درود به شما شنوندگان گرامی و علاقه مندان برنامه رنگین کمان، بهار فرا می رسد، و دشت و صحرا سرشار از طراوت و حیات می شود. پیشنهاد می کنم هر روز به مدت یک دقیقه به تغییرات زیبای طبیعت دقت کنید، شاید بعضی وقت ها، باز شدن یک گل کوچک یا سبزشدن چمن و علفزارها خوشحالی و شادابی یک روز کامل را به شما هدیه کند.
اگر زمانی تغییرات شب و روز اتفاق نیفتد، رشد و خزان برگ ها و تولد و بیماری و پیری و مرگ انسان ها متوقف شود، عنصر زمان را بهتر می فهمیم. زمان با تغییر معنی پیدا می کند و تغییر هم نیاز به زمان دارد. دانستن ارزش زمان و استفاده نیک و شایسته از آن هم اهمیت زندگی را نشان می دهد.
از این هفته ما رشته داستان هایی را با عنوان «اهمیت زندگی» پخش می کنیم تا همراه با هم درباره این موضوع مهم بیاندیشیم. امیدواریم همچون گذشته شنونده ما باشید و از داستان ها لذت ببرید.
عاقبتِ هر انسانی مرگ است. اما هیچ کس زمان دقیق این اتفاق را نمی داند. مرگ شاید هنوز با ما فاصله زیادی دارد و یا شاید همین الان در خانه یکی از ما را می زند. برنامه این هفته ما هم درباره برنامه ریزی زندگی است.
اگر خدا به من بگوید، من هنوز پنجاه سال وقت دارم، مثل دیروز زندگی خواهم کرد.
اگر خدا به من بگوید، پانزده سال دیگر وقت دارم، گام هایم را برای رسیدن به رویاهایم سریع تر خواهم کرد.
اگر خدا به من بگوید، پنج سال تا پایان عمرم باقی مانده، تا حد امکان از خوشی های زندگی لذت خواهم برد.
اگر خدا به من بگوید، پنج ماه وقت دارم، کارهای پس از فوتم را تنظیم خواهم کرد.
اگر خدا به من بگوید، پنج ساعت فرصت دارم، وصیتم را می نویسم و با بستگانم دیدار می کنم.
اگر فقط پنج دقیقه وقت داشته باشم، بی درنگ به کسی که بیشتر از همه دوستش دارم، می گویم «دوستت دارم».
هر آدمی روزی رخت از جهان برخواهد بست. فقط کسی نمی داند مرگ کی به سراغش می آید. شاید او هنوز با ما فاصله زیادی دارد و شاید هم اکنون در خانه ما را می زند. چه کسی توانست مرگ غیر مترقبه افراد را پیش بینی کند؟ اگر آنها زمان مرگشان را می دانستند، حتما آخرین لحظه های عمرشان را مغتنم شمرده و مهم ترین کار باقی مانده شان را انجام می دادند. اگر آنها یک سال یا ده سال پیش زمان مرگشان را می دانستند، حتما برنامه زندگی شان را عوض کرده و مهلت محدود خود را بهتر برنامه ریزی می کردند.
غم انگیزی زندگی در این است که از مرحله به دنیا آمدن رو به مرگ حرکت می کنیم.
اگر بگویند هر روز به گور نزدیک می شوید، آیا به آن اعتراف می کنید؟
اگر بگویند باید برای مرگِ غیر قابل پیش بینی آماده شد، آیا با آن مخالفت می کنید؟
اگر بگویند باید هر ثانیه و دقیقه حال را درست استفاده کرد، زیرا ممکن است آخرین دقیقه و ثانیه ما باشد، آیا آن را نادرست می پندارید؟
پس از همین حالا، با هم تلاش کنیم!
