اگر یک کاربر در اینترنت به دنبال اطلاعاتی به زبان چینی درباره ایران باشد، در نتایج جستجویش پایگاهی را به نام "ایران دوستی" خواهد یافت. این پایگاه اینترنتی غیر دولتی که نشانی اش متشکل از دو عدد با معنی 86 و 98 است، شامل اطلاعات فراوانی درباره تاریخ ایران باستان ، سیاست، اقتصاد، فرهنگ و زندگی مردم ایران و غیره است. در این پایگاه یک بخش هم اندیشی نیز برای تبادل نظر دیدارکنندگان وجود دارد.

وقتی متوجه شدیم که شغل پایه گذار و مدیر این پایگاه با ایران ارتباطی ندارد، کنجکاو شدیم ببینیم چه احساس خاصی او را به سمت ساختن این پایگاه کشانده است. خبرنگار ما با این پرسش وارد گفت و گویی با آقای می شان بین سازنده و مدیر سایت "ایران دوستی" به زبان چینی شد.

آقای می یک پکنی است که در زمینه پروژه های ارتباطات فعالیت می کند و به دلیل علاقه شخصی، اطلاعات مربوط به ایران را پیگیری و گردآوری می کند. در یکی از روزهای سال 2002 گزارشی در "روزنامه جوانان پکن" توجه او را به خود جلب کرد و از آن پس فکر ایجاد یک پایگاه اینترنتی در او جوانه زد. او می گوید:

"روزنامه جوانان پکن گفت و گوی خبرنگاران این روزنامه در ایران را با یک پزشک ایرانی که در شهرهای مختلف چین از جمله پکن زندگی کرده بود، چاپ کرده بود. در این گزارش، میهن پرستی و غرور ملی این پزشک توجهم را به خود جلب کرد و باعث همدردی و همفکری من شد. از آن پس بیشتر به این کشور و مردمش توجه می کردم."

به گفته آقای می، از دیدگاه تاریخی ایران به شکل گرفتن فرهنگ و تمدن چین نیز تاثیر گذاشته است. دو کشور از زمان های قدیم دوست و برادر بوده اند. او ضمن گردآوری اطلاعات مربوط از اینترنت و نشریات، شروع به یادداشت اندیشه ها و دیدگاه های خود درباره ایران کرد و پس از یک رشته کارهای آماده سازی، در سال 2004 میلادی آقای می پایگاه اینترنتی خود را با نام "ایران دوست" ایجاد کرد. او همه وقت و انرژی ای را که برای ساخت این پایگاه صرف کرده، شایسته می داند و می گوید:

"مانند بعضی خارجی هایی که به چین علاقه دارند و چین دوست هستند، من هم یک چینی ایران دوست هستم. در چین حتماً افراد بسیار دیگری هم هستند که مانند من علاقه مند به ایران هستند. مایه خوشحالی من است که بتوانم با توانایی های خودم برای همه ایران دوستان چینی یک سکوی تبادلاتی مانند این پایگاه اینترنتی درباره ایران و زندگی مردم آنجا، بسازم. گزارش های عادلانه، برابر و دوستانه این پایگاه برای افزایش درک چینیان درباره ایران مفید است.

بسیاری از افرادی که با این پایگاه آشنا شده و به آن مراجعه کرده اند، نشانی آن را جالب یافته اند. آقای می در اشاره به این موضوع ابراز خشنودی می کند و درباره آن می گوید:

"چون شغل من مربوط به پروژه های ارتباطاتی است، هنگام انتخاب نشانی این پایگاه ناگهان فکر استفاده از پیش شماره های تلفنی دو کشور به ذهنم خطور کرد. 86 پیش شماره تلفنی چین و 98 پیش شماره ایران است. با پیوند این دو عدد، به مبادلات مردمی دو کشور نیز اشاره می شود. به این ترتیب این نشانی نه تنها برای به یاد سپردن آسان است، بلکه معنای خاصی نیز دارد."

آقای می با شور و اشتیاق شخصی این پایگاه اینترنتی را ساخته است ولی به دلیل مشغولیت شغلی، همیشه نگران و ناخرسند از کمبودهای آن است. بیشترین تاسف وی از این است که هنوز فرصتی نیافته تا ایران را به چشم خود و از نزدیک ببیند. او می گوید که در آینده حتماً به ایران سفر خواهد کرد. اما سفرش با مسافران دیگر متفاوت خواهد بود؛ زیرا هدف او از این سفر نه تنها دیدار از دیدنی ها و آثار تاریخی ایران، بلکه تجربه زندگی کردن در آنجا خواهد بود. او می گوید:

"اگر بتوانم به ایران بروم، به بازار، دفاتر پستی، بانک ها و مکان های عمومی دیگر می روم. بیشتر مایل هستم زندگی روزانه ایران را از نزدیک احساس کنم. مبادلات بین مردم عادی دو کشور برای نزدیک کردن فاصله ها بیشتر یاری خواهد کرد."

فکر نوشتن گزارش بیشتری درباره زندگی روزانه ایرانی ها مورد پسند و اقبال شرکت کنندگان در بخش هم اندیشی این سایت نیز قرار گرفته است. یکی از آنها نوشته است:

"بیشتر گزارش های رسمی درباره ایران مربوط به خبرهای سیاسی است. گزارش ها به زبان چینی درباره زندگی مردم این کشور نسبتاً کم است. اما موضوعات مربوط به ایران در این پایگاه بیشتر متوجه زندگی مردم عادی ایران است. می توانیم با خواندن این گزارش ها بیشتر با مردم ایران آشنا بشویم."

آقای می در اشاره به توسعه آینده این پایگاه ابراز امیدواری کرد که با استفاده از بخش هم اندیشی و شیوه های دیگر توجه افراد بیشتری، به ویژه چینی هایی که به ایران مسافرت کرده و ایرانیان علاقه مند به چین را جلب کرده، با مشارکت آنها و با به اشتراک گذاشتن احساسات، دیدگاه ها و تجربیات این افراد به افزایش و تعمیق درک و دوستی بین مردم دو کشور یاری کند.

شنوندگان گرامی، برنامه امشب جامعه و زندگی را شنیدید. از توجه شما سپاسگزارم.