روستای چیو دی واقع در منطقه خودمختارتبتینشین در استان سی چوان واقع در جنوب غربی چین، روستایی تبت‌نشین مشتکل از 59 خانواده است و تنها 273 نفر در آن زندگی میکنند. به دلیل ساخت نیروگاه تولید برق، در سال 2005 میلادی تمام جمعیت روستا کاملا به جایی دیگر منتقل شدند. دولت محلی با خرید سنگ برای ساکنان روستا خانه های جدید ساخت. خانههای سنگی جدید، در زمستان گرم و در تابستان خیلی خنک است و به این ترتیب، سالانه گردشگران زیادی به این روستا سفر میکنند. یکی از ساکنان روستا به نام لی گوی‌چوان میگوید: تمام 59 خانواده روستا اکنون در زمینه گردشگری فعالیت میکنند. در فصل تابستان گردشگران بسیاری به این منطقه سفر میکنند. روستای ما محیط خوب و آب و هوایی بسیار تمیز دارد. مردم هم خیلی مهماننواز هستند.
به دلیل توسعه گردشگری، درآمد ساکنان تا اندازه زیادی افزایش یافته و در حال حاضر از طریق راههایی مثل کشاورزی، تولید برق، کار در شهرهای اطراف و پذیرایی از گردشگران درآمد سرانه سالانه آنها به 30 هزار یوان میرسد.
"زه لانسجی" مسوول شرکت تعاونی گردشگری روستا میگوید: زنان مسوولیت اصلی پذیرایی از مسافران را برعهده دارند. آنان در زمانهای آزاد خود نیز دستبافتههای تبتی را میبافند. "زه لانسجی" 49 ساله از یکی از میراثداران دستبافتههای تبتی است. او از زندگی خود پس از منتقل شدن به روستای جدید خیلی راضی است و امیدوار است با توسعه گردشگری، زندگی مردم روستا روز به روز بهتر شود. او میگوید: من در سال 2005 به اینجا منتقل شدم. اکنونه درآمد سالانه ما از طریق گردشگری به 50 تا 60 هزار یوان میرسد و با درآمدی که از بافندگی دارم این درآمد ممکن است به 70 تا 80 هزار یوان در سال نیز برسد. خانههای ما در گذشته خیلی خوب نبود اما اکنون مساحت خانه ما به 400 مترمربع رسید.
روستای "چیو دی" دارای جاذبههای گردشگری بسیاری است. "بای گوان" دانشجوی سال دوم رشته مدیریت گردشگری مرکز آموزش فنی و حرفه ای استان سی چوان اهل همین روستا است. او با بیان این که امیدوار است با پایان یافتن درسش بتواند بهتر به وطن خود خدمت کند گفت: هدف من از تحصیل در رشته مدیریت گردشگری، مشارکت در سازندگی وطنم بود . روستا ما جاذبههای گردشگری فراوانی دارد. با وجود آن که زبان قوم ما خط نوشتاری ندارد اما ما با آن پیوندی عمیق داریم و باید آن را به نسل بعدی انتقال دهیم.
با توسعه سالهای اخیر، اکنون خانوادههای روستایی زندگی مرفهی دارند. این روستا به عنوان نمونهای در سراسر چین به شمار میرود که از طریق توسعه گردشگری بر پایه ویژگیهای قومی، ضمن افزایش درآمد روستائیان، توانسته فرهنگ خود را نیز به طور مطلوب حفظ کند.
