برنامه دختر شایسته تلویزیون ماهواره ای استان هو نن که در سال 2005 در سراسر چین مورد استقبال تماشاگران قرار گرفته بود، لی یو چون را به عنوان قهرمان مسابقه اعلام و او را به مردم معرفی کرد. او که بنا به توصیف کمیته داوران دختری ساده دل، زیبا و بانمک بود، به سرعت تبدیل به بت و نمونه دختران و پسران چین شد.

دو سال پیش لی یو چون دانشجوی سال چهارم دانشگاه موسیقی سی چوان بود . در ژوئیه تا نوامبر سال 2005 او در مسابقه آوازخوانی دختران شایسته شرکت کرد . ده خواننده به مرحله نهایی رسیدند و مسابقه در این مرحله به صورت زنده از تلویزیون پخش می شد. فضای مسابقه بسیار پرهیجان بود.

 لی در مرور خاطرات آن روز می گوید: در آخرین لحظه مسابقه بسیار خسته شدم، دیگر رتبه ام اهمیتی برایم نداشت، اما می دیدم که طرفدارانم در صحنه زحمت زیادی می کشیدند و با فریادهایشان تشویقم می کردند. وقتی که نتیجه مسابقه اعلام شد و من نفر اول شدم، نای هیجانزده شدن نداشتم. فقط حس کردم که بالاخره مسابقه تمام شد.

 لی یو چون در شهر چن دوی استان سی چوان متولد شد. در کودکی همانند بسیاری از بچه های شهری به نقاشی، نوشتن و رقص پرداخت. با این که آواز خواندن را تجربه نکرد، ولی خیلی زود استعداد خود را در این زمینه نشان داد. در دوره دبیرستان در یک مسابقه آوازخوانی برنده و یک ستاره مدرسه ای شد و در سال آخر دبیرستان کنسرت شخصی اش را برگزار کرد .

 او می گوید: من در مدرسه آدمی ساکت بودم. بعد از شرکت در مسابقه آوازخوانی توجه افراد زیادی را به خودم جلب کردم. وقتی کلاس دوم دبیرستان را تمام می کردم، مادرم دو هزار یوان به من داد. یک کنسرت شخصی برگزار کردم و بیش از 20ترانه ای که در آنجا خواندم، با استقبال خوبی مواجه شد.

 حالا بعد از معروف شدن، سر لی یو چون خیلی شلوغ شده است. با شرکت "تایخه مایتین" قرارداد 5ساله ای امضا کرده است که طبق آن باید ظرف 5 سال 3تا 5آلبوم شخصی منتشر کند. فعالیت های تجاری گوناگون زندگی او را پر کرده است. استفاده از چهره اش برای تبلیغات رایانه، تلفن همراه و ساعت ، شرکت در فیلم برداری و غیره باعث شده است که دیگر نتواند به زندگی یک دختر معمولی باز گردد. فعالیت های تبلیغاتی، فیلمبرداری و مسافرت های زیاد او را بسیار خسته کرد به طوری که مدتی دچار خستگی روانی شد.

 لی می گوید: در ابتدا به این زندگی عادت نداشتم، اگر در آن مسابقات شرکت نکرده بودم، خیلی راحت تر بودم، می توانستم با دوستانم وقت گذرانی و تفریح کنم، حالا این کار برایم غیرممکن است. چون همیشه در بیرون هستم و از دوستانم دور شده ام. مدتی بود این مسئله ناراحتم می کرد. تا این که بعدا کم کم حالت روانی خودم را متعادل کردم. تبدیل شدن از یک دانشجوی معمولی به یک ستاره شاید از تصور خود لی یو چون خارج بود. اما او موفق شد و 430هزار نسخه از اولین آلبومش به نام "شهبانو و آرزو" ظرف یک ماه به فروش رفت. مجله تایمز آمریکا (نسخه آسیا) او را به عنوان یکی از قهرمانان آسیا در سال 2005 انتخاب کرد. در آن سال شش چینی در این فهرست قرار داشتند که لی یون چون یکی از آنها بود و مدتی نقل محافل شده بود.

 به عقیده خیلی از مردم لی یو چون شبیه دخترهای معمولی نیست. او قد بلند و موهای کوتاه دارد، همیشه شلوار جین به پا می کند. هرگز دامن نمی پوشد و آرایش کمرنگی دارد. دوستداران او زیاد هستند. آنها لی را نمونه ای متفاوت از دختران چینی می دانند. هنگامی که برنامه هایش را اجرا می کند، دخترها فریاد می کشند: لی یو چون، دوستت دارم!

 لی یون چون درباره این شور و شوق در میان هوادارنش می گوید: گاهی که به این استقبال فکر می کنم، دلم می سوزد. ما برای اجرای نمایش هایمان به نقاط مختلف می رویم. مردم زیادی هم برای دیدار با من تمام شب را در محل دیدار منتظر می مانند، اما یک دقیقه هم نمی گذرد که باید سوار ماشین شویم و آنجا را ترک کنیم. آنها دنبال ماشین می دوند تا چند ثانیه بیشتر مرا ببینند. آن وقت بیشتر دلم می سوزد.

 لی یو چون دختری خجالتی و کم حرف است. اما در صحنه سرشار از نیروی زندگی و شادابی است. او با صدای جذاب، حرکات لطیف و موزون رقصش لحظات شاد و خرمی را برای دوستداران موسیقی فراهم می کند.