گسترش جهانی اپیدمی ویروس کرونا در دوره ای به بهانه ای برای مخالفت برخی از کشورها با روند جهانی سازی اقتصادی تبدیل شد اما حقیقت این است که جهانی سازی هنوز هم به کنترل وضعیت همه گیری کرونا وابسته است.

همانطور که «شی جین پینگ» رهبر چین اخیرا در سخنرانی ویژه خود در مجمع جهانی اقتصادی «داووس» تاکید کرد، سوء استفاده از بحران اپیدمی کرونا برای پرداختن به رویکردی مخالف جهانی سازی و حمایت از انزوا و جدایی سازی، به نفع هیچ یک از طرفین در جهان نیست.

بعد از شیوع همه گیری کرونا بود که ضرورت همکاری دانشمندان جهان در مسیر تحقیق و تولید واکسن کرونا و تامین شبکه های تدارکاتی لازم برای توزیع این واکسن ها و وابستگی احیای اقتصاد جهان به احیای زنجیره صنعتی جهانی و زنجیره تامین، بر همگان آشکار شد.

در حال حاضر، تغییر ناپذیری جهانی سازی به یک اجماع بین المللی تبدیل شده است.

«گزارش خطرات جهانی 2021» که اخیرا توسط مجمع جهانی اقتصاد منتشر شده است، نشان می دهد که اپیدمی کرونا نه تنها منجر به تلفات میلیونی بلکه باعث تشدید شکاف جهانی بین غنی و فقیر و ایجاد دو قطبی های اجتماعی شده است.

روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی نوشت که ظهور واکسن های کرونا این امید را به مردم سراسر جهان داده است که اپیدمی به پایان خواهد رسید و اقتصاد جهان از زمان وقوع بدترین فاجعه از زمان رکود بزرگ تاکنون نجات پیدا می کند اما با این حال برخی از کشورهای در حال توسعه در معرض خطر عقب ماندن از واکسیناسیون قرار دارند.

بدیهی است که یک روند شفاف تر و فراگیرتر از جهانی سازی همان چیزی است که جهان امروز به آن نیاز دارد.

چین به عنوان یک کشور مهم در جهان قاطعانه از جهانی سازی اقتصادی حمایت می کند و در این راستا تلاشی سرسختانه را به کار گرفته است.

چین در مواجه با اپیدمی کرونا، تاکنون کمک های ضد اپیدمی را به بیش از 150 کشور و 13 سازمان بین المللی ارائه و 36 تیم کارشناس پزشکی را به کشورهای نیازمند اعزام کرده است تا در همکاری های بین المللی در مسیر (تحقیق و تولید و عرضه) واکسن کرونا مشارکت و از این همکاری ها، حمایت و پشتیبانی فعالانه ای داشته باشد.

چین همواره در مواجه با توسعه نابرابر، قاطعانه به اجرای یک سیاست گشایشی با هدف حفظ تداوم و ثبات زنجیره صنعتی جهان و زنجیره تامین پرداخته است؛ ابتکار «یک کمربند یک جاده» ارائه شده از سوی چین در حال ارتقاء بخشیدن به توسعه مشترک تمامی کشورهاست.

چین در سال 2020 میلادی، به تنها اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شد که رشد مثبت اقتصادی را تجربه کرد که این روند در چین از اهمیتی چشمگیر برای جهان برخوردار است.

البته ایجاد یک پروسه شفاف تر و فراگیرتر در مسیر جهانی سازی صرفا نمی تواند به تلاش های برخی از کشورهای جهان متکی باشد بلکه نیازمند یک اجماع جهانی است تا جهانی سازی، درگیر سیاست های تبعیض آمیز و استانداردها، قوانین و سیستم های انحصاری برخی از کشورها و موانع عظیمی که تجارت، سرمایه گذاری و فناوری را از یکدیگر جدا می سازند، نشود.

آنچه ضرورت دارد، تامین حمایت و پشتیبانی لازم برای پیشرفت کشورهای در حال توسعه، حفاظت از حقوق توسعه مشروع و قانونی این کشورها و ارتقاء حقوق و فرصت ها و قوانین برابر است.

تنها این گونه پروسه جهانی سازی است که می تواند به نفع مردم بیشتری از جهان باشد و کشورهای بیشتری را از ثمرات ناشی از توسعه و پیشرفت بهره مند سازد.

همانطور که رهبر چین نیز تاکید کرده است، یک کشور به تنهایی نمی تواند به حل تمامی مشکلات جهانی پیش روی بشر بپردازد بلکه در این مسیر باید یک اقدام و واکنش و همکاری جهانی وجود داشته باشد.