جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره ونیز به رخشان بنی‌اعتماد رسید

هفتادویکمین دوره جشنواره فیلم ونیز که قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان و یکی از مهم‌ترین آنها محسوب می‌شود، شب شنبه، ششم سپتامبر، با اهدای جوایز به کار خود پایان داد.

جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره امسال نصیب رخشان بنی‌اعتماد و فرید مصطفوی برای فیلم "قصه‌ها" شد.

شیر طلای بهترین فیلم جشنواره ونیز امسال به فیلم "کبوتری برای تامل در باب هستی روی شاخه نشست" ساخته روی اندرسون از سوئد رسید.

بنی‌اعتماد و ونیز

رخشان بنی‌اعتماد در جشنواره ونیز امسال مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت و فیلم "قصه‌ها" با داستانی تودرتو درباره شخصیت‌های مختلف فیلم‌های قبلی او که حالا به گونه‌ای، به هم مربوط می‌شوند و تا امروز زندگی‌شان ادامه دارد، توانست نظر مساعد داوران جشنواره را به خود جلب کند.

"قصه‌ها" شخصیت‌های خود را که بیشتر از طبقه کارگر هستند، در موقعیت‌ها و تنگناهایی به نمایش می‌گذارد که در نماهای سرد و رنگ‌های تیره محیط قابل حس هستند.

یا این حال، "قصه‌ها" فیلمی است متکی بر دیالوگ که در صحنه زیبای انتهایی از آن فارغ می‌شود و حس‌های شخصیت‌هایش را در نگاه‌های آنها با ما قسمت می‌کند.

شیر طلایی

شگفت‌انگیزترین فیلم جشنواره امسال که برنده شیر طلایی هم بود، فیلم تازه روی اندرسون بود، فیلمساز برجسته سوئدی، با یک نام عجیب و طولانی: "کبوتری برای تامل در باب هستی روی شاخه نشست".

یک فیلم غریب و دیدنی با شخصیت‌های ویژه‌ای که برآمده از فضای کشورهای اسکاندیناوی هستند و آثار فیلمساز برجسته فنلاندی، آکی کوریسماکی را به خاطر می‌آورند؛ آدم‌هایی که کم حرف می‌زنند و در عین حال، با غرابت خود، هستی را زیر سوال می‌کشند.

اندرسون فیلم را با سه مرگ کمدی آغاز می‌کند؛ به سخره گرفتن اولیه مرگ و رسیدن به زندگی با همه تلخی‌ها و دردسرهایش که می‌تواند قابل ستایش باشد.

دوربین اندرسون حرکتی ندارد و تنها در گوشه‌ای از اتاق یا یک کافه ناظر رفتار و حرکات عجیب و غریب شخصیت‌هایش است که در فضایی که گاه سوررئال می‌شود، مهم‌ترین مسائل هستی را با تماشاگر در میان می‌گذارد.

در این میان، سکانس سوررئال بازگشت به جنگ جهانی دوم و سربازانی که در کافه، پولی برای نوشیدنی ندارند و به جای آن، به دختری که در آنجا کار می‌کند بوسه می‌دهند، یک زنگ تفریح به یاد ماندنی است که با سکانس سوررئال بعدتر -ورود شاه به یک کافه با ارتشی که به جنگ می‌رود- کامل می‌شود.