گله ای از گوسفندان در مراتع علفی دهکده «دونگ شیا کا» (Dongxiaka) مشغول تغذیه هستئند آن هم در حالی که صاحبان این گله در فاصله ای هزار و 600 مایلی از آنها روی این گله نظارت می کنند؛ از طرف دیگر، میلیون ها نفر از توریست ها در چین می توانند از طریق بازی های ویدئویی، با فرهنگ گروه قومی «میائو» (Miao) آشنا شوند.

همه اینها، حاصل استقبال روستاییان چین از بکارگیری فناوری های مبتنی بر اینترنت است!

روزنامه «پیپل دیلی» در گزارشی به نقش تکنولوژی در تزریق سبک زندگی جدید به مناطق روستایی چین پرداخت و نوشت پرورش آنلاین گوسفند برای ساکنان استان «جیانگ سو» در سواحل شرقی چین به یک رویکرد غالب تبدیل شده است؛ مردم این استان با پرداخت 500 یوان می توانند از تجربه پرورش گوسفند به صورت مجازی لذت ببرند و به محض اینکه گوسفند خریداری شده توسط این افراد بالغ می شود، صاحب این گوسفند باید با پرداخت مبلغی معادل هزینه بازاری تعریف شده در استان جیانگ سو، گوسفند را خریداری کند.

یک برنامه حیاتی در زمینه همکاری مشترک ضد فقرزدایی میان استان جیانگ سو و «چینگهای» (Qinghai) در جریان است؛ در راستای اجرای این برنامه، کسی که یک گوسفند در چینگهای دارد، می تواند با جذب مشتری های بیشتر در استان جیانگ سو، درآمد چوپانان چینگهای را افزایش دهد چرا که میزان عرضه گوسفند در استان چینگهای بالاتر از تقاضا است و بنابراین، قیمت بازاری و فروش این گوسفندها در چینگهای کمتر از سایر استان های چین است و این امر باعث ضرر چوپایان چینگهای می شود.

بر اساس اعلام مسئولان فقرزدایی استان چینگهای، برنامه همکاری مشترک فقرزدایی میان جیانگ سو و چینگهای چین باعث گسترش فرصت های بازاری در استان جیانگ سو می شود چرا که مردم استان جیانگ سو تقاضای بیشتری برای خرید گوشت گوسفند دارند.

یکی دیگر از کسانی که در برنامه همکاری مشترک فقرزدایی میان استان های جیانگ سو و چینگهای شرکت کرده، فردی است به نام «شیائو شیویهانگ» 40 ساله؛ هدف او از شرکت در برنامه مجازی پرورش گوسفند کمی متفاوت بوده است؛ او می گوید: من می توانم با شرکت در این برنامه گوشت گوسفندی خریداری کنم که کیفیت آن بالاتر و پروسه پرورش آن واضح تر است.

قابل ذکر است که تمام گوسفندهای فهرست بندی شده در وب سایت برنامه فقرزدایی جیانگ سو و چینگهای، در عرض چندین ماه فروخته می شوند.

«آن لیکوان» (An Liquan) یک چوپان با سابقه ای بیش از 10 ساله در پرورش گوسفند است که معمولا به دلیل اینکه در فصل کم مشتری گوسفندهای او به فروش نمی رسند، ضرر می کند؛ ولی از زمانی که این چوپان به برنامه مجازی فقرزدایی جیانگ سو و چینگهای ملحق شده است، تمام گوسفندهایش به فروش می رسند؛ این چویان که در نظر دارد کار و کاسبی خود را گسترش دهد، می گوید: این برنامه نه تنها مشکل فروش گوسفند را حل کرده بلکه باعث افزایش 200 یوانی سود فروش هر گوسفند شده است.

باید گفت که چوپانان تنها گروهی نیستند که از اجرای برنامه مشترک ضد فقر میان استان های جیانگ سو و چینگهای نفع برده اند بلکه مردم صنعت گردشگری نیز از این برنامه سود می برند؛ «کان ییلانگ» یکی از سازمان دهندگان این برنامه فقرزدایی می گوید که برخی از افراد که مجذوب چشم اندازهای خیره کننده و ارتباط عاطفی چوپانان با گوسفندهایشان می شوند، ترجیح می دهند به جای مسافرت های غیر آنلاین، به گردشگری های آنلاین بپردازند و با توجه به افزایش شمار گردشگران، درآمد کسب و کارهای محلی از جمله رستوران ها در این استان ها نیز رو به افزایش است.

