خودسرانه و تحمیل آنها به جهان است.

شایان ذکر است که چگونگی مدیریت پساب های هسته ای یک موضوع مهم علمی تلقی می شود و روند مدیریت این پساب ها نباید با عملکرد سیاسی شخصی آمیخته شود چرا که این روند هیچ ارتباطی با کار تیمی سیاسی ندارد.

با این وجود، آنچه در این بین مشکوک به نظر می رسد این است که بعد از اظهارات مربوطه از سوی دولت ژاپن، آمریکا که از اقیانوس آرام فاصله دارد، سریعا از تصمیم دولت ژاپن حمایت کرد و گفت که به نظر می رسد اقدامات مرتبط با این زمینه از سوی ژاپن استانداردهای شناخته شده ایمنی هسته ای در جهان را تامین می کنند.

در چنین شرایطی، با توجه به اینکه آمریکا در عرصه سیاست به مناقصه دو طرفه شهرت دارد، حمایتش از دولت ژاپن نیز در راستای ارزیابی های نوسانی واشنگتن در رابطه با تعامل در عملیات های غیر اصولی مرتبط با مسائل امنیت زیستی صورت می گیرد.

همانطور که وزارت امور خارجه چین نیز به صراحت تاکید کرده است، طرف ژاپنی به صورت یکجانبه تصمیم به تخلیه فاضلاب هسته ای فوکوشیما در عین نادیده گرفتن دریاها گرفته است و هیچ اهمیتی برای تردیدها و مخالفت های پیش آمده داخلی و خارجی قائل نیست و با کشورهای همسایه خود و جامعه بین الملل مشورت کاملی انجام نداده و روش های ایمن تخلیه را در قبال پساب های هسته ای بعد از حادثه نیروگاه فوکوشیما به کار نگرفته است و چنین رویکردی از سوی دولت توکیو بی نهایت غیر مسئولانه تلقی می شود و آسیبی جدی به سلامت و امنیت عمومی جامعه بین الملل و منافع حیاتی مردم کشورهای همسایه ژاپن وارد می کند.

با توجه به این روند، جامعه بین المللی باید با یکدیگر متحد باشد و به صورت مشترک به این موضوع مهم از دیدگاه گسترده یک جامعه با آینده ای مشترک برای بشریت رسیدگی کند چرا که نمی توان در برابر نگرانی های جامعه انسانی و اندوه و مصیبت ژاپن، خود را به ندیدن زد!