در حالی که در جریان برگزاری بازی های المپیک پکن، ورزشکاران و مردم کشورهای مختلف جهان این رویداد ورزشی باشکوه را جشن می گیرند، منطقه اوستیای جنوبی گرجستان با ناآرامی و درگیری های نظامی مواجه شده است. در اینجاست که ما بیش از گذشته با رسالت صلح آمیز المپیک و دشواری اجرای آن آشنا می شویم. برخی از ورزشکاران، مربیان و مقامات کشورهای شرکت کننده در بازی های المپیک در مصاحبه با خبرنگاران رادیوی ما، آرمان های مشترک خود را برای دوری از جنگ و تحقق صلح پایدار ابراز کرده اند.

بازی های المپیک نه تنها عظیم ترین رویداد ورزشی در جهان بلکه جشن بزرگی برای مردم علاقه مند به صلح و دوستی جهان به حساب می آید. پیش از جنگ جهانی اول، کوبرتین، بنیاد گذار بازی های المپیک معاصر بر اساس روحیه بازی های المپیک باستانی، درخواست «توفق جنگ در بازی های المپیک» را ارائه کرده بود و پس از تصویب قطعنامه توفق جنگ در دوران المپیک در مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1993 میلادی، مفهوم صلح بازی های المپیک به در تاروپود مردم جهان ریشه گرفته است.

احمد ادام، شناگر 19 ساله سودانی به ما گفت: سودان در نیمی از قرن اخیر متحمل رنج های جنگ داخلی بوده است. مردم سودان آسیب های شدیدی از جنگ دیده اند. از این رو ورزشکاران کشور ما به خوبی روحیه صلح آمیز المپیک را درک می کنند. او گفت:

«در دوران بازی های المپیک، مردم کشورهای جهان باید همه مناقشات را کنار بگذارند. کشورهای جهان با آنکه در نقاط مختلفی جهان واقع هستند، اما پرچم های ملی آنها در یک زمان در میدان ورزشی بازی های المپیک در اهتزاز است که نمادی از روحیه روحیه المپیک یعنی هماهنگی، گفتگو و صلح است.»

دانا عبدالرزاق، دونده زن عراقی نیز گفت: در سال 2006 میلادی، در عراق یک سری حوادث گروگانگیری و ترور ورزشکاران رخ داد. و خود او هم دچار این خطرها بوده است. سال جاری میلادی، با آنکه اوضاع امنیتی عراق بهبود یافته، اما هنوز شرایط چندان خوشبینانه نیست.

او گفت:

« نه تنها من شاهد حملات تروریستی بوده ام، همه مردم عراق احتمالا با چنین حادثه مواجه هستند. چون ما گرفتار جنگ هستیم.»

یوسف حمدنا، مربی دو و میدانی فلسطینی هم در مصاحبه ای گفت: درگیری های بین فلسطین و اسراییل به مدت بیش از نیم قرن، بهای سنگینی برای این دو منطقه و مردم آنها داشته است. ورزشکاران فلسطینی با دیدن صلح و ثبات و شکوفایی چین، آرزومند تحقق صلح در وطن خود هستند. او گفت:

«آرزو داریم که محیط و شرایط تمرین ما کمی بهبود یابد تا شاید لبخندی بر لب کودکان و مردم فلسطین بیاوریم. شرکت در بازی های المپیک برای ما کافی نیست، باید با تلاش ها نتیجه ای به دست بیارویم. ما ملتی با تمدن هستیم و نه ملتی تروریست. ما خواهان تحقق صلح با مردم جهان به ویژه صلح واقعی با مردم اسراییل هستیم.»

پس از سال 1979 میلادی، جنگی نزدیک به 30 ساله، افغانستان را به یکی از فقیرترین و عقب مانده ترین کشورهای جهان تبدیل کرده است. سعید محمود ضیا دشتی رییس کاروان ورزشی افغانستان در بازی های المپیک پکن اظهار داشت: بازی های المپیک فرصت خوبی برای افغانستان است تا بار دیگر توجه جامعه جهانی را جلب کند. او گفت:

به خاطر جنگ، جهان کم کم افغانستان را فراموش کرد. وخامت اوضاع امنیتی در سال های اخیر، زیان بزرگی به وطن ما وارد آورده است. از این رو برگزاری بازی های المپیک بار دیگر افغانستان را به افق دید کشورهای جهان می برد.

دشتی گفت:

« قابل تصور است وقتی که جوانان افغانی از طریق رسانه های گروهی با تلاش ها و نتایج ورزشکاران کشور خود در بازی های المپیک آشنا شوند، چه احساس غرور برای وطن خود خواهند کرد. آنها رنج های جنگ را فراموش خواهند کرد چون بازی های المپیک امید را به دل های آنان باز می گرداند.».