در این 45 سال، بیش از ده هزار تن از پزشکان چینی به کشورهای آفریقایی اعزام شده اند که خدمات آنان مورد ارزیابی عالی دولت و مردم کشورهای آفریقایی قرار گرفته است. چندی پیش، بیست و هفتمین گروه پزشکان کمک رسان چینی که توسط استان «هی لون جیان» چین تشکیل شده بود، پس از انجام ماموریت خود به چین بازگشت. در برنامه امشب، با چگونگی کار و زندگی آنان در آفریقا آشنا می شویم.

لی وی آن، رئیس گروه پزشکان اعزام شده به آفریقا در مصاحبه با خبرنگار رادیو بین المللی چین از زندگی خود در آفریقا برای ما تعریف کرده و گفت: درجه حرارت آنجا معمولا به 45 تا 50 درجه می رسد. این فقط دمای روزهای معمولی است. یک روز هنگامی که ما با دستگاه درجه حرارت را اندازه گیری می کردیم، دستگاه خراب شد. تصور می کنم دمای آن روز به 70 درجه می رسید.

گرمای آفریقا چالشی برای پزشکان است. به گفته لی وی آن، در مقایسه با گرمای موریتانی، هوای وطنش همانند زندگی در بهشت است. در موریتانی، روز هنگامی که در داخل ساختمان بودند، خنک ترین نقطه، بدن انسان بود.

با وجود آب و هوای نامساعد، آنان طی دو سال کار، به محیط آفریقا عادت کردند. ولی آنان از زمانی را که تازه وارد آفریقا شده بودند به خوبی به یاد دارند. در ماه ژوییه سال 2006میلادی، پس از بیش از ده ساعت پرواز، آنان وارد پایتخت موریتانی شدند.

کار آنان کمک به منطقه ای برای ایجاد یک بیمارستان محلی بود که نیازهای صدهزار تن از ساکنان محلی را پاسخ می دهد. در آن زمان، تنها رئیس این بیمارستان صلاحیت پزشکی داشت و پرستاران تنها می توانستند کارهای ساده را انجام دهند. پزشکان چینی کارهای عمده درمانی این بیمارستان را برعهده گرفتند. زمان کار آنان ثابت نبود. آنان می بایست به طور شبانه روزی کار کنند. خانم جان لی شی، یکی از اعضای این گروه پزشکان به خبرنگار ما گفت:

در پایگاه ما چند سگ بود، هنگامی که سگ ها پارس می کردند، ما می دانستیم که بیماری آمده است. ما نمی توانستیم با بیماران صحبت کنیم. کشور موریتانی دارای چهار ملیت است و زبان های آنان نیز فرق می کند. پرستاران با زبان فرانسوی با بیماران حرف می زدند و برای ما ترجمه می کردند.

خود پزشکان نیز گاهی بیمار می شدند. موریتانی کشوری است که شیوع بیماری مالاریا در آن بسیار شدید است. کار و زندگی سخت باعث می شد که پزشکان نیز به بیماری مالاریا مبتلا شوند.

اما درد جسمانی بزرگترین رنج آنان نبود. دلتنگی برای خویشاوندان خود در چین بزرگترین دشواری برای آنان بود.لی وی آن، رئیس این گروه به خبرنگار ما گفت: تنها روش ما برای برقراری ارتباط با خویشاوندان تلفن بود. ارسال نامه به چین سه ماه طول می کشید.

پزشکان در این دو سال با غلبه بر مشکلات با موفقیت مسئولیت خود را انجام داده و مورد ستایش دولت محلی قرار گرفتند. رئیس جمهور و نخست وزیر موریتانی برای ستایش از خدمات برجسته آنان، مدال های افتخاری را که عالی ترین نشان افتخار در موریتانی محسوب می شود، به آنان اعطا کردند. این نخستین باری است که گروه کمک رسانان پزشکی چینی این افتخار را از آن خود کرده اند.