خبرگزاری فرانسه در گزارشی با استناد به نتایج تازه ترین مطالعات صورت گرفته نوشت احتمال مرگ و میر میان آن دسته از بیماران مبتلا به کووید-19 که تحرک کمی دارند، بیشتر است؛ نتایج مطالعات صورت گرفته روی تقریبا 50 هزار نفر از افراد آلوده به ویروس کرونا، نشان می دهد که فقدان تحرک و عدم ورزش در این دسته از افراد با احتمال بروز علائم شدیدتر کرونا و خطر بالاتر مرگ و میر میان آنها ارتباط دارد.

مجله انگلیسی «اسپورتس مدیسین» (Sports Medicine) به نقل از محققان نوشته است که احتمال بستری شدن در پی ابتلا به کرونا میان افرادی که حداقل دو سال قبل از وقوع همه گیری کووید-19 از نظر جسمی تحرکی نداشته اند و نیاز آنها به حضور در بخش مراقبت های ویژه و نهایتا احتمال مرگ میان این افراد به مراتب بالاتر است.

به این ترتیب، عدم تحرک فیزیکی به عنوان یک فاکتور خطر برای ابتلا به نوع شدید و وخیم بیماری کرونا، بعد از سن بالا و سابقه پیوند عضو در فرد، در نظر گرفته می شود؛ بنا بر نتایج بدست آمده توسط این محققان، عدم تحرک فیزیکی در مقایسه با سایر فاکتورهای خطر مانند کشیدن سیگار، چاقی و فشار خون، خطرناک ترین عامل در ابتلا به نوع شدید کرونا تعریف شده است.

محققان به منظور بررسی تاثیر عدم تحرک جسمی در ابتلا به عفونت های شدید ویروسی و احتمال بستری شدن و نیاز به بخش مراقبت های ویژه و مرگ، نتایج بدست آمده خود را با پرونده پزشکی 48 هزار و 440 سالمند کرونایی آمریکایی در فواصل ژانویه تا اکتبر 2020 میلادی مقایسه کرده اند که نتایج این مقایسه نشان داد که متوسط سن بیماران مبتلا به کرونا 47 سال بوده است و از هر 5 بیمار، 3 نفر زن بودند؛ به طور متوسط، شاخص توده بدنی این بیماران 31 بوده که این میزان از آستانه چاقی بالاتر است.

بر اساس این مقایسه، نیمی از این بیماران هیچ بیماری زمینه ای مانند دیابت و یا بیماری های مزمن ریوی و بیماری های قلبی و کلیوی و یا سرطان نداشته اند؛ تقریبا 20 درصد از آنها به یکی از این بیماری های زمینه ای مبتلا بوده اند و بیش از 30 درصد نیز دو مورد بیماری زمینه ای داشته اند و یا حتی به بیماری های زمینه ای بیشتری مبتلا بوده اند.

تمامی این بیماران اعلام کردند که در فواصل مارس 2018 تا مارس 2020، حداقل سه بار فعالیت منظم بدنی داشته اند؛‌ 15 درصد دیگر خود را بی تحرک و تقریبا 80 درصد با تحرک کم توصیف کردند؛ در این بین 7 درصد از این بیماران تاکید کرده اند که ضمن رعایت دستور العمل های بهداشتی، فعالیت های بدنی اشان را به صورت مداوم حفظ کردند.

با لحاظ اختلافات سنی، نژادی و شرایط پزشکی هر کدام از این بیماران، مشخص شد که بیماران کرونایی کم تحرک دو برابر بیشتر از آن دسته از کسانی که فعالیت های جسمی بیشتری داشته اند، در بیمارستان ها پذیرش شده اند و نیاز این دسته از بیماران کم تحرک به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ها، 73 درصد بیشتر گزارش شد و در عین حال احتمال مرگ و میر ناشی از ابتلا به عفونت ویروسی کورنا میان این افراد، 2.5 برابر دیگران برآورد شد.