مناطق روستایی دیگر چین از جمله شهرستان خودمختار قوم های «توجیا» و «میائو» پنگشویی در غرب این کشور نیز با بهره مندی از مزایای استقبال از تکنولوژی، از یک منطقه فقرزده به یک جاذبه توریستی شلوغ تبدیل شده اند.

«تنسنت» یکی از غول های اینترنتی چین در یکی از بازی های ویدئویی خود به نام «جنگ برای صلح» که بیشترین تعداد دانلود را به خود اختصاص داده است،‌ به معرفی عناصر گروه قومی میائو از جمله معماری های خاص و لباس های سبک میائو و فرهنگ قدیمی آن پرداخته است به طوری که در جریان دوره تبلیغ این بازی در سال 2020، میلیاردها بازیکن و گیمر، هر روز به گشت و گذار مجازی در پنگشویی پرداختند.

پنگشویی با وجود پاندمی کرونا، در جریان تعطیلات یک هفته ای روز ملی سال 2020 چین، پذیرای 1.48 میلیون توریست بود و گیمرها نیز مشغول سفر به مکان بازی مجازی خود بودند و مقابل هر ساختمانی که در صحنه بازی مجازی خود نیز شاهد آن بودند، عکس گرفتند!

بر اساس داده های منتشر شده از سوی مقامات محلی، کل درآمد صنعت گردشگری پنگشویی در سال 2020 میلادی به رقمی معادل 630 میلیون یوان برابر با 97 میلیارد دلار رسید که در مقایسه با سال گذشته آن افزایشی 7.3 درصدی را تجربه کرد.

از طرف دیگر، کشاورزی مبتنی بر اینترنت و استفاده از بسترهای دیجیتالی نیز به یک روال چشمگیر جهت تبلیغ محصولات کشاورزی و ارتقاء صنعت خدمات و گردشگری بسیاری دیگر از مناطق روستایی چین تبدیل شده است؛ به لطف خدمات اینترنتی و وجود بسترهای دیجیتالی، کشاورزان و مناطق دور افتاده چین به بازار سراسری این کشور دسترسی پیدا کرده اند و این روند، کانال های مقرون به صرفه تر و کارآمدتری را در اختیار کشاورزان قرار داده است تا محصولات و خدمات خود را به فروش برسانند.

بر اساس داده های منتشر شده از سوی وزارت بازرگانی چین، فروش مناطق روستایی این کشور در سال 2019 میلادی به رقمی معادل 1.7 تریلیون یوان برابر با 260 میلیارد دلار رسید که 8.4 برابر بیشتر از رقم گزارش شده در سال 2014 میلادی بوده است و انتظار می رود که کشاورزی دیجیتالی به یک نیروی محرکه حیاتی برای پیشبرد مدرنیزه سازی کشاورزی و روستایی چین تبدیل شود.

روستاییان چینی با روی آوردن به فناوری هایی مانند سیستم آبیاری بدون عامل و تراکتورهای بدون راننده مبتنی بر اینترنت نسل 5، در حال تسریع به کارگیری فناوری های دیجیتالی هستند و این در حالیست که مقامات این کشور نیز با انتشار طرح توسعه 2019-2025 در ژانویه 2020 با محور کشاورزی دیجیتالی و توسعه روستایی، بدنبال تقویت ادغام سیستم های صنعت و تولید و بهره برداری کشاورزی با فناوری های دیجیتالی هستند.

برای مثال، در میان اولین گروه از 117 روستای دیجیتالی آزمایشی در سراسر چین، مسئولان روستای «فوآن» در استان «فوجیان» چین، برنامه کشت و زرع چای با کمک فناوری های پیشرفته ای همچون اینترنت نسل 5، اینترنت اشیاء، داده های کلان و خدمات سرور ابری را اجرایی کرده اند.

بدنبال بکارگیری این فناوری های پیشرفته، آبیاری های دقیق مزارع چای و کنترل آفت به صورت خودکار و مبتنی بر اطلاعات جمع آوری شده از طریق سنسورها صورت می گیرد و کارشناسان مربوطه می توانند از راه دور و با کمک ویدئوهای آنلاین، بیماری محصول را شناسایی کنند تا از این طریق تولیدات محصولات کشاورزی ارتقاء یابد و ضرورت بکارگیری نیروی کار در مزارع کم شود.